Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wciąż pytacie, skąd wieje wiatr
nuda
miałem list napisać do ciebie
ale rozumiesz
że z liter nie utka się ciała

moja wina
że wciąż zmyślam
kłamię ale to ładnie wygląda
na stole potargana kartka
jak przenośnia – stąd do tam

odbiłem się od dna - popatrz
jak deszcz zmywa liście do rynsztoka
klucz który dostałaś ma jedną wadę
nie pasuje do zmienionego zamka

chyba nie kocham, bo serca wyrywać nie potrafię
nie wciskam jak kitu – że oczy dłonie powieki rzęsy
są twoje
wciąż się pytacie - jak można od wieków wciąż to samo
udawać natchnionych i stawiać sobie pomnik
z jęków tych, co udają że czytają.

Opublikowano

po pierwszym czytaniu, tak na gorąco powiem, że świetnie... tylko może opuściłabym "jak" przed kitem... jeszcze tu wrócę w wolnej chwili, bo temat mi bardzo bliski, niemalże aktualny :)

serdecznie pozdrawiam :)

Opublikowano
klucz, który dostałaś ma jedną wadę
nie pasuje do zmienionego zamka


to jest genialne, aż żal że sam na to nie wpadłem :) Pierwsza klasa, no tak może i znalazł klucz, ale nie pasuje do zamka, bo go kttoś zmienił :)

dobre.

pozdr.
Opublikowano

miałem list napisać do ciebie

podoba się całość, ale co do tego framentu sówko, słówko
znaczy się jak mówiła dzieciom że każdy z nas pisze swój
osobisty list do Pana Boga powiedziały, że chyba meilem
a Pan Bóg ma tyle pracy że nie ma czasu odpowiedzieć,
to tak(..) no i niejaki Piotr Matywiecki mówił zdaje się
że poezja to list, coś w tym jest, no to nagadałam(:J.
gratuluje

Opublikowano

wciąż pytacie skąd wieje wiatr
nuda
chciałem list napisać do ciebie
ale rozumiesz
z liter nie utka się ciała

moja wina
że wciąż zmyślam
ale to ładnie wygląda
na stole potargana kartka
jak przenośnia stąd do tam

odbiłem się od dna spójrz
jak deszcz zmywa liście do rynsztoka
klucz który dostałaś ma jedną wadę
nie pasuje do zamka

chyba nie kocham bo serca wyrwać nie potrafię
nie wciskam że oczy dłonie nogi
są twoje
wciąż pytacie jak można od wieków wciąż to samo
udawać natchnionych i stawiać sobie pomnik
z jęków tych co udają że czytają




Wprowadziłem parę korekt. Lepiej: "pytacie" niż "pytacie się"; lepiej "spójrz" niż "popatrz"; lepiej bez przecinków, które i tak nie były konsekwentnie stawiane; lepiej bez "kłamię", skoro tuż przed tym jest "zmyślam"; lepiej "nogi", bo po co "powieki", skoro były już "oczy"?; lepiej bez "jak kitu", bo to porównanie na siłę, a poza tym łopatologia. Zmieniłem czas w pierwszej strofie, zastanawiam się, czy nie zmienić w wersie: "odbijam się od dna" na teraźniejszy. Jedyna zmiana, do której nie jestem przekonany i którą na pewno zburzyłem zamysł Autora jest zamiana "zmienionego zamka" na "zamek" po prostu. Wiersz do interpretacji, bo mam wrażenie, że Autor dwa tematy tu zamknął (to widać przy zmianie liczby adresatów). Ale możliwe że się mylę. W każdym razie takie są moje rady, czy słuszne, osądzisz sam.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Judyt - Jacek Sojan ma taki fajny wiersz, gdzie porównuje mężczyznę poetę do kobiety w ciąży. Bo wg mnie odnoszenie się to rozmowy z kimś tam w górze jest na pewno trafne, ale niepełne. Zresztą to jest ciekawy temat - przekazywanie czegoś komuś i w jakimś celu :)

Sfinks13 - trendy nie trendy, dziękuje :)

aluna - może :)

Grażyna Kudła - ja tylko stawiam pewną wątpliwość :)

amerrozzo - już zabrałem się do roboty, to mi akurat zdjęcia przysyłają - ale dzięki, bo warsztat to warsztat, sam nie jestem pewny tekstu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Michale, warsztat doskonały- wg mnie- po kilku latach bycia na orgu, widzę jak zmieniasz styl, i to mi sie podoba, poszukujesz, trącasz coraz to nowe nuty, nie zanudzasz jednostajnością
piknie Michaelu, piknie
cmookeS

(sory, wkradły się literówki)
Opublikowano

Michale jak znajdę tego Jacka i jego wiersz(jaki to tytuł?) to być może zajrzę tam.
Trafne Twe spostrzeżenia, żeby był cel, a jak ni ma to ja przestanę
coś mazgrolować(...), w końcu nie samą poezją żyje człowiek(:J. serdecznie
aa...słówko: jakby wszystko we wszystkim było pełne, to byśmy się nie zastanawiali
nad wieloma sprawami, problemami, czy po prostu dlaczego kwiat rośnie itp.(;,
po to zdaje się te pytania odwieczne i dobrze.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • kolejna noc i znowu nic się nie wydarzyło, poza tym, że jestem jeszcze bardziej zmęczony niż wczoraj. miasto oddycha jak stary pijak, kaszle neonami, a ja siedzę przy kuchennym stole, licząc okruszki po życiu, którego nie chciałem, ale które się przypętało. wszyscy mówią: „trzeba mieć cel”. ja mam tylko rachunki, puste krzesło i lustro, w którym ktoś zostawił moje oczy bez instrukcji obsługi. czasem myśl przychodzi cicho, jak stróż nocny, pyta, czy nie czas już zamykać, zgasić światło, oddać klucz. ale potem włącza się lodówka, pies sąsiadów zaczyna szczekać, a ja przypominam sobie, że nawet jeśli to wszystko nie ma sensu, to rano znów trzeba wstać, nawet bez powodu. i tak trwam — jak popielniczka pełna niedopalonych dni, które ktoś zapala z przyzwyczajenia.
    • Cel podróży nieznany Bóg jedyny wie On to wszystko I nic jednocześnie Czemu mi to robi Kiedyś myślałam, że wszyscy jesteśmy rodziną. Kiedyś myślałam że szczęśliwy jest kto chce Że spotkamy się wszyscy na kawie i ciastku Chcę zachować tę myśl Chce być Twą siostrą Zmielę ziarna kawy Rozpalę palenisko (choć zawsze robili to starsi) Zaparzę kawę Innym razem Zaproszę na szarlotkę
    • @violetta Jesteś bardzo zdolna, powinnam się zainspirować... 
    • @KOBIETA w upalny dzień to fajnie czuć go:)
    • Idzie dzień, za dniem – po nic. Spadł deszcz i zdechł – po nic. Wierny pies imieniem Bezsens mijam go przed wejściem lub wyjściem...   W drzwiach stojąc, o tym myślę: „On mnie nie porzuci”. A mnie nikt tam nie wpuści. Stoję, bo co mam z sobą zrobić? Nikt mi nie powiedział, jak się do siebie wchodzi.   Mijam dzień, Bezsens mija mnie. Chwytam za naderwaną smycz wmawiając sobie, że jeszcze wiem, gdzie idę - Czy tym właśnie jest niwecz?   Bezsens umie przynieść, nie trzeba nawet go prosić: kamień lub patyk, rzecz jest bez znaczenia. Przyniesie ci wszystko i z czasem ucieka.   Wczoraj mnie Bezsens zapytał: „Kim jestem?” Jestem senny i zmęczony, znów mnie ranek zastał. Jak Syzyf w ciemnościach, choć szukam dalej, nie wiem, jak przestać gonić za cieniem. Nieważne. W tym całym poplątaniu miażdżę stopy kamieniem.   „Bezsens, Bezsens, gdzie jesteś, wróć?” Cisza. Chwila... Tak - tu leży   Klękam nad nim i tracę część duszy, jakby bardziej, bez celu, gdy Bezsens nie żyje.   Kiedy łańcuch znika, wszystko jest jednakie: szare, a może wyblakłe. Nie wiesz, nie wiem. Nic nie jest jasne.   I tak wszystko idzie na marne, pośród zimnych kamieni. Martwe psy już nie zmienią nic.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...