Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 55
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Tytuł może (co najwyżej) podpowiadać, że podmiot liryczny opisuje bliżej nieokreśloną podróż. Jest tu miasto, woda (jezioro, rzeka, morze, ocean?), las. Wiersz zatem się dzieli na trzy części.

Peel żyje chwilą (po śladach tego co się zdarzy), kocha piękno (poezja). Ktoś mu w tym towarzyszy. Może towarzysz jest poezją. Woda to beztroskość, prowadząca na skraj. Droga do śmierci (niekoniecznie fizycznej) podmiotu lirycznego, jego ukochanej, bądź (co wydaje mi się najmniej prawdopodobne) rozstania rzekomej pary. Woda może jednak oznaczać połączenie dwóch osób.

Nie mam pojęcia. Albo peel odchodzi, bez różnicy w jaki sposób, gdzie, z kim albo odżywa. Chyba, że peel jest wierzący, to i śmierć może dla niego oznaczać odżycie.

Wiele razy się zastanawiałem nad przekazem tekstu, ale jest tu zbyt wiele symboli, zbyt wiele płaszczyzn do przekroczenia, aby wybrać jeden, konkretny szlak interpretacyjny.

Jak widać moje luźne rozważania nie przyniosły niczego konkretnego. Podejrzewam jednak, że mógłbym jeszcze stracić co najmniej kilka godzin na próby odczytania wiersza. Tak czy inaczej mnie on przekonuje. Chociażby dlatego, że jest wieloznaczny. To bardzo dojrzała poezja, w odpowiednim dziale. Naturalnie, że plusuję i pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Coś jednak jest z moim wierszem nie tak... ; )
Wieloznaczność to wartość nieco dyskusyjna, granicząca z nieczytelnością. Bardziej cenię wariantowość myśli głownej ( wyraźnie podanej ), jej rozpisanie na wątki, dygresyjność.
Masz rację tyuł miał podpowiadać - zapach drogi, to nie " świecidełko ", tylko tej " drogi "usytuowanie w przestrzeni emocjonalnej peela. To droga pozbawiona swojej podstawowej, " komunikacyjnej " funkcji, wyczuwalna jedynie zmysłami, pragnieniem, cały " ruch " w wierszu odbywa się poza nią i wobec niej...
Dałeś mi do myślenia, Dominiku...
Dzięki.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



sentymentalne to jak cholera
ciekawy był ten zabieg zastosowany(redukcja czasowników)
czemu zaniechany dalej.

wiatr z klęczek
ciche wielkie żaglowce
coraz dalej
w kluczu ptaków wędrujących
ty jak

mech wtulony w kamień
aż ustanie twardość
aż do zniknięcia
młodsza miłości o jedno życie

To jakaś inna wersja wiersza, pewnie nie lepsza. Ale jakiś pomysł. Wiersz dobry.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



sentymentalne to jak cholera
ciekawy był ten zabieg zastosowany(redukcja czasowników)
czemu zaniechany dalej.

wiatr z klęczek
ciche wielkie żaglowce
coraz dalej
w kluczu ptaków wędrujących
ty jak

mech wtulony w kamień
aż ustanie twardość
aż do zniknięcia
młodsza miłości o jedno życie

To jakaś inna wersja wiersza, pewnie nie lepsza. Ale jakiś pomysł. Wiersz dobry.

w kluczu ptaków wędrujących
ty jak

mech wtulony w kamień

Ciekawa propozycja i miła dla autora, bo świadczy o tym , że wiersz został " rozczytany "...
Dzięki.
: )
Opublikowano

Trochę nie rozumiem celu twojej kolejnej wizyty, przecież zgodziłem się z tym, że coś ci w oczy " świeci "...; )
Nie mógłbyś napisać podobnego wiersza w dziesięć minut, bo bym to zauważył - ty w ogóle jesteś jakiś " niewidzialny " - biedny miś... ; ))
Ten wiersz powstawał w pocie czoła ( byłem już na skraju wyczerpania psychicznego i fizycznego ) przez dwa lata i jest moim szczytowym osiągnięciem - jego powtórzenia sobie sam życzę...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Naprawdę muszę to tłumaczyć? - skoro wybrałeś świecidełka - może chciałem dać wierszowi czas, może chciałem poznać opinie innych - i nie wybronił się. A skoro nawiązałeś do świecidełek poczułem się wywołany do tablicy...

Nie musisz tłumaczyć oceny negatywnej, " wytłumacz " mi to :

ocena wiersza zależy od subiektywnie ocenianych własnych możliwości napisania podobnego - Lecterze, Twój wiersz mógłbym napisać w dziesięć minut na spacerze z Kasią lub bez Kasi

Pomijam idiotyzm tego sformułowania - jest 13.11, pisz podobny wiersz...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tutaj muszę Ci skrócił ciało o łeb. Chyba nie będzie dużej straty, panie Sfinksie.
Wiatr podnosi się, zaczyna szaleć. O to tutaj chodzi. Ten wers akurat jest piękny.
Gdzie dla mnie w poezji termin 'piękny' oznacza - wyszukany, dobrze oddany rzeczywistości pomimo dekoracji poetyckiej. Trudno tutaj o dobre metafory, a przede wszystkim trafne. Ta jest. Lubię łączenie zachowań ludzkich, z przyrodą.

Komentarz pański jest czystą prowokacją i chęcią zauważenia.
Może Twój 'oczytany' rozum tego nie wychwycił w innych pozycjach. A sztuka napędza sztukę. Nie analogia, tylko kreatywność. Tyle. Szkoda, że musiałem stworzyć ripostę do tak nietrafnego komentarza.
panie Marcinie Katulski chyba z pana taki osiłek co lubi bójki
bo tęgiego umysłu to pan raczej nie posiada broniąc H.Lektera w tak nieudolny sposób (jak jest u pana z rozumieniem wierszy jeśli z komentarzem Sfinksa był problem bo on akurat tłumaczony przez pana fragment wysławia)
popieram pańskie słowa "szkoda że musiałem stworzyć ripostę"
ja też uważam że szkoda bo Lekter potrafi to lepiej a i w komentarzach jest nie do podrobienia a tego pan chyba próbuje w niektórych swoich
radzę pozostać sobą a jeśli się nie ma do tej pory wypracowanego własnego ja to jest okazja ten org ma już swojego H.Lektera
o wierszu krótko:
the best
pozdr.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tutaj muszę Ci skrócił ciało o łeb. Chyba nie będzie dużej straty, panie Sfinksie.
Wiatr podnosi się, zaczyna szaleć. O to tutaj chodzi. Ten wers akurat jest piękny.
Gdzie dla mnie w poezji termin 'piękny' oznacza - wyszukany, dobrze oddany rzeczywistości pomimo dekoracji poetyckiej. Trudno tutaj o dobre metafory, a przede wszystkim trafne. Ta jest. Lubię łączenie zachowań ludzkich, z przyrodą.

Komentarz pański jest czystą prowokacją i chęcią zauważenia.
Może Twój 'oczytany' rozum tego nie wychwycił w innych pozycjach. A sztuka napędza sztukę. Nie analogia, tylko kreatywność. Tyle. Szkoda, że musiałem stworzyć ripostę do tak nietrafnego komentarza.
panie Marcinie Katulski chyba z pana taki osiłek co lubi bójki
bo tęgiego umysłu to pan raczej nie posiada broniąc H.Lektera w tak nieudolny sposób (jak jest u pana z rozumieniem wierszy jeśli z komentarzem Sfinksa był problem bo on akurat tłumaczony przez pana fragment wysławia)
popieram pańskie słowa "szkoda że musiałem stworzyć ripostę"
ja też uważam że szkoda bo Lekter potrafi to lepiej a i w komentarzach jest nie do podrobienia a tego pan chyba próbuje w niektórych swoich
radzę pozostać sobą a jeśli się nie ma do tej pory wypracowanego własnego ja to jest okazja ten org ma już swojego H.Lektera
o wierszu krótko:
the best
pozdr.
Swoje spostrzeżenia może pan zostawić na wspólną wigilijną kolację w kościele Franciszkanów na wzgórzu. Miałem ochotę się wypowiedź, to to zrobiłem. Jesteśmy na forum, tak mi się wydaje.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tutaj muszę Ci skrócił ciało o łeb. Chyba nie będzie dużej straty, panie Sfinksie.
Wiatr podnosi się, zaczyna szaleć. O to tutaj chodzi. Ten wers akurat jest piękny.
Gdzie dla mnie w poezji termin 'piękny' oznacza - wyszukany, dobrze oddany rzeczywistości pomimo dekoracji poetyckiej. Trudno tutaj o dobre metafory, a przede wszystkim trafne. Ta jest. Lubię łączenie zachowań ludzkich, z przyrodą.

Komentarz pański jest czystą prowokacją i chęcią zauważenia.
Może Twój 'oczytany' rozum tego nie wychwycił w innych pozycjach. A sztuka napędza sztukę. Nie analogia, tylko kreatywność. Tyle. Szkoda, że musiałem stworzyć ripostę do tak nietrafnego komentarza.
panie Marcinie Katulski chyba z pana taki osiłek co lubi bójki
bo tęgiego umysłu to pan raczej nie posiada broniąc H.Lektera w tak nieudolny sposób (jak jest u pana z rozumieniem wierszy jeśli z komentarzem Sfinksa był problem bo on akurat tłumaczony przez pana fragment wysławia)
popieram pańskie słowa "szkoda że musiałem stworzyć ripostę"
ja też uważam że szkoda bo Lekter potrafi to lepiej a i w komentarzach jest nie do podrobienia a tego pan chyba próbuje w niektórych swoich
radzę pozostać sobą a jeśli się nie ma do tej pory wypracowanego własnego ja to jest okazja ten org ma już swojego H.Lektera
o wierszu krótko:
the best
pozdr.

Lubię krótkie formy... ; )
Dzięki.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wierszyk napiszę na spacerze kiedy i jeśli będzie mi się chciało

Panie Satkiewicz - słowo się rzekło, kobyłka u płotu...
Czy zadowala pana, teoretycznie mieć rację ?

następnym razem postaram się bardziej rzeczowo wyrażać negatywną opinię, może rzeczywiście przesadziłem z bezplusową lekkością.

Panie Satkiewicz, bój się Boga - minusować przed czytaniem wiersze jeszcze nie napisane...!?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zabawne. Wszystko można brać przewrotnie, na potrzeby paplaniny, tylko po co?

Po to, że " teoretycznie " masz pan rację a w praktyce dajesz d...
Najpierw myśleć, potem pisać...
Opublikowano

Dokładnie tak jak Cezary Sikorski. No ale zdaje się, że wystarczy brylować na portalu i uchodzić za 'znawcę' żeby się podobać. Tylko proszę sobie zadać pytanie KOMU się takie pisanie podoba.
Przekombinowane do bólu, niestety.
pozdr.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zadaję sobie również pytanie KOMU się takie pisanie nie podoba. Szanowny jednodniowy antybrylator poczuł już w sobie moc, żeby wartościować czytelników, rozdzielać racje, splendory i porywające, dogłębne analizy... ; )

P.S.
" Dokładnie ", to Cezary Sikorski jest sierotą po zbanowanym koledze. Pogrążona w bólu iggy, może z tej samej klasy... ? ; )

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena, @Leszczym — dziękuję. Pozdrowienia zostawiam.
    • @W_ita_M.   O, hecą żrące lecą rżące - ho.  
    • Gdy wieczorna jesienna mgła, Wszystko wkoło z wolna spowiła, Tłumiąc nikły gasnącego dnia blask, Niczym opuszczona na świat zasłona,   W ponurą jesienną słotę, Na starym z czerwonej cegły kominie, Przysiadł szary zziębnięty gołąbek, Między skrzydełka wtulając główkę,   Wtem spomiędzy matowej mgły, Dostrzegł widok ponury, W dole przed jego maleńkimi oczkami, Z wolna się zarysowujący…   Do rozrzuconych szeroko po obiedzie resztek, Na przemarzniętej trawie, Zleciały się licznie kruki posępne, Bezpardonową wszczynając walkę,   Zimna mokra trawa, Pierwszym jesiennym szronem pokryta, Areną się stała zaciekłych walk, Licznego kruczego stada,   Liczne kości z sutego obiadu, Rozrzucone bezładnie na polu, Miały być bitewnym trofeum, Dla najsilniejszych z kruczego stada osobników,   Głośne rozjuszonych kruków krakanie, Niczym wściekłych barbarzyńców okrzyki wojenne, Po spowitym gęstą mgłą krajobrazie, Cichym niosło się echem,   Pomiędzy wielkimi kretowiskami, Podobnymi do okopów na polach bitewnych, Niczym żołnierze w bojach zaprawieni, Zawzięte kruki toczyły swe walki…   Zakrzywionym dziobem swym ostrym, Próbował kruk stary kość przepołowić, Przez drugiego młodego przepędzany, Próbującego wydrzeć mu zdobycz,   Usiłując brzuchy nasycić, By dotkliwy głód zaspokoić, Nie zaprzestając zaciekłej walki, Wciąż wytężały swój spryt,   Wydziobując w skupieniu zaschnięty szpik Z porozrzucanych na około kości, Usilnie wczepiały w nie swe pazury, By dzioby w ich wnętrzach zagłębić,   Połykając łapczywie Każdy znalezionego pożywienia kęs, Wkoło tylko rozglądały się bacznie, Rozeznając możliwe zagrożenie,   A najprzezorniejszy z kruków siedząc na gałęzi, Na łakome kąski spoglądając z góry, Nagły z powietrza szturm przypuścił, Naraz odpędzając kilka innych,   Te szeroko rozpostarły swe skrzydła, Natarcie jego próbując zatrzymać, Lecz daremną była ta próba, Zmuszone były ustąpić mu pola,   Widząc posępne te kruki, Wyrywające sobie wzajemnie zdobycz, Zmrużył oczy gołąbek skulony, Powiewem zimnego wiatru szturchnięty…   Wnet rzęsistego deszczu kurtyna, Spór pomiędzy kruczym stadem rozsądziła, Do rychłego szukania schronienia, Wszystkie bez wyjątku ptaki przymusiła,   Przed ulewnego deszczu strugami, Pierzchnęły wnet wszystkie posępne kruki, Chroniąc się pomiędzy krzewami, Bujnych drzew rozłożystymi gałęziami,   Ukrył się i gołąbek, Przed zimnym rzęsistym deszczem, Pod starego opuszczonego domu dachem, Przycupnąwszy cichutko w kącie.   A każda jesiennego deszczu kropla, Brudna, wstrętna i zimna, Dla maleńkiego suchej trawy źdźbła, Była niczym trzask bicza,   A deszczu kropel setki tysięcy Tworzące zwarte oddziały i zastępy, Wielki frontalny atak przypuściły, Na połacie zmarzniętej ziemi…   Patrząc tak zza szyby, Na pole zaciekłej między krukami bitwy, O jakże cenną dla nich zdobycz, Podłe z obiadu resztki,   Ponurym wieczorem jesiennym, Mgłą i deszczem zasnutym, Krzepiąc się łykiem z miodem herbaty, Próbując zebrać rozproszone swe myśli,   Z niewyspania półprzytomny, Przecierając dłonią klejące się oczy, Patrząc na ten krajobraz ponury, Takiej oto oddałem się refleksji…   Gdy widzę jak różni szemrani biznesmeni,  Zawzięcie walczą między sobą o wpływy, Dostrzegam jak bardzo w uporze swym ślepym, Posępnym tym krukom bywają podobni.   Gdy otyli szemrani biznesmeni, Przesiadując wieczorami w knajpach zadymionych, Paląc cygara i popijając whisky, Rozplanowują kolejne swe finansowe przekręty,   Niczym dla dzikiego ptactwa, Zalegająca w rowie cuchnąca padlina, Tak zwęszona tylko korupcji okazja, Staje się łupem dla mafijno-biznesowego półświatka,   Pobłyskiwanie sztucznych złotych zębów, Fałsz wylewnych uśmiechów, Towarzyszące zawieraniu szemranych umów, Przy ruskiej wódki kieliszku,   Często bywają zarzewiem, Biednienia lokalnych społeczeństw, Gdy szemrani biznesmeni nabijając swą kabzę, Skazują maluczkich na zubożenie…   Huczne wystawne bankiety, Gdzie alkohol leje się strumieniami, Dzwonią pełne wódki kieliszki, A z ochrypłych gardeł padają kolejne toasty,   Gdzie szalona zabawa niepodzielnie króluje I rozsadzają ściany z głośników decybele, Dzwonią szklane butelki w kredensie, A strumieniami leją się drogie alkohole,   Gdzie w ochrypłych gardłach przepastnych Lokalnych biznesmenów szemranych, Kieliszki pełne gorzałki Znikają jeden po drugim   Gdzie niezliczone sprośnie dowcipy, Padają okraszone rubasznymi przyśpiewkami, A pijaków podkrążone oczy i czerwone nosy, Tłumaczy ich bełkot łamliwy,   Często będące zwieńczeniem, Podpisania umowy wielomilionowej, Z lekceważonego prawa nagięciem, Gdzie łapówki główną odgrywają rolę,   Czasem tak bardzo bywają podobne, Posępnych kruków wieczornej uczcie, Gdzie wielki zatęchłego mięsa kęs, Wyrywają tylko osobniki najsilniejsze…   Na płynnych niejasnych pograniczach Biznesowego i mafijnego świata, Utarta między gangsterami hierarchia, Przypomina tę z kruczego stada,   Gdzie kolejny szemrany kontrakt, Niczym podły padliny ochłap, Jest jak w krwawej walce nagroda Dla osobnika o najprymitywniejszych instynktach…   I ten wielki świat nowoczesnością pijany, Do ubogich odwrócony plecami, Gdzie tylko silne osobniki, Wyrywają najlepsze kęsy,   Czasem tak bardzo przypomina, Pomimo upływu tysięcy lat, Wielką ucztę dzikiego ptactwa, Na truchle dzikiego zwierza…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • I nagłówki, a laik; wół gani.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...