Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

opowieści starego Murmycha


Rekomendowane odpowiedzi

.



siedzimy pod lipą
Murmych nieogolony ogorzały
patrzymy na liście
pomarszczone żółkną dokładnie
gdzie jesteśmy jakby wessało zieleń
i wszystkie lata w niebo
- ma teraz krótszą drogę wpisaną w obraz
bezrybnego jeziora i bezzębnego lasu - mówi

milczę
on kiwa głową
lecą liście na Murmycha prosty ubiór
musiałam prosto w oczy - zmień architekturę -

klimat lipy robi swoje
kobiety mają piersi
z wiekiem nie barokowe
kto mnie uratuje starego kormorana tonącego
w jeziorze przepoczwarza się jutro
nie ma ratunku

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Końcówka jest przepiękna, początek rozgadany, środka - nie rozumiem (co z tą architekturą?).
Buduje pani klimaty, które pociągają czytelnika w głąb wiersza (końcówka) - szkoda trochę takiego zbanalizowania wstępu (nieogolony, ogorzały - pomarszczone żółkną; podwojone określenia niewiele wnoszące lub/i oczywiste; "dokładnie" - zabrzmiało tu jak popularna ostatnio w potocznej gwarze kalka z ang.).
"droga wpisana w obraz" - czy nie za abstrakcyjne? choć może i bliskie realnemu wypowiedzeniu kogoś...
"w jeziorze przepoczwarza się jutro"
- tak się pisze!
Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


co do architekruty- tu chodzi o wygląd Murmycha... chudy, ogorzały....(od gorzały)
Murmych jest taki jhak początek...
pozdrawim ciepło, sorki, lece....
przepraszam za odpowiedz, ale wczoraj podczas komentarza przyjechali goście, więc...
rozumiesz,
i Jeszcze raz dzieki Bogdanie za komentarz, pozdrawiam była....Sława:)))))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...