Tos ty słońce tchnął w lutnię mą,
że słońcem błyska!
Dzięki tobie spokjnie śpią
dzieci w kołyskach.
To w tobie jak w żyznym cieple
świat się zieleni.
Dzieci tobie kupują meble
narzeczeni.
Dzięki tobie w seminariach
uczą się studenci wytrwali.
Dzięki tobie spokojnie na koźle
dorożkarz fajkę pali.
Dzięki tobie na kolanach babki
mruczy maleńki kotek.
Szafarzu myśli pogodnych
jak kwiatki,
opiekunie bibliotek!
Nie trwóż się, twym oliwnym listkom,
mic nie zrobią wrogowie,
Bo talent, praca i wszystko -
tobie.
Bo serca nasze mężne
i czujność w oku.
Śpiewam twe imię potężne:
POKÓJ.