spotkanie

zmęczony autobus przystaje
z zachwytem oczy otwieram
zanurzam ręce w ziemi znanej
wzruszenie żywym tchnie sercem

klucze w starym zamku
nikt mnie tu nie wita
tylko mole latają
i podłoga zgrzyta

zatopiona w obrazach
już nie istniejących
ożywiam postacie
bliskie kochające

za oknem gołębie
gruchają radośnie
rozkładam kanapę
otulam sie w pościel

ramiona ciepłym ranem
tak młodo rozśpiewane
a na stole stęsknione
świeże kwiaty różane

cudowny zapach szczęścia
a każdy ruch radością
rękoma ujmujesz mą twarz
niebiańsko rozmarzoną

dwa światy wirują
przenikają myśli
oczami się wbijamy
do serc naszych głębi

autobus znów rusza
popatrz w moją stronę
rozrzuć płatki różane
w przestrzeń rozdzieloną

Pani Mario!
Czasami wspomnienia dopingują nas, czasami ranią. Podobnie miejsca, do których powracamy, mają swoją i naszą historię. A miedzą między nimi są nasze powroty. Tak ten ciekawy wiersz zrozumiałem.
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

Utwór czyta się z zapartym tchem ze względu na subtelne metafory i treść splecioną kolejnymi sytuacjami. Z wiersza wynika, że odbyłaś długą, bardzo długą podróż w czasie i przestrzeni do zdarzeń i miejsc bliskich sercu. Odnoszę wrażenie, że było to udane spotkanie z czasem przeszłym i terażniejszością. Nie pozostaje nic innego jak zasypać przestrzeń płatkami różanymi. Pozdrawiam serdecznie. Pozwól wrócić czasami by poczytać o pozytywnym przesłaniu tego wiersza,

Dlaczego mi smutno?

Zbudowałaś nastrój, który nie powinien dopadać w środku nocy.
Pozdrawiam. A.

Trafił do mnie ten wiersz. Zwłaszcza ostatnia zwrotka bardzo mi sie podoba. Gratuluję.

masz slusznosc Marku,dzieki za interpretacje (:
pozdr, M+A

Bardzo mi się podoba .
Wiersz ma klimat a to lubię najbardziej...

Życzę miłej niedzieli i następnych , pięknych wierszy.

Pozdrawiam

Tadeusz

ja także jestem na 'tak' - gratuluję

Podpisuję się pod powyższymi komentarzami.
Ładne to
:)

sprawiles mi wielka przyjemnosc Zbyszku twoim komentarzem i proba interpretacji,zreszta po czesci trafna, duze dzieki (((:
pozdr, M+A

Joanno a czy to moja wina ze wstapilas tu tak pozno, a nastroj ..coz taki byl );
przesylam ci duzy usmiech na poprawe nastroju ((((((((:

ciesze sie Tadeusz,bardzo sie dla mnie liczy twoje zdanie.
a co do klimatu wiersza: pewnie nawet nie oddalam w nim co przezylam...dzieki za zyczenia,nawzajem (:

Janie , Michalowi i Arahji duza buzka za serdecznosc (Ö)

Jestem jak zwykle pod wrazeniem! Twoje metafory sa dla mnie niesmowite. Jak Ty to robisz? Bardzo ładnie. Pozdrawiam.