cichy dom

z pośpiechu i zgiełku wracam do ciebie

już jestem za progiem witasz mnie ciszą

gdy pada przypadkiem wyrwane słowo

zupełnie bez sensu rozpływa się obok

wnet pokój zawładną drgania membrany

co czasem udają czyjąś obecność

na chwilę o tobie dają zapomnieć

lecz przecież wciąż jesteś zbliżasz się do mnie

przez oczy wpełzają cudze obrazy

co mózgi kaleczą jak ostre noże

po ścianach się ścielą feerią kolorów

i znów jakbyś wyszła na chwilę z domu

czy ty mnie wybrałaś czy też ja ciebie

jak kundla uczyłaś sztuczek przez lata

lecz pytam sam siebie patrząc przez okno

czy można pokochać taką samotność

co wkrada się cichcem pomiędzy myśli

jak dziki drapieżnik choć oswojony

to kąsa czasami oplata wężem

i sama o sobie wymyśla wiersze

Witaj  - podobają mi się zwroty akcji - samotność to cholera...

                                                                                                                   Pozd.

Dzięki.

Wzajemnie :)

Pewnie nie tylko ja z Cichym Donem skojarzę, ale to tak na marginesie, bo mi się "Lecą żurawie" jeszcze gdzieś po głowie łomocą skrzydłami. Twój ‘cichy dom’, to w pewnym sensie (miejscami) podobny obraz, wielka tęsknota i wspomnienia, które nie raz za gardło ścisną. Nie wiem, czy coś nie kręcę, ale tak czuję. Samotność nie zawsze jest wyborem, najczęściej potrafi być przykra a nawet bolesna. Ładny wiersz. Pozdrawiam.

Jak zwykle bardzo dobrze kombinujesz :).

Dzięki za podzielenie się tymi "kombinacjami"... i za pochwałę wiersza :)

Również pozdrawiam

P.S.: Mi też się tak kojarzy, ale to zupełnie inna bajka :)

Mam jakiś problem z rymowańcami. Trudno mi utrzymać koncentrację dłużej niż przez 3-4 strofy. Tu jest ich 5 i sam się na tym złapałem, że jest dla mnie odrobinę za długo. 

Częściej w tekstach natrafiam na feerie barw niż kolorów. 

Nastrój jest ale w sumie nie piszesz nic nowego. Podobają się rymy okno - samotność, wiersze - węże. Mimo wszystko raczej szybko zapomnę o tym tekście. 

Ok.

Ten wiersz, to trochę eksperyment z zanikającymi rymami na końcach wersów i pojawiającymi się wewnątrz nich. Zdaję sobie sprawę, że może się trochę trudno czytać, tym, którzy preferują białe, bo jest regularny i preferującym rymowanki, bo rymy się gubią i mieszają. Chyba strzeliłem sobie w stopę :/

Wiem też, że temat nie jest odkrywczy, bo i samotników, tzn. singli nam przybywa, no, ale to takie moje spojrzenie na ten temat.

Dzięki za wizytę i podzielenie się spostrzeżeniami.

Pozdrawiam

P.S.: Dobry wiersz, niezależnie wolny czy rymowany, powinien się dobrze czytać.

To nie tak, czyta się dobrze, rytm jest ok.

mówię tylko że trudno jest mi czytać rymowane teksty mające więcej niz cztery strofy (zwłaszcza jak są rymowane na jedno kopyto) ale to już moje osobiste upodobania. 

Jeśli, jak napisałeś wcześniej, miałeś problem z przebrnięciem przez te dwadzieścia wersów, to jednak coś musi być na rzeczy. Też wydaje mi się, że rytm raczej trzyma, więc myślę, że potknięcia pojawiają się tam, gdzie czytelnik spodziewa się rymu, a rym się tam nie pojawia. Ponieważ nauczyłem się go czytać, to mi to nie przeszkadza, ale zakładam, że innym może. Nie chcę go na razie poprawiać, bo jak napisałem, to był eksperyment. Sprawdzę za jakiś czas, jak go będę czytał, czy będę się też potykał :)

W każdym razie doceniam Twoją uwagę.

Potknięcia są tam, gdzie przekrzywia się stopa sylabiczna, np. w pierwszym wersie trzeciej zwrotki, reszta ok.

miłej niedzieli :)

Dziękuję Alu. Teraz, to dopiero dałaś mi do myślenia :))).

Wzajemnie :)

Membrana, to po prostu membrana głośnika. Drży np. kiedy gra muzyka.

Tak, samotność może dostarczać wrażeń, np. kiedy słyszy się, że ktoś chodzi w pokoju, w którym nikogo nie ma, ale myślę, że wtedy trzeba, w pierwszej kolejności, iść się przebadać... albo przestać oglądać horrory :).

Myślę nad Twoją uwagą. Też się zastanawiam czy gładzić go dalej (wtedy będzie zupełna przebudowa i zapewne utrata tego nieokrzesania), czy też zostawić takim, jakim jest.

Kiedyś, sugerując się uwagami czytelników, przerobiłem dość konkretnie swój tekst. Tych uwag było na tyle dużo, że można by powiedzieć, że było to nasze wspólne dzieło. Nawet w moim odczuciu tekst był bliższy doskonałości. Wtedy pojawił się ktoś, kto pierwszy komentował utwór i napisał: wyssaliście z tego teksu całą krew. Muszę powiedzieć, że byłem trochę skonsternowany, bo jego pierwsza ocena była dość pochlebna.

Również pozdrawiam :)

 Klimatyczny wiersz Sylwku. Bardzo spokojnie się go czyta.
Nie wyłożyłam się, mi się przeczytał. Dla mnie jest ok, oprócz... 
W trzeciej strofie dwa pierwsze wersy mi trochę przeszkadzają, chyba że czegoś nie rozumiem. Po pierwsze wpełzają - kąsają jedno pod drugim - razi, 
po drugie, o ile jestem sobie w stanie wyobrazić obrazy co przez oczy wpełzają i kąsają mózgi (to jest ok) to nie bardzo mogę sobie wyobrazić kąsające noże, piszesz

tu bym się chyba zastanowiła. Poza tym ładnie. 

Właśnie z tym walczę :))). Tam było co mózgi ranią gorzej niż noże. Po uwadze Alicji zauważyłem, że liczba sylab mi się nie zgadza w tym wersie i zmieniłem ranią na kąsają. Wiem, że to nie szczególnie fortunne sformułowanie, ale nic lepszego na razie nie przychodzi mi do głowy.

Wielkie Dzięki :)

Pozdrawiam

A może po prostu kaleczą? 

Mówiąc szczerze, to doceniam sens takich uwag i sugestii. Jestem pewien, że bardzo dużo też się dzięki nim nauczyłem. Nie dążę też do wypracowania jakiegoś "własnego" stylu, dlatego popełniam takie eksperymenty, które nie wszystkim mogą przypaść do gustu :), ale na uwagi i opinie zawsze jestem otwarty. Myślę, że mam spory dystans do tego co piszę, więc z przeróbkami też nie ma raczej większych problemów :)

Wydaje mi się, że to Sienkiewicz, ale nie jestem pewien, odpowiedział na pytanie: Jak zostać dobrym pisarzem? To bardzo proste, wystarczy pisać to, co ludzie będą chcieli czytać. (koniec cytatu). Nie wiem czy do końca się z tym zgadzam, ale coś w tym jest, bo ostatnio przeczytałem, że W Shakespeare wyznawał podobną zasadę :). W każdym razie też staram się szanować każdą opinię wąskiego grona moich Czytelników i nie uważam się za alfę i omegę (no, może tylko alfę :))))

Wzajemności :)

@tetu, kaleczą jest strofę wyżej, też tak kombinowałem, ale odpada.

@tetu, zmienione na siekają. Ciągle rym jest za dokładny, ale nic lepszego mi nie przychodzi na myśl. Wszelkie sugestie mile widziane :).

Dzięki jeszcze raz i pozdrawiam :)

Faktycznie. No to masz problem:) ale siekają już brzmi lepiej, bo chociaż do noży pasuje. 

Chociaż wpełzają - siekają, wiesz jak to brzmi. A może w takim razie zmienić to pierwsze kaleczą z drugiej strofy, może będzie łatwiej? 

Ten temat jest dla mnie, jako dla żonatego faceta,  ciekawy i też zadałem takie pytanie. W innym miejscu pewna babka określiła, że wybór jest szukaniem najlepszego materiału na ojca. Można tu długo dyskutować. Pozdrawiam. 

Marku, nie wiem czy dobrze zostałem przez Ciebie zrozumiany. Starałem się opowiedzieć o samotności, która, w pewnym sensie, stała się "partnerką" peela. Oczywiście, trwanie w związku nie wyklucza samotności, doskonale to rozumiem.

Serdecznie pozdrawiam :)

Bardzo dobrze, a sam tytuł jest dla mnie rewelacyjny. Samotność może być następstwem samego wyboru, ale też wygaśnięciem uczuć,  konfliktów i trudności dnia codziennego, nieumiejętnością poradzenia sobie, czy też nierealistycznych oczekiwań, ale też spotkaniem kogoś innego przez jedno z.....

Sama forma wiersza jest dla mnie drugorzędna w odbiorze w stosunku do przekazu. Pozdrawiam. M.

.