Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

hotelem


Rekomendowane odpowiedzi

jest ziemia na której my
zaofiarowani różnymi sprawami
zapominamy czasem

o podniebnym przejściu
choć tłoczno mijamy się zaraz
tam jest powietrze

gdzie wzbijają jaskółki
krążąc niziutko kremowym
spodem trawami

za darmo na nasze nogi
potknięcia o białe płótno
makiem śródtornym

(...)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

hotelem jest ziemia... no tak. dom. co to jest dom? gdzie on jest... życie ziemskie nie jest wieczne - to pewnik. więc gdzie...? z jednej strony: skoro jest początek, jest i koniec. dlatego "podniebne przejście" to kwestia wiary. wierzyć znaczy przejść. hm. a niski lot jaskółek zwiastuje burzę... ciekawy i zagadkowy jak dla mnie zwrot "mak śródtorny"... krew?
tak sobie poczytałem za co dziękuję Judyto :)
mam tylko jedną wątpliwość, co do wersu "zaoferowani różnymi sprawami". bardziej układa się mi w "zaaferowanie" chociaż jak by się przyjrzeć... ale to pod rozwagę Twoją oczywiście cząstkową, bo jeśli o całość wiersza, to jestem na TAK. pozdrawiam Judyto :)

ps: tak patrzę jeszcze na "zaoferowanie" i jasne! wszystko jest dobrze! przepraszam. swoją drogą świetne to jest: zaoferowani ziemi... a różnymi sprawami- zapominamy. bardzo że tak powiem "sprytnie" zapisałaś :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję Krzysiu!(: jak zwykle mi miło, że zgłębiasz treść.
Hmm..to tak, że większość z Was przejęła się tym jednym słowem
pozwoliłam sobie zmienić na taką wersję. Aferowani-Oferta-Ofiarowanie- nie daleko idąc(:
żeby było dość sprytu..żeby...
Pięknie dziękuję raz jeszcze, szczególnie za rozważania o domie..
J. serdecznie i cieplutko dziękuję za Twoje czytanie, co zawsze raduje
jeszcze zamieszczam idąc tak sobie te i inne wierszydełka, chociaż bardziej ciągnie mnie
ku malarstwu, ahoj!
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czy wyraz "zaoferowani" jest celowy, czy to literówka i miało być "zaaferowani" ?

A oceniając całość, treść nie dla mnie.

(: zostawiając zdanie na temat wierszydełka
niemniej dziękuję serdecznie za Twoje czytanie
i zainteresowanie,wyjaśniłam wyżej Adelajdo
pozostawiam Ci uśmiech
J.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Judyt, dla mnie zagadką pozostaje drugi wers. Bo gdy przedkomentatorzy zastanawiają się nad "zaaferowani" albo "zaoferowani", ja ciągle widzę słowo "zaofiarowani" (przynajmniej w momencie pisania mojego komentarza). Co do tej kwestii zostawiłaś pytających bez wskazówki. Pozdrawiam. Janusz

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czesć Jacuniu ja na chwilkę z doskoku do komputera
zatem odpisuję drugodziennie(:(:(:
uśmiechy pozostawiam i dobrego dnia, rację przyznaję
i pięknie dziękuję za tą refleksję nad życiem, śmiercią
która prawdą jest; o tłoczności nawet nie pomyślałam ale tak
/jest tłok tak myślę, chociaż czasem nie w tą stronę...
Dziękuję że jesteś, czytasz
J. serdecznie !
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Januszu dziękuję za chwilkę i czytanie (:
dla mnie wszystko co się dzieje jest zagadką
hm..w pierwszym poście- czytelnika(krzysztofa marka)
co nieco próbowałam wyjaśnić, choć racja- nie umiem
wszystkiego(: Zmieniłam ciut- po uwagach czytelników,
które są bardzo ważne,można z nich zawsze coś
przemyśleć sobie i podumać nad...Zdaje się to nie tylko
Autor coś wnosi w pisanie czegoś tam, ale także odbiorca
i ta Tajemnica rzecz jasna
J. serdecznie dziękuję, kłaniam się
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Krysiu..no bo jest wymowne każde życie tutaj czyż nie?
Chociaż tych których kochamy nie chcemy się z nimi rozchodzić
nawet na chwilkę
Bardzo fajnie wyjaśniłaś(;
J. serdecznie dziękuję za czytanie Twoje i dobrego
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • może nie każdy ale co drugi  weźmie przeczyta i myśli skupi wcale nie musi zaraz się upić lecz komentarzem troszkę przynudzi :)))
    • a ja samowar ożywię żarem zapach herbaty zbudzi wspomnienia sceny z dzieciństwa piec już rozpalił a psotnik czas stale je zmienia :)
    • @Jacek_Suchowicz

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        do powiedzenia mam jeszcze dużo ale czy każdy znajdzie ochotę, żeby przeczytać i się nie znudzić ponoć nie mowa - lecz milczenie złotem   Dobranoc Jacku :)
    • Poczułam się lekko, uniesiona duchowym zwycięstwem. Radośnie. Szczęśliwa. Objęłam Jerzego i pocałowałam w policzek, a oczy śmiały mi się doń. Uśmiechnął się, przytulając mnie do siebie.     - Gratuluję. Podziękuj sobie - szepnął mi do ucha.    - Mamy numery swoich  telefonów - zaczęłam, gdy usiedliśmy z powrotem. - Pora okazać sobie więcej zaufania. Chcę, abyś wiedział, gdzie mieszkam. Proszę. To mój adres - wyjęłam z torebki bloczek samoprzylepnych żółtych karteczek, napisałam na pierwszej z nich własne imię i nazwisko oraz nazwę ulicy wraz z numerem domu i mieszkania. Po czym odkleiłam ją i, obróciwszy jego dłoń wewnętrzną stroną do góry, przykleiłam pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym.     - O, proszę! - powtórzyłam, dociskając raz przy razie papier wzdłuż krawędzi, aby trzymał się dobrze. Zerknął na nią, nie odklejając.    - O proszę - powtórzył po mnie. - A to ci niespodzianka.    - Tak. I nazwałabym ją zasłużoną - popatrzyłam mu w oczy. Przekrzywił lekko głowę, przymykając jednocześnie lewe oko.     - Ach tak? Zasłużoną, powiadasz? - zapytał. - Ale czym?    - No... wiesz sam - w odpowiedzi zmarszczyłam się leciutko jak wtedy, gdy dotknął palcem mojego nosa, wyszukawszy tę minę z repertuaru reakcji. Podeszła mi, jak to nazywa się potocznie, ta właśnie.    - A to mój adres - wyjął z portfela wizytówkę i sięgnął po spoczywający na blacie kawiarnianego stolika długopis najwyraźniej nie chcąc, abym czekała ani się zaniepokoiła.     - Dzięki ci, Jerzy - uśmiechnęłam się do siebie w myślach. - Obyś zawsze był taki przewidujący...     - Napiszę twoim, dobrze? - nie czekając na odpowiedź zaczął zapisywać przestrzeń między swoimi personaliami a numerem telefonu.    - Niedobrze - zażartowałam w odpowiedzi, marszcząc się ponownie.    - Aha, zmiana kolejności - dotknął palcem mojego nosa, przerywając na chwilę pisanie. Odwrócił wizytówkę i napisał na tylnej stronie kilka słów.    - To twój adres w Holandii - popatrzyłam na wyrazy. - Dzięki ci bardzo.    - Tak - potwierdził. - To mój adres tam. Powinnaś znać także i ten. Tak jest uczciwie - dodał, podając mi - teraz zapisany już obustronnie - kartonik. Po czym spojrzał na na wciąż trzymającą się jego dłoni karteczkę.     - Rumia, tam mieszkasz - odczytał nazwę mojego miasta. - Mm... po raz kolejny los wskazuje mi na morze - zrobił zamyśloną minę. - Ciekawe...    - Jerzy, nie przyśpieszaj - upomniałam go żartem. Dla uspokojenia, poczuwszy chłód wokół serca, pacnęłam go palcem po nosie. -Ach, te moje obawy! - pomyślałam. A na głos dodałam: - Teraz ja, teraz ja!    - Teraz ja - powtórzył po mnie, krzywiąc się za moim przykładem.       Warszawa, 17. Lutego 2025 
    • zasmakowałaś w czym ja smakuję choć tego nie chcę - samo przychodzi sens zebrał myśli i inspiruje komentarz wierszem już sam się tworzy :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...