Klucz

[Witold Marek]

w polu widzenia
brak spełnień
pokora
wysprzątane

lecz wymieszaj
herbatę wieczoru

[Roman Bezet]

Witam,

prawie haiku Pan napisał. Krótka interpretacja: 1 strofa - rachunek sumienia, 2 - odpuszczenie sobie (czyt. relaks).
Jak dla mnie za dalekie odległości w skojarzeniach - uciekła spomiędzy nich liryka, a obrazy nie są na tyle mocne, żeby tę przestrzeń wypełnić.
Coś mi mówi - a to plus.
pzdr. bezet

[Witold Marek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Szczerze dziękuję, niezależnie od plusów czy minusów. Faktycznie to takie haiku-niehaiku. Ani w tą, ani w tamtą. Operowanie raczej sygnałami faktów niż obrazami. Jednak nie ma przepisu na lirykę, a to nie jedyny mój wiersz. Ale jeśli ten jest niezbyt przekonujący, nie mogę prostetować.

Tylko obok "relaksu" nie umiem przejść obojętnie: chodziło mi głównie o umiejętność doczekania "plonu" swoistego "zasiewu", w jakimkolwiek sensie - jako że ludzie coraz mniej umieją czekać, domagają się efektów niemal natychmiastowo. Ale to już nienormalne tłumaczyć swój tekst. Pozdrawiam!
[sub]Tekst był edytowany przez Witold Marek dnia 19-07-2004 12:58.[/sub]

[Joanna_W.]

Najpierw zaznaczam, że zabieram utwór do ulubionych, za co dziękuję z góry.

Teraz słowo o skojarzeniach. Herbata wieczoru - może miodowa zachodzącym słońcem albo lekko ciemniejąca zapowiedzią nieprzeniknionej czerni.

Wszystko dobrze do ostatniej literki (staję się bezkrytyczna ?)

A.

[Roman Bezet]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Proszę "relaks" rozumieć szerzej (wieczór jest czasem kontemplowania również) - myślę, że byliśmy blisko :)
Co do liryczności - kwestia ucha (albo potrzeby chwili).
pzdr. bezet
ps. (używam znaku plus bardzo rzadko)

[Witold Marek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli kontemplacja - to podpisuję się pod nią wszystkimi kończynami.
Co do znaku plusa: jak najbardziej dziękuję, ale jestem też ogromnie wdzięczny za wszelakie komentarze (taka przewaga internetu nad publikacją w czasopismach).

Pozdrawiam upalnie (wreszcie).

[Anna_M.]

Nie przechodzące bez pozostawienia śladu w mojej pamięci słowa. Dla mnie to wiersz o cierpliwości, niekoniecznie łatwej, wyuczonej, ale nie beznadziejnej. Jest tu nadzieja i potrzeba bycia czujnym, cierpliwego oczekiwania - "lecz wymieszaj/herbatę wieczoru".
Podoba mi się bardzo.