Wspomnienie

[Bianka 1]

Przeszłość wyciągnęła po nią rękę
tak długą, że śmierć nawet
nie zdążyłaby obronić

Czas jest tu i teraz
zatem przyszłość i przeszłość to dziś

Tylko dlaczego
dziś jest w dniu minionym
zaprzeszłym bytem
i Ona jest duża w tym dniu?

A dzień ten rośnie
jego granice jak horyzont nieosiągalne

Przeszła minutę
i już okrył się mgłą

- zbyt lekką była ta myśl

[Toby]

Rozważania o czasie na ciekawą nutę grane, a w tle rozgrywa się tragizm człowieka...podoba mi się ten kadr :)

[Bianka 1]

Dziękuje za pochylenie się nad tekstem i komentarz Toby.
Pozdrawiam

[H.Lecter]

Uwiedzenie słowem norwidowskim zrozumiałe ale na razie skutkuje jedynie, nieco jałowym obracaniem go w palcach.

[Szmuel Gelbfisz]

Tutaj się zgodzę że Norwid w tym wierszu jest najfajniejszy.

[Bianka 1]

Zupełnie nie inspirowałam się tym cytatem. Dodałam go jako uzupełnienie. I dlatego teraz usunę go, by przestano interpretować wiersz podłóg tego cytatu i proponuję jeszcze raz pochylić się nad tekstem zapominając o Norwidzie.

I proszę o bardziej rozbudowane komentarze.

[Trycjusz Rak]

No nie wiem, ja tu widzę ewidentnie wariacje na temat cytatu, nie przekonuje mnie to, proszę wybaczyć.
Pozdrawiam