Ranking

Ktoś kogoś kocha, uśmiechem darzy. Ktoś o kimś śni lub o kimś marzy. Ktoś kogoś w czoło całuje czule. Ktoś komuś teraz zadaje bóle. Ktoś komuś gwiazdę z nieba zdejmuje. Ktoś inny życie właśnie rujnuje. Ktoś komuś kwiaty kupił z okazji. Obiektem westchnień był lub fantazji. Ktoś kogoś goni przed kimś ucieka. Relacji naszych temat to rzeka.

Przepis na bigos dla czarownic Hokus pokus, wrony kraczą, Z miedzi kocioł niech zobaczą. Huba; iskra zakrzesana – Kładź wraz z chrustem pod polana. Zakiszonej weź kapusty, A do tego boczek tłusty, Ostry nóż miej do pomocy, Krój na mniejsze o północy. Nadrób czosnku i cebuli, Płacz, by wszyscy ci współczuli, Uwędzonej daj kiełbasy, Czarodziejskie czyń grymasy. Po smażeniu zacznij warzyć, W dzikim borze masz kucharzyć, Dobry opał daje drzewo, Mieszaj chochlą tylko w lewo. Korzeń, smaczek dać zamierza, Co nań uśmiech padł wąpierza, A zbierała go pokraka, Się bojąca wilkołaka. Zakręć biodrem, podnieś rękę, Mrucz zaklęcie na podziękę, Lepiej jeszcze to pomaga, Gdy do tańca staniesz naga. Grzybki wrzuć bez muchomora, Dodaj przecier z pomidora, Szczypta soli, liść laurowy, Bigos zaraz jest gotowy. Niech bulgocze to pomału, Trzy klepsydry do finału. Nie dodawaj już niczego, Zestaw z ognia ... i smacznego! Marek Thomanek 03.11.2022

przez jałowe gałązki oglądasz mnie gdy zbieram się na tobie mgłą dalej chcę w podświadomości czołgającym ruchem do łóżka a ty ciekawy kilku poranków z rzędu

gdy się nie trwożę nie biegnę naprzeciw pomimo wzajemnie czas się przygląda jak trwonię dobro złożone we mnie

Gra Z kart papirusu piramidalną trybunę ułożyłem drewnianymi pałeczkami, na samym szczycie szeptałem z cesarzem, z ambasadorem rozmawiałem u podstaw, mina niechcący spotkała statek, eksplodował niczym grób faraona, wytłumaczyłem zdumionemu cesarzowi: to palec nadepnął na niewłaściwą kartę, ambasadorowi zaskoczonemu powiedziałem: ktoś uznał niechcący pokera za pasjansa, zrozumieli obaj niewierni przyjaciele, że przemawiam szeptem z konfesjonału do czarno - białej szachownicy, gdzie toczy się gra o moją śmierć. Łukasz Jasiński (wrzesień 2009)

nigdy tak nie kochałam dziko jakby przed wiekami trzeba umieć marzyć błądzi w moich oczach niskie listopadowe światło wywołujesz coś podobnego do snu mieszają się błękity dookoła naszych źrenic pas ziemi niczyjej nie wysyłaj mnie płonącym statkiem jesteś na i pod skórą zarodek wrzenia dotykaj podnosi się tętnica promieniowania sutki twardnieją pod językiem ciało woda migotliwa twoje

Łzy rozpaczy ze łzami radości ze łzami wzruszenia mieszają się tańczą w jednej parze bywają zmieszane I się kochają i współczują obecności sobie nawzajem. Warszawa – Stegny, 04.11.2022r.

W co się przebrać by śmierć nie poznała a smutek się bał Kogo udawać żeby dzień się śmiał gubił łzy W co uwierzyć by dusza poczuła się prawdą Kogo mam przekupić by wiał tylko ciepły wiatr Czy nie kombinować pozwolić by wygrał po prostu czas

Chciała dziewczyna z gminy Borzęcin na oświadczyny dostać diamencik. Ze złości aż tupie: "Twój bukiet mam w dupie!" On: "Bukiet w dupie? Jakże to nęci!"

olśniewasz mnie kiedy ot tak po prostu rozbierasz się z tych wszystkich głupot którymi karmią nas na co dzień zdumiewa mnie wówczas moja nagła gotowość do porzucenia wszelkich możliwych kontekstów intelektualnych podrygów ot tak po prostu biorę ciebie za kota i głaszczę głaszczę bierzesz mnie za rękę patrzę w twoje oczy — ile tam jest figli kręcimy się jak dwie kulki materii w bębnie maszyny losującej wybór czy mamy jakiś wybór?

Wers rozpocznę bez namysłu Dwóch aktorów, garść patosu Wątły kościec mądrych przysłów Brak morału (ledwie kontur) Trzeba stracić reputację Między baśnie wsadzić rozum Talent drzemie - sam nas znajdzie Tylko daj mu dojść do głosu

Otacza mnie strach, nie czuję siebie Odpływam w morze pustki i mroku Boję się myśleć o tym, co będzie Gdy słońce ponownie nad nami wzejdzie Czasem siedzę w pokoju samotności Nie ma tam miejsca na żadnych gości To mój osobisty bunkier przed światem Gdzie mogę uciec we własne marzenia Czasem siedzę w pokoju samotności Mojej bramie do lepszego jutra Zawsze pomaga mi wstać na nogi Gdy przyklejam się do podłogi Ten stan zbyt szybko nie przechodzi Myślę, że już wszystko mnie zawodzi Gdy otworzę me oczy ponownie Mam nadzieję, że to już się skończy.

Pod cudzym drzewkiem w Arizonie* trzech koneserów prytę* chłonie Patykiem* piszą historyjki dramaty, akcję, dykteryjki Podsłuchał wiatr tych opowieści i aż w zachwycie zaszeleścił Al Paga* do nich dołączyła choć już od dawna z każdym żyła Autorytety berbeluchy* którzy nie mają żadnej skruchy Tylko cel jeden - zatankować by się tym światem nie przejmować? __ 4 listopada obchodzimy Dzień Taniego Wina (* synonimy)

jestem przy tobie nie mów nic więcej niech słowa ukryte pójdą w zapomnienie leżysz odarta z szaty złotych snów umierasz, wiatr szumi tak szare jest niebo byłaś przyjacielem mojej samotności pamiętam spacery w parkowych alejach gdy w smutek wpadałem ogarniał Cię żal i deszczem płakałaś nade mną tak szczera dawałaś mi rękę spowita we mgle w krainie słowa byłaś opiekunem przyniosłaś owoce gdy dojrzewał sad kazałaś je schować do płaszcza na później oparty o szybę pogrążam się w bieli okno mnie chroni przed zlodzonym światem nadgryzam jabłko, dałaś mi je wtedy owoc jak łzami, kroplą soku kapie stworzę cię w blasku gorącego słońca w kolorze astrów odnajdę twój ślad już widzę jak zbierasz swoje wonne ziele by znów mnie odurzyć uwielbiam ten stan

- Masz choinkę? Choinkę? – zdziwiłam się zawieszając wzrok na swoim doniczkowym wrzosie w kolorze bieli przechodzącej przez róż w fiolet. Nie, chyba nie chcę wiedzieć czy ten ktoś już ma choinkę, czy już klei łańcuchy i maluje styropianowe bombki, czy rozgląda się za tanim karpiem... na początku listopada!? Zamykam przeglądarkę. Zaledwie przebrzmiał kram ze zniczami, a niektórzy już wyciągają igły, zaledwie ludzie zrewidowali miejsca w ziemi dawno nie rozpulchniane, a już niektórzy czynią przygotowania na świętowanie życia, narodzin... i tak temu tematowi dalej podkładając nogę – to przecież tylko podmianki, przez cały rok te podmianki, tu trumna tam kołyska. Gdzieś po drodze będzie jeszcze zdziwienie, że niektórzy nie umierają, chociaż wszystko wskazuje na to, że umarli. Czy rodzimy się, umieramy i zmartwychwstajemy w równych proporcjach? - ... mam złe sny, kiedy nie śpię... Dlaczego „on” ma złe sny? Dlaczego śni, kiedy nie śpi? Nie zapytałam, nie usłyszałam, za szybko zmieniłam stację radiową, za szybko słuchać nie chciałam. Jakiś „on” coś zaśpiewał, ktoś zaśpiewa za nim i będą tak sobie wróżyć ludziska kiepskie sny na jawie, świat pofiksowany, albo ja jestem niedostosowana... choinki mi szkoda zabić, choinkę kupuję dopiero kiedy jest mi żal, że opadną jej igły na stoisku parkingowym, bo wtedy mnie bierze na ratowanie skutków ubocznych podmianek i potem mam choinkę posadzoną obok malin, po dwóch latach okazuje się, że przeżyła, ona jest moja i żyje, a w tym czasie powinnam już mieć jeszcze jedną i jeszcze jedną... las choinek mam sobie zasadzić w malinach? Kręci się karuzela... stop – wsiadamy. Kręci się karuzela – kto wypadł, ten nie żyje. Kręci się karuzela... stop – ze złamaniem przecież można siedzieć, można prawda? ... o, ten to chyba zmartwychwstał. A co ty sobie człowieku złamałeś, że przeżyłeś? Nogę, serce, myśl może ci się tylko połamała, zmumifikowałeś ją?... wsiadaj... Karuzela się kręci. Złe sny śnią się nie śpiącym - totalny galimatias. A może to tylko sny o choince? Tak, to ma sens, pewnie facet potrzebuje choinki. Nazywa to snem...

Lipcowy upał leje się z nieba. Turkocze maszynka do ścinania trawy, a ja za nią po sznurku. W hipnozie, niewidoma na niebo, zielone trawy, obłoki rabat rozpalające kolorami lata soczysty trawnik. Sierpniowe wczesne przetwory. Zlatują się osy do słodyczy. Nóż, którym kroję w drobną kostkę pastelowe papierówki jest ostry. Uważam. Tych chwil jest wiele i towarzyszy mi nieustanne rozdarcie, a może rozdwojenie. Bo nie wiem czy jestem tu i teraz czy stałam się tylko na Ciebie czekaniem.

dzień a jakby noc nad Ukrainą błyskiem runął kurz opadł lecz dusze płyną chmurą chciały być jutrem a jutro pyłem zostały im czerwone łzy nad mogiłą

- Jesteś i nie jesteś zaskoczony, jak widzę - Jezus patrzył na Mila przenikliwie, uśmiechając się tym swoim szczególnym, bosko-ludzkim - czy jak kto woli, ludzko-boskim - uśmiechem. - Masz prawo do takiej wielkości swojego ego, pozwól, że powtórzę ci to kolejny raz. Stosownie do wcieleń twojej duszy. Ale ponieważ to nie koniec twoich inkarnacji, pokażę ci jeszcze jedno. Równoległe, tak samo jak Michael Corleone i Michaił Bułhakow. To jednak będzie dla ciebie pewnym szokiem, chociaż ta postać filmowa jest twoją ulubioną. - Pozwól, mistrzu - odezwał się Mil, gdy Jezus zakończył wypowiedź - zapytać o kwestię wcielenia równoległego, że tak je nazwę. Bo nie pamiętam, żebyśmy wcześniej o tym rozmawiali. - Nie rozmawialiśmy o tym - zaczął odpowiedź Jezus - ponieważ jest to istotnie złożone zagadnienie. Teraz powiem w skrócie, że duszę można podzielić. Oczywiście bez szkody dla niej samej. Wymaga to jednak wyższych umiejętności duchowych. Albo, inaczej mówiąc, bycia na wyższym poziomie energetycznym. Porównam to z zapaleniem jednej świecy od drugiej, gdy płomień ulega podzieleniu, a jednocześnie zachowuje swój kształt i płonie tak samo silnie. Przy czym dokładnie to samo dzieje się z tym drugim: przybiera kształt identyczny, jak pierwszy. Rzecz jasna, istnieje więź pomiędzy zarówno duszami, jak i osobami, które one tworzą w we wspomnianych wymiarach równoległych. Tym samym poziom świadomości jest u wszystkich ten sam i wzrasta, gdy jedna z tych dusz wchodzi na wyższy poziom lub wyższy poziom osiąga. - A czy... - Mil zaczął się zastanawiać - można podzielić duszę w inny sposób? - Powiem ci prawdę, że można - odparł mistrz Jezus - ale tego tematu nie będę rozwijał. W innym równoległym świecie żył ten, który tego dokonał przez kilkakrotne zabójstwo, wchodząc na ścieżkę Ciemnej Strony Mocy. Ściśle rzecz biorąc, jest to rozdarcie, a nie łagodny podział. Dlatego istoty, w których umieścił on oderwane cząstki, przestały być samodzielnymi, a stały się odeń zależne. Odeń, czyli od tej dominującej, chociaż okaleczonej, duszy. - Zatem mówisz o Lordzie Voldemorcie * - powiedział Mil powoli. - Tak, o Tomie Riddlu: bardziej właściwe będzie tak go nazywać. Ze względu na cząstkę dobra, która w nim pozostała. Chociaż istota, w którą się przekształcił, miała - i wciąż ma w sobie - najwięcej lęku, strachu i gniewu. Nimi bowiem Tom karmił swoją duszę - oczywiście nie bez przyczyny. Tym więc się stał, czym żył: strachem i gniewem. - To... - Milowi zaświtała pewna myśl, skojarzenie zarazem - to zupełnie jak Anakin Skywalker, przekształcający się w Dartha Vadera ** . - Tak, to dokładnie ten sam schemat - przytaknął mu Jezus. - A skoro wspomniałeś tego pierwszego... - zawiesił głos, wykonując dłonią mały, okrężny ruch. - Niczym Obi-wan Kennobi - zdążył pomyśleć Mil, nim kilkanaście kroków przed nim, na piasku pojawil się wymieniony. - Nawet nie myśl, aby go dotykać - przestrzegł go Jezus po raz kolejny. - Anakin Skywalker jest naprawdę twoim równoległym wcieleniem - odpowiedział Jezus padawanowi na pytanie, zadane tylko w myślach. Cdn. * Postać Toma Riddle'a/Lorda Voldemorta pozwoliłem sobie zapożyczyć wiadomo skąd. ** Osoba Anakina Skywalkera/Dartha Vadera jest również doskonale znana. Zaś analogia między nimi i ich samoprzekształceniami oczywista. Voorhout, 04.11.2022

wiersz napisany w 58 urodziny Myślisz tak, to jest początek wszystkiego co tak naprawdę posiadasz bo przecież starość jest od dzisiaj wszystkim co tak naprawdę posiadasz spełnił się najbardziej odległy sen te wszystkie niewiarygodne obrazy zamazane surrealistyczne nagle w ciągu jednej nocy nabrały sensu tego dnia dobrze jest mieć przy sobie kochaną kobietę zjeść porządne śniadanie jak gdyby nic przed południem razem pojechać do miasta w pepco na traktorowej za 17 złotych zakupić niewielkich rozmiarów w szarym kolorze świnię z gumy, Łódź, 23.10.2022.

listopad w słońcu z lip opadają liście cenna okrywa listopad w słońcu z lip opadają liście ciepła okrywa

Autor nikomu to nie jest na rękę ale w duchocie i skwarze też chowa się zmarłych W gorący dzień kondukt idzie szybko jak orszak weselny w deszczu krok w krok z niezręcznością ksiądz mówi krótko bo zaraz zaczniemy się pocić czy wypada zdjąć marynarkę? opada trumna nareszcie klimatyzowane wnętrze stypowe pogodne rozmowy i gorąca kawa lody zimne - na zębach szkliwo pęka niepostrzeżenie niczym serce staruszka

cały jestem z muśnięć palców pocałunków twoich od fundamentów po kalenicę wzniesiony od piwnic po strychy na przestrzał tchnieniem żywym przeszyty jadę do góry windą duchem jadę mijam warstwy etaży zgęstniałe jak magma skorupy pod martwą pościelą szkieletów ludy mijam krajobraz strachu w którym zaszły zmiany nie wiem jak ale podmieniłaś funkcje tu i teraz idę po wodzie a ze mną koliście ławice ryb stada kociąt nad taflą pod taflą razem krew szumi radośnie kłaniam się szuwarom już prawie na miejscu — przez jezioro najbliżej i wątpliwość czy przed zamknięciem lombardu zdążę wykupić …

Wiatrak I tak mnie nauczono - niszcz światło. Ja, powstałem z opału na zimę jak gliniane błoto. I bardzo dobrze o tym wiem - nie mam żadnych szans. Tak trudno jest zacząć. I dosyć łatwo - skończyć w imieniu boga na ustach. Minęło pół wieku - kwiatek pnie się w górę po drabinie. I spójrz na cztery skrzydła - kręęęęęcą niczym cebulki w oczach. Nic nie wiem. Po prostu bądź sobą. Nikt nie będzie tobą - fatamorganą... Łukasz Jasiński (wrzesień 2010)

od serca do wiersza mgnienie potem głowa, kształt i słowa droga dłuższa nieskończenie

Myśliwy i... ... łanie na twoim łowisku milcząca ambona ona nie prawi kazania o babim lecie które wiesza się na linach spojrzeń zwierzyna zagląda trawom w pajęczyny kolorów nad głowami migotanie jesieni do baki przykładasz policzek ładunek wrażeń w celowaniu wstrzymany oddech podmuchy wiatru kręcą liście dookoła bajka aż nagle... dublet dzielisz życie pomiędzy zabierasz życie pomiędzy czerwienie buków z posoką miesza się runo i... staje się martwym uśmiechem lasu październik, 2022

ONA RYBAKA? TAK, ABY RANO. ZARYBIA RAKA KARAIBY RAZ. ONA RADA? RYBOŁÓW, A WÓŁ... OBY - RADA RANO. OTO TA ZIMORODKOM CMOK - DORO MI ZA TOTO.

Ja - trumna mam zdrewniałe boki moszczę się w sobie i pachnę lasem czasem uchylam wieko kochanie spójrz w moje wnętrze czekam trzeszcząc rzeczy ostateczne albo dudnię zgubę częściej jak grób milczę

@ais Zachwycony jestem na tak !!!

Witam - fajne pisanie - Pozdr.

Pożegnałam się z nawykiem Palę tylko kiedy piszę Palę mało albo wcale Na pisanie chęć mam stale

W tym konkretnie wypadku wydaje mi się, że bez tego lub z innym tytułem wiersz wydudniłby inaczej ;] Dziękuję :] oh well :] Pozdrawiam A wiedziałby Kolega, że trumną jest podmiot gdyby to słowo nie padło w tytule, czy gdziekolwiek w tekście? Odpozdrawiam Cieszę się, że jesteśmy co do tytułu zgodni. Hej Nat ;] To ja pięknie się kłaniam ;] No, ja, bo ja jestem trumną, nikt w tym wypadku inny. Dziękuję

Może jestem już za stary by mówić o miłości ale słysząc jak niektórzy z miłości biją w twarz To w kieszeni otwiera mi się strach że owo kochanie na pierwszym zakręcie będzie pełne łez A przecież miłość to miłego i ciepłego ma być kram mamy ją podziwiać a nie smutni obok stać Może jestem już za stary ale serce mam otwarte które wstydzi się miłości bać

Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu Antoine de Saint-Exupéry Po galerii dziwolągów oprowadzi nas utytułowany profesor co zgromadził eksponaty z całego świata ludzkie osobliwości A fe jaka brzydka pokraka niepodobna do nas Shrek dotknięty akromegalią to coś jest brodatą kobietą z wagonem towarowym grubasem obok połykacz mieczy żongler dziecko z małogłowiem krasnolud z niedoczynnością przysadki Człowiek o lwiej twarzy pochodzi z Polski którego dotknęła hipertrichoza stąd jego bujne owłosienie ten nieokrzesany dzikus mógłby zagrać w filmie Chewbaccaę A teraz wykona dla nas akrobatyczne sztuczki (to nic że zna pięć języków i jest dżentelmenem) jak pięcionogi pies dwugłowa krowa lub mieszkaniec miasta braterskiej miłości Filadelfii którego nie dotknął amerykański sen a ten sen co zgroza w Kensington Avenue gdzie zażywają leki uspokajające dla narowistych koni żywe zombi dokonujące promocyjnego zakupu produktu recepturowego w Walmacie ksylazynę z heroiną lub fentanylem Paczaj no jak się czujesz tu na słonecznej w Ełku jest spokojniej wynająłem pokój w którym robię lajty z tymi spoza głównego nurtu im pomagam kocham swoich żuli

I potem w tych kontrastach się spotykamy: z sąsiadem, z koleżankami, ze sprzedawcą... Pozdrawiam :)

Pozwól mi założyć ci buty Uklęknąć przed tobą w troskliwej pozie Z wielką starannością poprawić jęzor i cholewę Delikatnie ująć twoją stopę jedną ręką Zaś w drugiej trzymać twój bucik I tak jak matka składa dziecko w kołysce Tak i ja delikatnie wsuwam go na stopę Następnie ująć sznurowadła w obie dłonie Zaciągnąć supeł byle nie za mocno Ale na tyle by był warty zaufania Na końcu jeszcze dwa uszka Splatają się jak para kochanków Pociągnięte trzykrotnie by wyglądały schludnie Węzeł który zapewni Ci elegancję i bezpieczeństwo Ciężko jest wejść w twoje buty Pozwól więc że ci je założę Żeby chociaż tym prostym gestem ułatwić ci życie

Witam -dziękuje serdecznie za przeczytanie - Podr. @Giorgio Alani - pięknie dziękuje -

Mnie listopad w ogóle się nie kojarzy ze słońcem, tylko chmurami, zimnym wiatrem i pluchą. W południe, słońce tylko na wysokości 22 stopni:

przez jałowe gałązki oglądasz mnie gdy otulam cię obłokiem mgły dalej chcę bezwiednie napływać rosą do łóżka kiedy myślisz o jutrzejszym poranku

Gdy cisza staje się dla Ciebie największą przeszkodą Wiedz, że sen taki nie jest kompletnie żadną wygodą Za dnia łatwiej jest Ci zasnąć niż podczas nocy? To Twojego ciała jedno, wielkie wołanie “Pomocy!” Ludzie powiadają, iż mowa jest srebrem, a milczenie złotem W obu przypadkach jednak ulga jest w Tobie jedynie przelotem Cisza, która w Twoich uszach aż dzwoni i odbija się echem Z tej bezradności wobec tego wszystkiego reagujesz śmiechem Jednak mimo tego wszystkiego, Spokojnie, nie obawiaj sie tego, Trzymaj nadzieję blisko siebie, najlepiej w sercu Będzie Ci ona pomagać, ogrzewać niczym w rozpalonym piecu

@iwonaroma Żadne zaangażowanie — po prostu nie wiem co zrobić z wolnym czasem. 😊

W chłodnym mroku siedzę cicho, ciepłych dni wspominam czas, Gdy promienie słońca jasne, ogrzewały moją twarz. W blasku takim wszystko lepsze, bo piękniejsze znacznie jest, łatwiej z życia czerpać szczęście i uśmiechu szerzyć gest. Teraz jednak słonko zaszło, w ciemnych chmurach skryło się, a ja cichą mam nadzieję, że ogrzeje jeszcze mnie. Kiedy może to nastąpić? Czy nadejdzie taki dzień? Czy obłoki się rozproszą? Zniknie wszechobecny cień? Nie podpowie mi kalendarz, Moje serce z zimna drży, Nie pomoże przyjście lata, bo mym słońcem jesteś Ty. Witam, chętnie poznam opinie o powyższym tworze. Nie jest to nic specjalnego, raczej miłosny banał, ale żaden ze mnie poeta tak naprawdę. Wierszyk napisałem swego czasu dla wybranki serca, po tym jak doszło między nami do pewnego nieporozumienia. Nie pomogło, ale mimo wszystko pomyślałem, że miło byłoby poznać opinię kogoś kto się trochę zna. Pozdrawiam.

Gdybym miał porównać siebie do zwierzęcia to nie mam pewności czy już od poczęcia mam charakter osła ale gdy ktoś pyta wtedy odpowiadam to cecha nabyta. Osioł jest uparty cecha to dodatnia wobec powyższego moja dusza bratnia bo gdybym ja nie miał wzmiankowanej cechy czyżby moje wiersze trafiały pod strzechy. Dzięki uporowi aby trwać w temacie sprawia, że me wiersze tak chętnie czytacie a ja podam przykład mojego uporu więcej nie napiszę już tego wieczoru.

Napisałem wspólnie z @Kwiatuszek Rzeka modra płynie wśród zielonych łanów Skrzacie ogródeczki pełne tulipanów Chaty wysprzątane okna pobielone Schludne podwóreczka ładnie zamiecione Wioska kusi elfów tudzież inne skrzaty Chciałby się osiedlić nawet i bogaty Cała okolica może być wabikiem Lecz tam się mianował tyran szyszkownikiem Wścieknięty Putinek bowiem o nim sprawa Codzień do południa nowa jest ustawa W środę ogłoszono wszystkie lasy sprzedać W czwartek zakazano na Putinka gderać W piątek to tragedia była całkiem przednia Odwołana była drzemka poobiednia Kres bogactwa przyszedł w majowy poranek Odtąd trza już oddać każdy skrzaci spadek Takich wiele ustaw w wiosce ogłaszano Kijami zboczyńcow skrzatów zaganiano A wódz ich Świński Ryj jest postrachem wioski Skrzatu Brodatemu też przysparza troski Jego Jodełeczkę ciągle prześladuje Kiedy ją zobaczy sprośnie napastuje A w pewną niedzielę jak się napił sznapsa Zanim się powstrzymał dał Jodełce klapsa Skrzat pomścić chciał krzywdę pięknej Jodełki. Chwycił czym prędzej brzozowe widełki. Machnął z impetem w łeb Świńskiego Ryja, aż się okręciła tłusta jego szyja. Kij od widełek po stokroć silniejszy. Skrzat nasz też jakby od zboczyńców mniejszy. Schował się pod liściem wielkiej paproci: -Zginę, nieszczęsny! - pod nosem mamroci. I nagle burza przyszła niesłychana. Przeczekał skrzacik pod liściem do rana. Piorun kulisty uderzył w Putinka, tak się zesmażył, że zrzedła mu minka. Nogi wziął za pas i uciekł zawczasu, nie miał zamiaru już wracać do lasu. Świńskiego Ryja wytropiły skrzaty. Schował się w cieniu Brodatego chaty. Torturom straszliwym został poddany, w jagodowym soku co noc kąpany. Dwa i pół tygodnia kąpiele trwały Świński Ryj się zmienił taki efekt dały Zamienił się w osła pożyteczne zwierzę Do pracy stworzone mocne w każdej mierze Brodaty zbudował kieracik dla osła Pozytywną zmianę nowość ta przyniosła Odtąd skrzaty mają w wiosce elektrykę Pranie z automatu z głośników muzykę Czary im pomogły natura niezbicie Teraz w wiosce życie w fajnym dobrobycie

Czyżby już mylił mnie wzrok? Patrzę, nie widzę, jakby zapadł zmrok Czyżby już mylił mnie słuch? Nie słyszę Cię, mimo iż jesteś mój najlepszy druh Czyżby już mylił mnie dotyk? Czuję się cały obolały i kruchy jak patyk Czyżby już mylił mnie smak? Wszystko jest niesmaczne, obrzydliwe niczym ślimak Czyżby już mylił mnie węch? Nie czuję nic, nos mój jest niczym stary rzęch Czyżby juz myliła mnie nawet dusza, rozum? Nie ma tam nic, pozostał jedynie szum…

to był ten moment na który wszyscy czekali zwierzęta gospodarskie i ludzie pospołu konie w stajni strzygły uszami bykom otwarły i szkliły się oczy bardziej koguty podnosiły szyje z dziobów za moment wyjdzie kat kolin każdy pleń na drodze do lasu dębiał drżały groty świerków kora stawała się jakby zmysłowo szorstka cała grzybnia niosła wieść ze doda pokazała d….

@violetta nie tylko tytuł treść oblepia jak kosmetyk, bardzo ładnie

@bajaga1 https://wiersze.kobieta.pl/wiersze/miej-ich-pamieci-497150 Wiesz doskonale że niejednokrotnie nie jest to tylko spacer, to także powrót do przeszłości, do starych domowych ścian, obrazów, osób których dzisiaj już nie ma. Taka podróż sentymentalna. Pozdrawiam.

milknące sznurki na wietrze ich ślad po pamięci prowadzi i w powietrzu się gubi prowadzone z góry zatrzymują się na bezwładnej masie pogrążonej w spazmatycznych konwulsjach choć może ta góra od dołu prowadzi od dołu pnie się do przodu w tył w przestrzeń sznurki spoczywają na masie i w takt jej przygrywają podskakując lawirując aż splącze się w tańcu i na gardle pętelka się zaciśnie sens ich ciężko podważyć podciąć sznurki to jak żyły podciąć zimna statyczna masa pozostanie w tańcu zamknięty pętelką ściśnięty homo sapiens walca sznuruje pustkę dekoruje celę muruje śmiało spisz to co ci wytłumaczyły swoimi pląsami szlaczki bez sensu bez serca za to z wielkim kłębkiem myśli w krzyk przeistoczonych 30 X 2022

Witam - a kto powiedział że życie to tylko fajne - Pozdr.

ONA lubi maki a ONA lubi maki TAKA JUŻ JEST nie jest to tylko zwykły gest cała przyroda JĄ urzeka a już szczególnie lasy pola łąki gdzie świat przez Stwórcę stworzony w swym pięknie jest niedościgniony a ONA maki lubi te nasze polskie kwiaty czarujące nas bujną czerwienią wybuchają wiosną przy polnych drogach urzekając nas swym pięknem i delikatnością a ONA maki lubi 6.22 andrew