Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wiedzieć co gdzie i kiedy
skrywając gdyby gdzieś coś
z wdziękiem

darować co zadrą tkwi

w odpowiednim momencie
bez chlustania stawić czoło
z (suchą) twarzą wyjść

wyczuć pismo nosem
gdy nie wszystko przepadło
- żyć

bo wyczucie
to cholernie długi proces

Opublikowano

ooooooooooo!!!!!!!!!!!
to o mnie!!!!!!!!!
to o mnie!!!!!!!
jestem WSPANIAŁA
buziak Babuuu !!!!!!!!!
fikuśny, śliczny, ojj, jak lubię to Twoje pisanie!!!
i Cię tyż!
:))))))))))

i okropnie mądry jest!

i nie o mnie, oczywiście
:))))
wiem
:*

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To jakaś telepatia, to nie przypadek, to COŚ znaczy!
To jest tak, gdy rzeczywistość wyprzedza fikcję, wtedy
fikcja fiksuje, rzeczywistość triumfuje!
Jesteś WIELKA I WSPANIAŁA! I OKROPNIE MĄDRA!
A mój wierszyk - taki sobie!
Dzięki za wpadnięcie, czytanie i miłe słowa,
ściskam,
- baba
Opublikowano

Ot i "cała sztuka", toż to... całe życie na niej polega: wiedzieć co, gdzie, kiedy?
A jeszcze być mądrzejszym o sztukę wyczucia "odpowiedniego momentu" to tylko z górki...
Taki niezbędnik do życia... chciałabym... :)
Całość do tego bardzo fajnie, rytmicznie się czyta, oprócz ostatniego wersa. Ale podumałam i wyszło mi, że ta właśnie "grająca" część ma pokazać, jak prosto i łatwo coś tam można sobie pogdybać, a zakończenie sprowadza do prozy życia (każdej jego sfery), gdzie zawsze coś zgrzyta i jest długim, skomplikowanym procesem.Moja ciocia mawiała: "w żciu nie jest tak pojedynczo"
Mogłabym to chyba odnieść do Twojego wiersza Babo.
Podoba się całość.
Pozdrawiam serdecznie.
Grażyna

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo ładnie mi napisałaś o wierszu, Grażynko, miło mi, na wstępie bardzo serdecznie
pozdrawiam Ciocię! Tak, tak - nie jest!
Szczerze mówiąc, to z końcówką mam nadal nieco kłopotu, kombinuję, może coś, Ktoś
podpowie, zobaczymy! Odczucie, ja też mam podobne.
Dziękuję za już, zapraszam zawsze,
serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Powiedziałabym, że uczymy się, uczymy, uczymy i tak mało kiedy umiemy, zawsze więcej się wydaje, niż się umie! To już jest bardzo dużo, jeśli sytuacja nas nie przerasta, a najtrudniej,
o zadrze zapomnieć.
Dziękuję, serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

super puenta to na początek:)
przebaczać nie każdy potrafi i nadstawiać drugi policzek nie każdy chce
a znaleźć złoty środek to bez mała poszukiwania świętego Graala
dlaczego nie może się dziać wszystko tak jak należy? prawda że było by łatwiej i przyjemniej:))
podoba się bardzo
pozdrawiam
r

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pochwała od Białego, to miłe!
Co do tematu, moja babcia mawiała: "bo w życiu dzieję się tak, albo inaczej!",
prawdę mawiała, recepty na życie - nie ma!
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiesz Judyt, wydaje mi się, że każdy jest w pewnym sensie pozerem:
nie lubi odkrywać się tak do końca. Człowiek myśli, że wie, jak się zachowa
w danej sytuacji, a potem robi zupełnie co innego, coś co jego samego
zaskakuje. Może dlatego życie jest takie ciekawe?
Dziękuję za obecność i słowa, pozdrawiam
bardzo serdecznie
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nieśmiertelne pytania, chyba jeszcze nikt na nie nie znalazł wyczerpującej
odpowiedzi. Dlaczego? Dlaczego? W różnych konfiguracjach towarzyszy nam
przez całe życie.
Bo się nie umiemy komunikować? Bo się nie rozumiemy? Bo nie doceniamy
chwili? Bo lubimy być odrobinę wredni, czasem i dla siebie? Bo lubimy sobie
sprawiać przyjemność, mimo tego, iż wiemy, że nam to szkodzi? I nie tylko
nam, ale i osobom, które kochamy? Bo jesteśmy słabi? Bo za dużo udajemy?
Bo jesteśmy za bardzo szczerzy? Bo szukamy ideału, a ideału - nie ma?
Kto to wie?
Jedno tylko wiem, co mnie pomaga: w trudnych chwilach powtarzam sobie:
będzie dobrze, jak mantrę.
Dziękuję za czytanie i miłe słowa, serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

wiedzieć, co, jak i gdzie...nie jest łatwo, do tego jeszcze z wdziękiem wybaczać...
w sumie "żyć z wyczuciem" to rzeczywiście "cholernie trudna sztuka"/ ale trzeba nieustannie podejmować wysiłki/ czytałam ten wiersz już kilka razy, po prostu jest b. dobry i mądry /
bardzo mi się podoba :):)
serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za sympatyczną opinię o wierszu, miło mi, zastanawiałam się nad pozbyciem
się słowa "cholernie", ale nie umiałam znależć nic właściwszego, co by oddawało równie
mocno tak dłuuuuugi proces, no i zostawiłam.
Ściskam
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Już nie boli tak ostro. Ból stał się jak woda, Co stoi w martwym stawie i zgnić jej nie szkoda. Świat za szybą grubą przesuwa się niemal, Jak teatr cieni dziwny, co sensu w nim nie ma. Nie ma słońca na niebie, ni gwiazdy, ni burzy, Tylko szara zasłona, co nigdy się nie chmurzy. Wstaję – lecz po co wstawać, gdy dzień nocą pachnie? Mówię – lecz słowa więdną, nim wargi me natchnie. Ciało moje jak ołów, przykute do ziemi, Myśl każda jest kamieniem w tej studni bez cieni. Patrzę na barwy wiosny – i widzę popioły, Jakby ktoś zdmuchnął świecę na wielkim, pustym stole. To nie rozpacz krzycząca, to cisza, co dusi, Co niczego nie pragnie i nic nie wymusi. Jestem jak dom opuszczony, gdzie wiatr tylko hula, Gdzie nikt okien nie zamknie, nikt płaczu nie utula. I dźwigam ten kamień, co sercem się zowie, Choć nikt go nie widzi. I nikt się nie dowie.
    • Mnie również się podoba, bardzo. Wesołych Świąt. 
    • W tym wierszu splatają  się dwa wątki, jakby dwa obszary, które się ze sobą ścierają. Jeden: religijny — Bóg, ktoś poza czasem, ktoś/coś niezmierzone, drugi: koncept filozoficzny — pętla czasu, jako powrót do punktu wyjścia. Bardzo refleksyjny i wielowymiarowy wiersz, myślę, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, ateiści też, bo poza niewiarą w Boga można poszukać innych ścieżek skupiając się na Wszechświecie. Trzecia i czwarta cząstka bardzo zaczepiają w tym kierunku. Ciekawie tutaj. Wesołych Świąt Bereniko97.  
    • Po Waszych komentarzach Drodzy Przdmówcy, nic ująć nic dodać. Dla mnie wiersz niezwykle obrazowy, przesiąknięty cynizmem, który miał być odczuwalny, ale żeby nie było; są też momenty bardzo wzruszające i czułe, co przełamuje nieco pesymistyczne podejście do życia, które mocno peela doświadczyło. Mocna cząstka z baławnami, podoba mi się.  Przekleństwo klatki codzienności,  też mocne i dosadne, prawdziwe. Przeczytałam z zaciekawieniem. Najlepszych Świąt. Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...