Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kiedyś trawa
była zielona
w stokrotki
i niezapominajki
na mojej
łaciatej od
krów łące
pachniała
deszczem i słońcem
jak krowa beztrosko
pasłem się
na łące

Teraz nie ma już krów
tęsknie za trawą
zieloną
pachnącą
deszczem i słońcem
chciałbym
tak beztrosko
móc znów
paśc się
na mojej
łące

Opublikowano

Uroczy wypas ;]
a taaaa poza wierszem, to od której do której się pasą krowy co by w jesieni mleko dawały , no chyba, że sie nie pasą, jak trawa mokraa :} hyy?

Zakładam,że czytelnik jest inteligentny i skoro podejmuje próbę oceny utworów innych osób, musi wiedziec jakimi zasadami rządzi się poezja,a już na pewno,ze nie należy wszystkiego odczytywac dosłownie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a na mojej łące
lata ły
za jące
za pomocą u - szu
lata ły po Bush'u
i muchy brzęczące
upierdliwe gzy
wszystko latami
wszystko
lata mi.
;)
Opublikowano

nie porwał mnie ten wiersz. przeszkadzał zastosowany podział wersyfikacyjny. poza tym mimo, że nie jest długi, to i tak rozgadany. kwintesencję można by było tu zawrzeć w dwóch zdaniach.

Opublikowano

Swojski klimat robi swoje, obraz krowy zrobił swoje, po co siebie wstawiać jako ta krowę...
coś w tym jest. Krowa łące dodaje klimatu czegos żywego, natomiast w porównaniu do człowieka raczej jako krowy na łące , to czy to sielanka ma być ....relax. Cóż może to przyjemny zamysł celowy dla podkreślenia
istoty osłupiałości i beztemperamencia zwierzęcia,
która w innych kulturach ma inne uzasadnione znaczenie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Sądzę, że jestem intelygientna, z teorii, że nie jestem rośliną. Wiem dobrze, że krowy dają mleko i są takowoż biedne traktowane ... nawet powiem przeszło na mnie krwią matki i nie tylko... , :DDD.
Nastrój wiersza w treści buduje treść i elementy użytych odniesień. Proszę się nie gniewać
krowa to miłe zwierzę z oczami i mu ... nie jest lekka, a raczej przyciężkwo cielista, stąd rozumiem jej osłupiałość - mam poniekąd podobnie ze względu na przyciężkawy umysł. Jednak do krowy mam podejście na tyle humanitarne, że wolę wołowinę od mleka...
Uwielbiam łąki, szczerze kocham te równinne widoki traw. Może powinnam zostać na wsi,
ale nie lubię pasać krów.
Lubię się uczyć czynnie, dlatego zabieram głos. Żeby zrozumieć muszę się za bardzo wczuć żeby zakodować, tak mają podobno urodzone pod Księżycem z prostymi niekiedy rogami kozy. Uprzedzam Amalteą nie jestem, przestałam nią być mając lat 13 , ale z czasem marzę i w mleko opływam.

Poproszę o wykładnię zasad rządzących poezją i nie decydujących o ich dosłowności.
Lubię poezję i pragnę jej odczytywania z należytym zamysłem i z głodnościom osobistom
ich autorów dla swoich tworów.
PZDRX

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...