Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nie zasłaniaj spojrzenia


Rekomendowane odpowiedzi

Już nie boję się Ciebie.
Nie uciekaj
ust swoich pieszczotą
od ust moich.
Nie zasłaniaj spojrzenia
firanką włosów,
to już nic nie zmieni.
Skanerem dłoni czytam
Twoje ciało,
by każdej nocy
mieć je ze sobą
wyrzeźbione w pamięci.
Ciiiii..........
Śpiewam razem Nickiem Cave
Do you love mi, like I love you ?
Jeszcze jeden pocałunek...........
I pozostanie mi tylko
cud tęsknoty,
oczekiwanie.
Zostawiam przy Tobie
moje myśli.
Jeszcze tylko pocałunek.
Ciiiii.............

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bardzo nastrojowe. Ale... "firanką włosów", "cud tęsknoty"- to zbyt potoczne, to jak często przywoływana róża w różnych ujęciach. Podoba mi się "skanerem dłoni" - odkrywcze. Zrezygnowałabym również z: "od ust moich". Początek - nie boję się - nie pasuje trochę do póżniejszego lirycznego nastroju. Co ty na to?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiki, zgadzam się z Twoimi sugestiami co do oklepania niektórych użytych zwrotów. Jednak wydaje mi sie że czasami styl "vintage" ma sens. Powroty do słów i skojarzeń są jak powroty do domu po długiej nieobecności. Takie brzmienie tego wierszydła powstało z premedytacją.
Pozdrawiam KKK

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ooo... i to mi się podoba. Piszę głownie dla siebie, jeśli mi się coś nie leży totalnie, to nie komentuję tego. Każdy ma prawo robić to na co ma ochotę. Ja chyba też ? Warsztat to takie miejsce w którym coś się naprawia, czasami fiata a czasami mercedesa.Każdy jeździ tym na co go stać lub ma dla niego styl.
Pozdrawiam KKK
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @aff Gratuluję tomiów !  Ciekawy wiersz. Gra słów, dobrze się czyta.Ważne, też żeby samemu siebie cenić, tak od serca. 
    • zanim przybędzie  pomoc    może warto do czoła  przyłożyć księżyc    od strony  spowitej nocą           
    • Dziwny             Jestem ten dziwny, bo myślę samodzielnie? Jestem ten dziwny, bo mam poczucie odpowiedzialności? Jestem ten dziwny, bo potrafię rozbierać na pierwsze czynniki ludzką inteligencję? Jestem ten dziwny, bo posiadam zmysł obserwacyjny? Jestem ten dziwny, bo potrafię obiektywnie krytykować? Jestem ten dziwny, bo dbam o higienę osobistą? Jestem ten dziwny, bo nie daję sobą manipulować? Jestem ten dziwny, bo lubię uprawiać seks? Jestem ten dziwny, bo gardzę głupotą? Jestem ten dziwny, bo pamiętam wyrządzone krzywdy? Jestem ten dziwny, bo posiadam własne zdanie? Jestem ten dziwny, bo jestem filozofem? Jestem ten dziwny, bo naruszam ład książkowy profesorów? Jestem ten dziwny, bo nie uznaję żadnych autorytetów? Jestem ten dziwny, bo kocham wolność? Jestem ten dziwny, bo szanuję konstytucję? Jestem ten dziwny, bo jestem osobą niepełnosprawną - niesłyszącą, jednak: myślącą, dupku!?   Łukasz Jasiński (Warszawa: 2018)
    • Siedziała na ławce w słoneczny poranek, niespiesznie bawiła się lekkim spojrzeniem. Delikatność policzków uniosła do słońca, w bezruchu łapała każde wiatru tchnienie.   Spod rzęs wysypała całą eteryczność, która oplotła wodospadem szyję. Ciało jej płynęło przy każdym oddechu, szeptało cicho – jestem tutaj, żyję.   Była taka piękna w monumentalności, świat zatrzymała na moment jedyny. W tęsknocie mych źrenic światłem się odbiła. Nigdy nie widziałem piękniejszej dziewczyny.   Tak zapatrzony w jej szczegółów misterność, popłynąłem w otchłań na zielone łąki, gdzie trawy smukłe jak kształty dziewczyny, gdzie jej usta czerwone jak makowe pąki.   Dotykałem włosów oplecionych słońcem, całowałem jej dłonie, co pieściły kwiat. Razem z nią istniałem w momencie jedynym, To ona zmysłami zatrzymała mój świat.   Nagle zawirowały wszystkie obrazy. Dobrze, że zdołałem je w sobie uchwycić. Bo dziewczyna wstała z ławki tak raptownie i odeszła, znikając na końcu ulicy.   Nie wiem, czy spłoszyły ją moje marzenia, czy cień, który spłynął po jej ramionach. Mimo, że krótko trwała w tym jednym momencie, została we mnie, światłem uchwycona.
    • @andreas @Nata_Kruk @Rafael Marius Dziękuję bardzo , pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...