Nad wodą ową, nad jeziorem owym, nad owym niebem ziemi szafirowym, w którym się z gajów kwiat pachnący prószy, nad szklaną szybą tej cichej otchłani: tam chodzi Pani jasna, cudna Pani, tam chodzi Pani, Pani mojej duszy
Czytaj dalej: Eviva l'arte! – Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Najczęściej czytane utwory w naszym serwisie