Półpancerz praktyczny
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 15 442
Samotność to nie uśmiech
to żal smutek łzy - to nie
tęcza - to do bólu drzwi
Samotność to nie wygrana
to trudny horyzont to nie
droga o której lubimy śnić
Samotność to niepewność
boi się ciemnych chwil
przegrana nocy i dnia
Samotność to poezja która
z człowieka drwi to gra słów
w której niczym jest sens
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 67 odpowiedzi
- 1 288 wyświetleń
-
- 35 odpowiedzi
- 677 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 470 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 472 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 519 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez andreas · Opublikowano
@Robert Witold Gorzkowski Dobre! Dylemat "Poprosiłaś jeszcze, choć cię długo pieszczę. Hańba mi czy chwała to, żeś jeszcze chciała?" - Sztaudynger I mój limeryk Kto mieczem wojuje gdy już osuszył łąki Lichenia meliorant spostrzegł że sucha Renia leży naga w bujnej trawie więc z nią spocił się że prawie byłby mistrz fachu padł z odwodnienia Pozdrowionka. -
Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano
Zastanawiam się czy nie warto czasem poświęcić kanon formany dla osiągnięcia lepszej klarowności przekazu. Tym razem odnoszę wrażenie, że forma nieco oksleczyła treść i wyszedł wiersz skłaniajacy się nieco w kierunku dadaizmu, chociaż jeszcze nie dadaistyczny. Pozdrawiam :) -
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
nieprawda - tylko chłodno myślimy Ja dwa razy się szczepiłem i dwa razy chorowałem po szczepieniach - żona też. Moja córka pracująca "na kasie w Lidlu" ani razu się nie szczepiła i ani razu nie chorowała a zanim nastały pleksiekrany była opluwana jak wszystkie kasjerki soczystą mową klientów - fakty -
-
Przez Daniel_Buszyński · Opublikowano
I co? Znowu to? Przepadło. Na samo dno. Widziałeś: oczy otwarte. Na zawsze chcesz iść w zaparte? Rzeczy straszne - z finezją, Połącz rozkosz z amnezją. Witaj na korytarzu Spodlonych, zbrukanych marzeń. Kolejno przez kotary, Przebądź znów ścieków opary. I raniąc siebie i Boga, Wykrzeszesz sam z siebie wroga? Czy czaszkę swą obejrzawszy, Zakopiesz, odejdziesz na zawsze? Przed tobą łzawe strumienie, Ciernie sumienia, kamienie, Co wreszcie spaść chcą z serca. Po cóż nadzieję uśmiercać? Ocean odkryć niebawem - Spóźnionyś? - okaże się stawem. A wątłą łódeczką porusza Zmierzwiona, zgubiona twa dusza. "Stop! Żarty na bok, panowie!" "Łódz tonie!" - kapitan twój powie. Zatrwożyć wypada słuchacza: Grom śmiechów co nie wybacza, Iskrzący zębami błyskawic, Na dnie kości twe pozostawi W bełkocie ostatnich wynurzeń Zbyt łatwo okażesz się tchórzem. Na pamięć chcę poznać swe życie, Nim zniknę w otchłani błękicie. Dam głowę. Koło obok niej rzucone było ratunkowe.
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.303336f3e8d480537eb9604724dbcd6a.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się