Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rachelowo-mój



do ogniska podchodzimy jak do wygasłego wulkanu. ostrożnie, nabożnie, mylą się
kroki, piasek w oczy, aż do zaśnięcia. nagość jest królestwem
u stóp wulkanu. rozkazują nam żywioły ze snów: wyciągnięte w mroku ręce, trudne
dzieci, maliny spadające gradem na szyję. żadne królestwo nie może przetrwać;
klęski stworzone z żywiołów, żywioły ze snów, sny są wilkami.

mamy wszystko, czego potrzeba - niemal tak samo, jakbyśmy
wszystko stracili. mamy siebie, ale to tylko dotykanie
przez sen, bezwolne grzebanie w piasku, skok z krawędzi krateru.
dym pachnący deszczem.

Opublikowano

Dawniej mówiło się: naoglądałeś się chłopcze "Playboya" przed snem...
Ciekawe, jakie motywy (bo chyba nie archetypy?) przywołane są w kontekście nierealnej (niezrealizowanej) erotyki: wulkan (+ skok z krawędzi) - mocny męski trop (+ obrazowa żeńska metafora), sen, żywioły ze snów (ale to tylko: ręce, trudne dzieci? :|, maliny {chruśniak}). "sny są wilkami" - zjadają (czerwony kapturek?...).
Są zatem i nawiązania, i reinterpretacje, i próba kreacji własnego świata. Dla mnie nie jest to jeszcze klarowne, z własnym rysem (rysą?), choć nie brak urzekających bon motów (bezwolne grzebanie w piasku, / dym pachnący deszczem.).
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak daleko w mitologię to nie brniemy
a królestwo jest już wcześniej skonkretyzowane - bardziej się nie da
pozdrowienia
to nie mitologia to życie no ale jeśli to wiersz z wątkami mitologicznymi
to się nie czepiam J. dobrego

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
    • Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...