Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ojej piękny wierszyk
...strąciłeś
płatek nieba ...
...na dłoni
spleśniała
usypiam ....to mi się najbardziej podoba

pozdrawiam

Opublikowano

Nie jestem pewien, czy tu chodzi o coś pięknego i słodkiego, jak sugerują komentarze. Mimo dozy lekkiej liryczności. Nie kończy mi się to happy endem; ale też Pani zawija te wiersze w powietrze, czasem to takie moje szukanie końca białego kłębka na białym tle :) Pozdrawiam.

Opublikowano

po tytule spodziewałam się więcej a tu tymczasem, jak na przereklamowanym filmie się zawiodłam, bo to co najlepsze pokazane jeszcze przed seansem... troszkę pocięcie wiersza oddaliło mnie od jego otoczki, emocji... rdzawe źrenice brzmią ciężko i boląco, ale przypuszczam, że i to było celem, płatek nieba jest dla mnie lekko banalny, nie wiem dlaczego, zwijanie kłębku spokoju również, natomiast określenie spleśniała, hmm jeszcze się do niego nie ustosunkowałam :) z pewnością ciekawy.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



właśnie..
nie do końca piękne i słodkie :)
komentarze nie są wierszem :)



i znowu ma Pan rację :))
widzę, że trafia Pan "całkowicie" z interpretacją moich utworków
miło mi.. :)

pozdrawiam
Emilka
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no właśnie..
zawsze mam problem z tytułem, który niestety potrafi zepsuć mi wszystko, bo wybierając fragment wiersza jako tytuł - narażam wiersz na "falstart" :((
przykro mi



hmm..
a widzi Pani, ja też tak uważam
jednak zastanawiałam się nad tym, czy bardzo przeszkadzają
doszłam do wniosku, że nie.. a nawet go "uspakajają"
dlatego zostały
jeżeli jednak takie opinie będą się powtarzać, to postaram się pomyśleć nad zamianą

dziękuję za poświęconą mi chwilę :))

za pozostałe komentarze również :))

pozdrawiam
Emilka
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



niop.. to cieszę się, że mamy takie samo zdanie na temat "płatka" :))
i postaram się nie "paniować" :))

Terciu..
cóż.. przykro mi że uważasz go za "kiepski" - a może jakieś przybliżenie dlaczego tak jest??
hmm.. ale cieszy mnie, że przynajmniej fragment ci się podoba.. :)

pozdrawiam
Emilka
Opublikowano

do szpiku
rdzawych źrenic
dotykiem bólu
strąciłeś
płatek nieba
-------------------------
dwa pierwsze 'wersy' jeszcze ujdą, ale kolejne trzy już są wtórne, proste - 'dotykam bólu' - to takie.........

zwijając się
w kłębek spokoju
łapałam
ostatnie chwile
wolności
--------------------------
jw. - tele że dwa pierwsze wersy również jakieś takie... hm... no sama wieszjakie :))

Tera

Opublikowano

nie spodziewałam się niczego po Tobie, przeczytałam i stwierdzam: zgrabna liryczna miniatura, i...

"na dłoni
spleśniała
usypiam"

zielenią twych oczu okryta
amen :o)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



hmm..
pomyślę nad "dotykiem bólu" faktycznie może i wtórne..
zobaczy się..
reszta.. no cóż, tak już powstała i tak chyba zostanie
jakoś mi bardzo nie przeszkadza
i chyba innym też nie, więc na razie zostawię
ale do przemyślenia :))

dzienx :)
Emilka
  • 5 tygodni później...
Opublikowano

[quote=]pomyślę nad "dotykiem bólu" faktycznie może i wtórne..



niop.. po dłuższym pobycie "poza zwariowanym światem" wróciłam

zmieniłam kolejność w drugiej "zwrotce" i wywaliłam bólu..
chyba tak jest lepiej.. nie wiem - czekam na opinie :))

pozdrawiam
Emilka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nachodzą koszmary jeden przelecieć chciał mnie ja mu nie dałem przenika wnikliwie co napisałem łapy precz i krąży wokoło zjawia się znika kosz mar pełen i zegar tyka wskazówka ani drgnie przeleciał - to po mnie i do śmietnika brrrr ja ani drżę  
    • @Corleone 11 Nie brak tu jednakże nadziei, reinkarnacja wobec takiej karnacji to pigment na sklepienie. Końcówka! Panie magistrze! Po latach od podjęcia... PS nie wiem co się dzieje, ciemnieje mi, gdy widzę te tytuły naukowe :)
    • ... mam za sobą pewną drogę rozwoju duchowego, a tym samym energetycznej refleksji - celowo nie napisałem "teologicznej" - refleksji, którą jednak rozpocząłem przy pomocy osób, związanych życiowo i strukturalnie z tak zwanym Kościołem Rzymskokatolickim - i z którym to rozwojem wiąże się napisana przeze mnie powieść "Inne spojrzenie" oraz niektóre z opowiadań, dlatego pozwalam sobie na większą otwartość i szczerość. Na które, rzecz jasna, w wiekach tak zwanych średnich - a przynajmniej w Europie - pozwolić sobie nie mógłbym bez ryzyka, nazwijmy sprawę po imieniu, torturowobolesnych, a potem bolesnych ogniście - konsekwencji. Dzięki pośrednictwu instytucji, której  nazwę - znów celowo, pozostawiając domysł Tobie, mój Czytelniku - znów pominę. Wiem: trochę dużo zaimka względnego w różnych przypadkach.     Jako taż właśnie osoba czytam obecnie powieść, w którą (i znów ten zaimek) powinienem zagłębić się już dawno: napisane przez Colleen McCullough "Ptaki ciernistych krzewów", a opublikowane przez "Książkę i Wiedzę" w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesięsiątym pierwszym roku. Powiedzieć, że trudno wyjaśnić, dlaczego zabrałem się za nią dopiero teraz, jest całkowicie awystarczającym tłumaczeniem, z czego w pełni zdaję sobie sprawę. Tak się złożyło. Tak się stało. Były inne książki i inne sprawy - to wszystko prawda. Podobnie jak prawdą jest, że przypadek nie istnieje. Tak potoczyła się moja czytelnicza przeszłość pomimo, iż odeszła już do innego wymiaru moja tażwcieleniowa mama polecała mi zarówno samą powieść, jak i nakręcony na jej podstawie film z Sydney Penny, Rachel Ward i Richard'em Chamberlain'em w rolach głównych.     Znajduje się w "Ptakach" wiele zdań, samych sobie wartych uwagi - azależnie od faktu, że całe one są warte uwagi, stanowiąc jedną z książek, które przeczytać  powinien każdy - względnie zapoznać się z jej treścią za pośrednictwem audiobook'a. I to bynajmniej nie z powodu kontrowersyjności przedstawienia prawdy, że ludziom tak zwanego Kościoła - będącymi niestety często duchownymi tylko z nazwy, azależnie od tego, czy są szeregowymi księżmi, biskupami lub nawet kardynałami czy też zakonnikami bądź mnichami -  zdarzały się, zdarzają i prawdopodobnie zdarzać będą - czasy albo okresy słabości i zwątpień, które w końcu są zupełnie naturalne. Jeżeli bowiem ktoś nie wątpi, oznacza to tym samym, iż nie myśli, a każdy silny może trafić na kogoś ode siebie silniejszego albo znaleźć się w sytuacji, gdy z kimś ode siebie silniejszym zmierzyc się będzie musiał. Ze zrozumiałego dla Ciebie, Czytelniku, powodu - a właściwie zrozumiałych powodów- przytoczę żadne z tych zdań, chociaż oczywiście znalazłoby się dla nich miejsce w tymże opowiadaniu.     Czytam "Ptaki ciernistych krzewów" i jako magister teologii przeglądam się w nich. Zestawiam ją ze sobą zastanawiając się, co zrobiłbym będąc na miejscu księdza, a potem biskupa i kardynała Ralfa. Jako mężczyzna, przyznaję, że o wiele mniej zastanawiam się nad tym, co będąc kobietą zrobiłbym na miejscu Meghan. Być może głębiej zastanowię się nad tym później; możliwe też, że uczynię to dopiero w kolejnym wcieleniu, jeśli "moja" dusza zdecyduje się inkarnować w kobiecy organizm, w co jednak osobiście wątpię. Azależnie jednak od mojej osobistej przyszłości, z dużą dozą prawdopodobieństwa mogę stwierdzić, że czytającej "Ptaki" kobiecie dużo łatwiej - oczywiście przy odpowiednio wysokiej własnej wrażliwości oraz zaangażowaniach czytelniczym, psychicznym i uczuciowym - byłoby utożsamić się z Meggie, a tym samym ją zrozumieć.     Czytam i myślę. Zatrzymuję się przy wspomnianych zdaniach i wracam do przeszłości. Wspominam siebie z czasu studiów i osoby, z którymi tamten czas mnie zetknął: studiujących na tym samym uniwersytetecie kleryków oraz księży wykładowców, prowadzących zajęcia dla wszystkich studentów. Tu pozwolę sobie wspomnieć księdza profesora Marka Starowieyskiego, u którego zacząłem pisać swoją pracę magisterską z zakresu patrologii (teologii tak zwanych Ojców Kościoła) oraz jego ucznia i asystenta księdza doktora Józefa Naumowicza, pod którego kierunkiem tę pracę dokończyłem i obroniłem. Wspominam też - atakując i potępiając nikogo - dwukrotny  udział w pielgrzymkach na tak zwaną Jasną Górę, podczas których - naturalnie przecież - działy się wydarzenia ze sfery słabości z udziałem osób ściślej z tak zwanym Kościołem związanych. Wspominam i...     Trafem przyszedł czas, abym książkę tę przeczytał będąc właśnie podróżując po Peru i po Boliwii - na południu, chociaż daleko od Australii. Lata po podjęciu wspomnianych studiów i po ich zakończeniu...       La Paz, 30. Września 2025 
    • @wierszyki Bo bohaterów dziś nie ma.... mógł zaśpiewać Niemen, dzięki :) etymologia zżarło podaje o tym że - jedzenie, zwierzę, silnik, rdzę i o, uczucia, i o komarach które mi fundujesz, mam teraz w głowie luz i komarów blues Pozdrawiam. :)
    • @P.MgiełPoeci tak ładnie tęsknią...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...