Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dom we właściwym odcieniu

„Ogarnął mnie smutek przed daleką drogą. Prawda, messer, że taki smutek jest czymś
naturalnym nawet wtedy, kiedy człowiek wie, że u kresu tej drogi czeka go szczęście?”

Michaił Bułhakow



droga na południe
coraz bardziej nie do pokonania

póki co – idziesz
jesteś każdym kamieniem, każdym ziarnkiem piasku
każdym kłębem kurzu – jesteś
mieścisz się w kropli potu, zranionej stopie

brakuje wody. daleko od celu
daleko do marzeń o pistacjach i błękicie
kochanie – wstań; chodźmy
już czas

Pozbyłbym się lekkiego gadulstwa na początku i...to jest bardzo dobry wiersz.
: )

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Veto !
Idealny w formie zupełnie traci duszę.
Ten wiersz czuję i rozumiem jakbym sama go napisała i nie pozwalam na jakiekolwiek zmiany.
O ! :D

Jak się tak zastanowić, to poprawiłem wiersz, coby wyglądał jak lecterowy, to jednak bez sensu, świat z jednym lecterem jest wystarczająco paskudny... ; )
Niech zostanie, jak jest...
: )
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Veto !
Idealny w formie zupełnie traci duszę.
Ten wiersz czuję i rozumiem jakbym sama go napisała i nie pozwalam na jakiekolwiek zmiany.
O ! :D

Jak się tak zastanowić, to poprawiłem wiersz, coby wyglądał jak lecterowy, to jednak bez sensu, świat z jednym lecterem jest wystarczająco paskudny... ; )
Niech zostanie, jak jest...
: )
Paskudny jest tylko wtedy, gdy się ze mną nie zgadzasz czyli nigdy :DDDD
Opublikowano

a cóż to się dzieje pod tym wierszem Kochani?

miło popatrzeć na tak wiele komentarzy :)
cieszę się, że wiersz potrafi dobrze ugościć szacownych Czytelników :)

Opublikowano

heh ten początek wydawał się przegadany, więc aby się wypowiedzieć potrzebowałem czasu odnośnie wiersza. Jednak po głębokiej analizie mam podzielone zdanie ale szala Temidy przeważyła na plus, czyli wiecej dobra jest w wierszopisie

szacuneczek

be

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dawno już koleżanki nie czytałem, nie mam tylko pojęcia, czy aby nie z mojej winy
i chociażby z tych rozterek urodził mi się zachwyt :D

porządne wierszydełko
pozdrawiam
A.
Opublikowano

rada bym się przyłączyć do chórku pochlebców, ale....
nieszczerzą mi się dwa ostatnie wersy,
nie szczerzą - i już...
hmm.... możem za leciwa na wczucie się w jużwczasowe chodźmy....? :(

pss..
marudzenia nie słuchaj, ważne coby do przodu ;)

zdrówka, :)

Opublikowano

wiesz, co, nie chce mi się czytać tych wszystkich komentarzy, z których wiele może wyniknąć i uprzedzić moje pytanie a nawet Twoją odpowiedź. więc Cię jeno pytam, jako że nie rozmawiałam z Tobą, kochaneńka, długo a może i dłużej: ohachajtałaś się, co? ;)

Opublikowano

Rachel, no mężatka cywilna jestem jestem od 4 lipca 2009 a kościelna od 3 października ;) haha

ale kochana tutaj nie ma nic o wierszu :P

dzięki Wszystkim!
daliście mi nadzieję, że po ponad półrocznym niepisaniu, mozna napisać jeszcze coś, co da się przeczytać :)

  • 6 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Arsis masz ciekawe poczucie humoru:)  
    • Szukam sposobu, jak ci to przekazać, jak metafory wpleść w naszyjnik słów, kiedy nie mrugać, kiedy się ukłonić, historia, która jak twój głos toczy się — cicho, przez sen. Na końcu zdań — oddech, na końcu milczenia — dotyk, a między nami przestrzeń drży jak struna w dłoniach nocy. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas , tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues. Czasem mnie niesie wiatr wspomnienia, na pustych stacjach słyszę twój śmiech, na szybie nocy rysuję imię, którego już nie wymówi nikt. Może jutro znów się spotkamy, w którymś z wersów, w snach, wśród mgły — a jeśli nie — zostaw mi ciszę, tam też potrafię śnić. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas ,tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues.  
    • @violetta zdecydowanie meksykańskie   @violetta takie bardziej miłosne...    
    • @Arsis taka skoczna:) przyjmuje takie hiszpańskie, meksykańskie, dominikańskie:)
    • Prowincjony show biznes   Trzepoczą kokoszki rzęsami zalotnie W blue jeans ubrane i czerwoną szminkę Klijentów opasłych w chuć i pieniądze Prowincjonalny zgrania show biznes   Różowa landrynka panterka czy oksy Nawet na rzęsach mogą usiąść motyle Tej baśni z tysiąca i jednej nocy Niepowsydziłby się sam little finger   Tuż przy obwodnicy stoją misjonarki  Podobno dłużej niż same laternie W make-upie z "tych dla odważnych"  Bo bywa że z naczep zdzierają lakier   Tu lepkie powietrze od tanich fajek  Do drzwi otwartych wypełnia korytarz  A każde pragnienie szyte na miarę  To dla alfonsa jedynie lubrykant   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...