Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Moje serce woła, krzyczy
barabani, mocno piecze

Myślę tylko, jak to było
wszystkie chwile przywracając
te co w sercu zagościły...

Nie wiem, czemu
słyszę skrzypce
tych, co nigdy nie słyszałem

Piszę
moje serce głośniej woła
wyśle
jeszcze głośniej

Gdy pomyślę,
powracając
jestem w chmurach
wokół tylko szaro-zieleń

Szukam, patrzę
to nie prawda...
gdzie jest ona
tak to prawda.

Gdy popatrzę w blask oddali
widzę uśmiech
ten, co kiedyś we mnie strzelił

Nie wiem, czemu
tęsknię krzycząc
wszystkie noce zarywając
czekam tylko wiersze pisząc
kiedy znowu uśmiech Twój mnie porazi.

Opublikowano

Czytajac ten wiersz czegos mi brakuje..

Szukam, patrzę
to nie prawda...
gdzie jest ona
tak to prawda.

oraz

Piszę
moje serce głośniej woła
wyśle
jeszcze głośniej

Wg mnie nie pasuje...tak jakby na sile napisane..zeby bylo wiecej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mi również... tego czegoś w środku... ;-(

Szukam, patrzę
to nie prawda...
gdzie jest ona
tak to prawda.

oraz


Piszę
moje serce głośniej woła
wyśle
jeszcze głośniej



chciałbym zwrócić uwagę jak ładnie łaczy się część ("Gdy pomyśle...") z cześcią nie pasującą):

...

Piszę
moje serce głośniej woła
wyśle
jeszcze głośniej

Gdy pomyślę,
powracając
jestem w chmurach
wokół tylko szaro-zieleń

...

muszę się zgodzić, że ta cześć nie pasuje do całości... jeśli czytam i dochodzę do tego momentu odrywam się... od całości...
spróbuje poprawić tą część :) posłucham tego, co mi podyktuje serce...

[sub]Tekst był edytowany przez eXecutor dnia 28-07-2004 16:20.[/sub]
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



odniosłem wrażenie, że u Pani liczyło się pierwsze wrażenie... pierwszy wers... jesli było to tandetne takie to już pozostało do końca

przyznam, że nie jestem doświadczonym pisarzem, wręcz przeciwnie dopiero, co zaczynam... sam nawet moge stwierdzić, że wiersz ten jest beznadziejny, nigdy gorszego chyba nie czytałem i nie pisałem...

pomyślałem również aby nic nie zmieniać w tym wierszu... to były tamte chwile w których pisałem ten wiersz... to były chwile przeznaczone dla tego wiersza... nie chce powracać do nich... nie chce w nim zmian...

dzięki z góry za wszelkie komentarze, pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nareszcie zgoda na ekshumacje... Choć czasu upłynęło tak wiele... Bolały wspomnienia w cichy szloch przyobleczone, Padało nocami tysiące łez…   Zgoda niepełna... częściowa... Wciąż więzną w gardle niewykrzyczane słowa... O bólu który w kresowych rodzinach, Tlił się przez kolejne pokolenia...   A przecież każdy człowiek, Zasługuje na godny pochówek, By migocący znicza płomień, Cichym dla niego był hołdem,   By kamienny nagrobek, Wiernie pamięci o nim strzegł, Imię i nazwisko na nim wyryte, Milczącym pozostało świadectwem…   Nareszcie godny pogrzeb… Polaków zgładzonych przed laty okrutnie, Przez w ludzkich skórach kryjące się bestie, Pogardą i nienawiścią nocami upojone…   Tamtej strasznej nocy w Puźnikach, Ciągnąca się noc całą mordów orgia, Dziesiątki bezbronnych ofiar przyniosła, Zebrała śmierć okrutne swe żniwa.   Bohaterska polskiej samoobrony postawa, Chaotyczna desperacka wymiana ognia, Niewiele pomogła i na niewiele się zdała, Gdy z kilku stron zmasowany nastąpił atak.   Spod bezlitosnych siekier ciosów Banderowskich zwyrodnialców i okrutników, Do uciekających z karabinów strzałów, Pozostał tylko wypełniony zwłokami rów…   Po tak długim czasie, Nikczemnego tłumienia prawdy bolesnej, Przyodziewania jej w kłamstwa łachmany podłe, Tuszowania przez propagandę,   Dziesiątki lat zwodzenia, Kluczenia w międzynarodowych relacjach, Podłych prób o ludobójstwie prawdy ukrywania Oddalały żądanych ekshumacji czas…   By w cieniu kolejnej wojny, Niechętnie padły wymuszone zgody, By pozwolono pomordowanych uczcić, Na polskich kresach w obrządku katolickim,   By z ust polskich księży, W cieniu tamtych zbrodni straszliwych, Padły słowa o Życiu Wiecznym, By złożono trumny do poświęconej ziemi…   Choć niewysłowionych cierpień ogrom, Milionów Polaków na kresach dotknął, Czapkując radosnym z dzieciństwa chwilom, Otulili czule swe wspomnienia pamięcią.   I gdy snem znużone przymkną się powieki, Wspomnieniami w blasku księżyca otuleni, Pielgrzymują nocami do sanktuariów kresowych, Starzy zza Buga przesiedleńcy.   A gdy niejednej księżycowej nocy, Starzy siwowłosy kresowiacy, Modlą się za swych przodków i bliskich, My także za nich się pomódlmy…   Za pomordowanych w Puźnikach, Za zgładzonych we wszystkich częściach Wołynia, Niech popłynie i nasza cicha modlitwa, Przyobleczona w piękne polskiego języka słowa…   - Wiersz poświęcony pamięci Polaków pomordowanych w Puźnikach w nocy z 12 na 13 lutego 1945 roku przez sotnie z kurenia Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) Petra Chamczuka „Bystrego”.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • Jar na głaz; a tu ile może jeżom Eliuta - załga raj.  
    • Mat Ina - żet, ale że ty zbiorom, i moro bzy - też Ela, też Ani tam.    
    • Gór udar; rad ucięto w kwotę, i cuda - radu róg.  
    • @Migrena Najserdeczniej Dziękuję!... Z całego serca!... Pozdrawiam!   @violetta I słusznie!... Pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...