Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zatarły się daty
rysy twarzy
niechciane nadzieje
odrzucone
jak nieprzydatne sprzęty

znajduję ślady
chwil gdy zabrakło
tchu aby doznać mocniej
odwagi by uwierzyć
okazać

łatwiej kłamstwem
wyzbyć się strachu
uwolnić
uciec
niż spojrzeć za siebie


nie wszystko stracone
co roku kwitnie stara jabłoń
wracają szpaki
i twoje wołanie
w kręgach pamięci cofają

Opublikowano

Trafna diagnoza po rezonansie.
Rzeczywiście, czas cofnąć można tylko w pamięci i wtedy dwa nakładają się na siebie, teraźniejszy z przeszłym. Bywa, że to trochę boli i oczy łzawią.
Jabłoń jest taka sama ale my już nie.
Została cenna fotografia w postaci wiersza na jedwabistym papierze.

Serdeczności Babo :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


zapylają: wiaterek, skrzydełka i nóżki,
zapylają kochane, ogrodowe duszki,
krasnoludków źdźbła trawki w pupeńki smyrają,
powłaziły na drzewka i i też zapylają!
Dziękuję, za obecność i wierszowany komentarz,
pozdrawiam serdecznie
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Piękne słowa Alicjo! Nie tylko Twoje wiersze, ale i komentarze
umiesz ubrać w poezję.
Tak, trochę czasem boli, ale jest i o czym powspominać.
Dziękuję ślicznie, serdeczności z uściskami
- baba
Opublikowano

Wspomnienia z roku na rok coraz bardziej bolą, a jednak coraz częściej pragniemy do nich wracać...
Ładny wiersz, taki "odrodzeniowy" - bo znów wiosna i wracają wszystkie dawne wiosny. :-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie jestem pewna jak inni, ale mnie wraz z upływem czasu, coraz częściej
zadziwia: jak to było wszystko dawno i niedawno zarazem!
Tak, znów wiosna i kolejne kręgi otwierają się i zamykają,
przypływy i odpływy - jak fale.
Dziękuję za obecność i miły komentarz,
z sympatią - baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



W moim odbiorze remont wiersza zamknąłby się na słowie "cofają".

Serdeczne wiosenne ;)
Dziękuję Doroto, trafne spostrzeżenie, taki skrót daje większą głębię puenty,
bardziej nawiązuje do poprzednich wersów.
Serdeczne dzięki, skorzystam z radością, również
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA Tobie - Szczęśliwego Nowego Roku, Dziewczyno! Bądź wolna, bądź szybka i nigdy ale to nigdy się nie zmieniaj. No i - oczywiście - mam nadzieję, że to nieprzemyślana decyzja i jeszcze wrócisz kręcić nami - facetami - tak jak tylko Ty potrafisz!
    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rąk oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...