Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

*** [poranny jezus chrystus]

Mr._Żubr
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

MARIUSZ RAKOSKI

MARIUSZ RAKOSKI

Opublikowano
Opublikowano

No nie wiem... coś z tym Chrystusem jest nie tak, a on był ponoć the best. Mało. Ekonomia słów, minimalizm, pragmatyzm i owszem, ale gdyby tak nadać jeszcze odpowiednią formę? Mnie niestety nie przekonał, chociaż jest w nim jakaś wcale niegłupia myśl.

Pozdrawiam

JacekSojan

JacekSojan

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




na pustyni?
- życia?
hamulec wsteczny - owszem - uświadomi być może co za skórą, a pustynia - cóż, symbol odosobnienia, dystansu, pokuty - i prawdą jest, że można kilkakrotnie w życiu "umrzeć" by odrodzić się na nowo -
taki wiersz rekolekcyjno- konfesyjny;
czas postu;
hmmmm
wiesz - zamyśliłem się - bo jednak z tym nickiem jakoś nigdy bym nie skojarzył tematu -
pozdrawiam
J.S
Aleks Kleks

Aleks Kleks

Opublikowano
Opublikowano

ciężko wydostać się z pustyni
zwłaszcza bez środka lokomocji
co więcej pustynia utrudnia grzeszenie
zwłaszcza w jego najefektowniejszej formie

zmartwychwstanie na pustyni
to brzmi jak ironia losu
w tej sytuacji

Mr._Żubr

Mr._Żubr

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




na pustyni?
- życia?
hamulec wsteczny - owszem - uświadomi być może co za skórą, a pustynia - cóż, symbol odosobnienia, dystansu, pokuty - i prawdą jest, że można kilkakrotnie w życiu "umrzeć" by odrodzić się na nowo -
taki wiersz rekolekcyjno- konfesyjny;
czas postu;
hmmmm
wiesz - zamyśliłem się - bo jednak z tym nickiem jakoś nigdy bym nie skojarzył tematu -
pozdrawiam
J.S

Zamierzanie autora było trochę inne od tej interpretacji, ale cóż, czasem już tak jest, że wiersze żyją własnym życiem.
Dzięki, pozdrawiam.
Mr._Żubr

Mr._Żubr

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wszyscy jesteśmy chrystusami?
jakoś tak skojarzyłem, pustynia, hamulec, wsteczny,
nie umiem prowadzić, ale wyprowadź mnie z błędu, pozdrawiam
No, jesteśmy. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nata_Kruk
      Brzmienie ciszy

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dokładnie to samo pomyślałam, chociaż dojrzałam tutaj też nieco inny obraz, obraz wojen, wyżynania ludzi i...       ta cisza krzyczy od lat już wielu       bębni o pamięć o słowa choćby       bo ileż można - wszystko na próżno -        ... sponiewierane ciała w ziemi...   @andreas... pięknie ułożyłeś strofki, cisza brzmi, pobrzmiewa, woła, wręcz krzyczy, ale..  jak napisałam w jednym ze swoich, wiele głów... ciągle zatrzaśniętych... i opornych do potęgi 'entej', nie tylko na głód, na wiele innych i jeszcze innych rzeczy. Kasa.!!!. się liczy.   ... mnie także.
    • Migrena
      Cisza

      Przez Migrena · Opublikowano

      @[email protected] piękne słowo "furknęła". Zapomniane. Zagubione w dżungli słów. Ale jak wspaniale brzmi. Ruchem, szaleństwem i wreszcie...kulą. Fantastyczne masz te zajawki słowne. Śmieję się w głos :) Dzięki. Pozdrawiam.
    • Nata_Kruk
      Cisza

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... hmmm... no nie... :)) ... i słusznie, też próbuję w swoich w ten sposób. ... a za co.? :) No tak, byłam, jestem..  a ile będę.. licho wie.. ;)
    • janofor
      Ojcostwo

      Przez janofor · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Migrena
      Gaza

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Annna2 Twój wiersz Aniu  to krzyk — nie do ludzi, bo ci przestali słuchać, ale do Boga, który milczy. To lament duszy, która już nie wierzy w sprawiedliwość, bo ile razy można patrzeć na śmierć dzieci, na powtarzające się piekło, na historię, która niczego nie uczy. To nie jest już tylko poezja — to dokument epoki bez sumienia. Każdy wers jak strzęp modlitwy, który nigdy nie doleciał. Tyle krzywdy, tyle krwi, i nic się nie zmienia. Może jedyną modlitwą, jaka została, jest właśnie ta rozpacz. Ja ją w sobie mam. Ale najgorsza jest ta niemoc.   Jak nasze dzieci w Powstaniu Warszawskim mordowane dla żartu, z nienawiści. A Wołyń ? Rozpacz rodziców mordowanych okrutnie dzieci.   Aniu. Mocny i cudownie ważny wiersz. Podziwiam Cię.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...