Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

cichością rozsupłaną
skakała po płatkach róży
rozbujana
zbielałe stokrotki
umierały na dżumę

szerokością ramion
obejmowała sufit pełen gwiazd
zaciśnięty mocno
wypuszczał ostatnie tchnienie

zakapturzona bielą
zbliża się
we mnie

pożerając

[sub]Tekst był edytowany przez Emilia Zone dnia 11-08-2004 08:17.[/sub]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



hmm.. :))
nie będę interpretacji tutaj wymuszać
podpowiem tylko, że anna to nie taka zwyczajna anna :))
mogłaby nosić tysiące imion..
a ja nazwałam ją po swojemu, by ją oswoić
by siebie oswoić z myślą o tym, że istnieje i, że kiedyś i mnie odwiedzi

hihihi
może bardziej zagmatwałam..

pozdrawiam
Emilka
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czy chodzi o Calineczkę??? ;))) Gosh! Mam dziś straszny humor _-_... Hmmm... Wiesz co... Chyba już kojarzę...

"szerokością ramion
obejmowała sufit pełny gwiazd "

Na ten fragment zwróciłam szczególną uwagę... Bardzo, bardzo mi się podoba... Tylko nie wiem, czy nie lepiej brzmiałoby "sufit pełen gwiazd"... Pozdrawiam i ściskam, Pat.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



niop.. lepiej brzmi :))
masz rację
a ja zastanawiałam się właśnie że coś mi tam zgrzyta
chciałam w ogóle go wykreślić :))
dobrze że tego nie zrobiłam, bo byś nie mogła przeczytać :))

dzienx Rysiu

ziółko
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



heh..
bawią mnie komentarze takiej treści :)
przyszła Pani tylko się odgryźć za mój komentarz?
nie musi mi Pani tłumaczyć jaka potrafi być miłość
niech się Pani dokładnie wczyta w mój komentarz
chyba go Pani nie zrozumiała..

cóż..
po co Pani komentuje, jeśli nie komentuje??
jaki to ma sens?

pozdrawiam
Emilka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Noxen Hej Noxen, Niestety, to nie jest dobry wiersz. Bierzesz się za ciężki temat. Masz ze sobą moc setek tysięcy poetów i dołączasz do tych, którzy na temacie polegli. W warstwie - nazwijmy ją 'metafizyczną' - nie pojawia się tu błysk jakiegoś nowego podejścia, nowej idei, czegoś świeżego... Wiersz w skrócie mówi o tym, że peel nie wierzy w bajki i uważa, że po śmierci wchodzimy w 'nicość'. Nic nowego, to może na nowo da się to powiedzieć? Skąpy dobór rekwizytów nie pozwala wejść na jakiś głębszy poziom obrazowania. Poruszamy się w wątłej refleksji filozoficznej budowanej na wątłych obrazach. Osobiście lubię, gdy w wierszu jestem w stanie wyróżnić przynajmniej jeden z trzech aspektów (za Lacanem): symboliczny, obrazowy i 'realny', a najlepiej wszystkie trzy, ale to już wtedy Święty Graal. Czyli wiersz mówi do mnie na poziomie symbolicznym, gdy czuję, że podmiot bardziej jest mówiony przez język niż sam mówi. Na poziomie obrazowym, gdy jestem w stanie rozpoznać w jakiś sposób siebie w danym obrazie, a jednocześnie rozpoznać iluzję, która jest konsekwencją tego rozpoznania. I na koniec 'realne' - gdy wiersz rozmawia z moim Brakiem - czymś czego nie da się powiedzieć ani językiem ani obrazem, co wymyka się opisowi, ale uparcie powraca i nie pozwala mi się domknąć w spójną całość. I ten ostatni jest najtrudniejszy do wydobycia. Jeśli wiesz co chcę powiedzieć... Operujesz ciężkimi pojęciami - śmierć, dusza, nicość. Każde z nich osobno ma kaliber 44, ale razem - wcale się nie wzmacniają, tylko znoszą. A poza tym, w Nowym Roku, życzę Ci dużo lektur, wzruszeń i nadawania sensu.
    • @KOBIETA Ja bym jednak jechał przez Kołbaskowo żeby się bezpośrednio wpuścić w niemiecką 11, bo jak wiadomo, Niemiec nie ogranicza fantazji kierowców z temperamentem ;)
    • ach vivienne biedna vivienne cały paryż wypełniony nim to minie kiedyś minie teraz wszystko jego uśmiech jego imię noszą dni   chowasz twarz w dłonie nie mam pocieszenia popłacz vivienne dobre to łzy    przyjdzie znów wiosna wymażesz z pamięci saint-germain-des-prés każdą stację metra teraz już śpij vivienne    
    • To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...