Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

niepokój znierównoważa harmonię
bez aktualnych newsów

milczysz

wbrew sobie chcę zbliżyć przestrzeń
w bezsłowność wlecieć ptakiem

zaćwierkaj
choćby najsmutniej

współczucie wyjmie zadry
dobroć podniesie na duchu
stawisz czoła nawałnicy
w przyjaznej więzi z weną
między słowem a empatią
nie zwlekaj

już gorączkuję

Opublikowano

niepokój znierównoważa harmonię
.................................

już gorączkuję

Na tych dwóch wersach zasadza się moje czytanie tego wiersza. Zrobiłaś delikatną, poetycką analizę osobowości. Tej, która reaguje na pustkę w przestrzeni między sobą a innymi. Brak dobrych słów, empatii - tych "ptaków" z Twojego wiersza. Jak zwykle u Ciebie - kawałki życia do zadumy. Serdeczności. Elka.

Opublikowano

Krysiu Tereso,

doskonale rozumiem przedstawiony tu stan. Ale pomarudzę: stylistycznie "empatia" jest tu nieelegancka. Pójdź w metaforę "wrażliwości".
I jeszcze: "znierównoważa". Tu bym poszła we frazeologię: "burzy".

Oczywiście - to propozycja. Jak wiesz, nigdy nie "naciskam". Autor - to Autor;)

Cieplutko,

Para:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Aniu, tym razem niech sobie będzie "nieelegancko" i "znierównoważa" też zostanie. wg mnie bardziej oddaje wewnętrzną przyczynę "gorączkowania" :) ale serdecznie dziękuję za sugestię :) cieplutkie pozdrówki z buziakiem :) Krysia (od czasu uparciuch)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Popieram, czytając miałem takie same odczucia, przynajmniej co do "znierównoważa" na burzy.
Pozdrawiam Krysiu
a może tylko "zakłóca równowagę"... bez "burzy"?
dziękuję, Dawidzie.
:)

serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bóg pokarał świat Ewą i grzechem, bawiąc się żebrem Adama, utraconym rajem, owocem, wężem i drzewem, cały świat, został poważnie zmyślony. ich dzieci, dzieci, dzieci i (...) rodzice przyszłych pokoleń wciąż, tworzą się na nowo, nowi, zgoła innym sposobem. wszystkich łączy wola, w imię ojca i matki, bez amen, a z omenem, bez znaczenia, przeczytanym, ze spalonej kartki. do zobaczenia, do zobaczenia. płoną stosy, gaszone benzyną, cywilizacja, cywilizacja, cywil, z prawa, na lewo, za sprawą, kołysze się, w amoku, pijany debil. to wszystko było, zaplanowane, kara zmieniła się w nagrodę, nagroda szansą, szkoda tylko że, teraz, człowiek człowiekowi Bogiem.
    • @Alicja_Wysocka  szczęściem bywa też mozół, tak sobie pomyślałam o tym szczęściu. Przestań się martwić- bądź szczęśliwa- tak łatwo się mówi, to takie proste, a szczęście to też mozół
    • @Somalija będzie do przeczytania? 
    • @Robert Witold Gorzkowski to dla mnie zaszczyt. Dziękuję
    • @Robert Witold Gorzkowski  kupiłam sukienkę wtedy, czarną koronkową- na Jej pogrzeb. Chociaż wszystko we mnie wyło, bo tak miało nie być, nie tak. Nie nałożyłam jej( byłam w czarnym, bluzce i w spodniach) bo siostra całe życie ze mną walczyła, nie lubiła czarnego- ja bardzo. Uważała że kolorowa będę fajniejsza, że lepiej. Ona była jak rajski ptak- moja przeciwność, ubiorem chciałam znikać Tą sukienkę oddałam koleżance- nigdy nie założyłam jej. Tak miało nie być, miałyśmy pojechać na wycieczkę koleją transsyberyjską, a zamiast tego składałam się na pomnik. Szybko po niej posprzątano- bo trzeba żyć, jakby nigdy jej nie było. A we mnie jest i jest. dzięki
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...