Błysk

[adolf]

Jest tyle wiosen jeszcze nie poznanych
i srebrnych śniegów wiszących nad nami
tyloma szumi wiatr liśćmi, co spadły
i mierzy ścieżki zaprzeszłymi dniami.

Spod nóg ucieka ślad kroków wczorajszych
źrenica promień przeżuwa przybladły
Zapominamy wszystko cośmy znali
gdy powtarzamy to czego nie znamy.

Łza, która poi oko uczuć sokiem
Aby nie pękło pod zimnym obrazem
Uciskającym świat jednym widokiem
Powtarza smutno – „kiedyś, innym razem”

To wszystko teraz przykrywszy się cieniem
Najdoskonalszą powabną tkaniną
Gdy się zajada jutrzejszym uśmiechem
Widzi naiwność jak zwykle niczyją..

[Judyt]

podoba się ten błysk
widywałam"kiedyś tam" gorsze Twoje
:)ciepłoniaście

[H.Lecter]

Kiedy przestajesz zajmować się całym światem i ludzkością - twoje pisanie na tym korzysta... ; )

[zak stanisława]

Łza, która poi oko uczuć sokiem
Aby nie pękło pod zimnym obrazem
Uciskającym świat jednym widokiem
Powtarza smutno – „kiedyś, innym razem”

a ja i tak lubie cię czytać adolfie :)

[Almare]

Jest jeszcze tyle wiosen
i srebrnych śniegów nad nami
wiatrów szumiących w konarach
splątanych ścieżek mijanymi dniami.



-a gdybyś uprościł zmniejszając liczbę sylab?

-aldolfie ładnie - w Twoim stylu.


-pozdrawiam

[Cecherz]

pointa mi się podoba ;) +/-

[Marlett_oraz_Sosna]

Adolfie!
Pięknie namalowany wiersz;)
Chcieliśmy wybrać najładniejszy fragment wiersza,
ale trudno zdecydować:))
Plus od duetu:)
PozdrawiaMy.