Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdzieś na obrzeżu miasta
wśród zdeptanych trawników
szarawe blokowisko szuka
w stęsknionych oknach
zbawiennej drogi

wciąż niedościgła
jak przeznaczenie
umyka zbyt szybko

poczekaj
zabierz ze sobą
pozwól ująć skrzydeł
w odległą przestrzeń
mnie przenieś
do niej

uwierz
jestem zdecydowany

Opublikowano

lekko przejrzyście i świeżo /

szary obraz
wstrząśnięty nabiera kolorów
wewnątrz Twojej nadziei

jak zawsze / nie sposób się doczepić do takiego pisania
jest proste ale czuć dojrzałość
doświadczenie i przeświadczenie
radość po smutku smutek po radości
zmysł po domyśle i wierność oczekiwania

uszanowanie /

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tomku!
Zaniemówiłam z wrażenia.
Twoja opinia jest dla mnie bardzo ważna.
Pięknie odczytujesz przesłanie mojego pisania.
Bardzo dziękuję.

Serdecznie pozdrawiam :)))
Krystyna
Opublikowano

A ja nie bardzo rozumiem, chociaż coś mnie wciąga w tym wierszu. Przestrzeń, skrzydła, droga, tęsknota - to są bliskie mi słowa i rekwizyty, budzą we mnie nostalgiczny nastrój.
Natomiast przesłanie mi umyka.

...blokowisko szuka
w stęsknionych oknach


Może raczej: "stęsknionymi oknami"? Jak człowiek oczami?

zbawiennej drogi

wciąż niedościgła
jak przeznaczenie
umyka zbyt szybko


Co umyka? Droga?
Dalej jest apostrofa - do kogo zwrócona? Do drogi?
Ta droga jest "zbawienna" i jest "jak przeznaczenie", w dodatku apostrofa do niej zawiera prośbę o zabranie Peela "w odległą przestrzeń" po "ujęciu mu skrzydeł".
Dlatego ta droga kojarzy mi się ze śmiercią, a wiersz - z modlitwą o śmierć, która ucieka.
Potwierdzałby to tytuł z zapytaniem o pewność - całkowita śmierć nie jest pewna, nie wiadomo, czym ona jest w swej istocie.

Ale sądząc po tym, jak radośnie odebrał wiersz Tomasz Biela i jak się tym ucieszyłaś, nie jestem pewna, czy dobrze go rozumiem. Jednak w tej chwili nie kojarzy mi się z niczym innym.

Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oxyvio!
Zaciekawiło mnie Twoje rozumowanie, owszem jest logiczne, ale, sorry, nie o to chodzi w wierszu. Tomasz dobrze zrozumiał, stąd radosny odbiór, ale nie mogę wyjawić swojego zamyslu, ponieważ zamknęłabym innym czytelnikom drogę do interpretacji (dowolnej).
Te wyszczególnione przez Ciebie sekwencje mają charakter przenośny...np. "zbawienie" może oznaczać "wybawienie" z trudnej sytuacji, a "odległa przestrzeń" może oznaczać zbyt dużą odleglość do upragnionego celu (do osoby) itp.

Dziękuję za czytanie i wnikliwy komentarz.
Serdecznie pozdrawiam :)))
Opublikowano

Przeczytałam, nie jestem pewna czy zrozumiałam dobrze,
każda interpretacja może być właściwa - jeśli już jakaś jest.
Ktoś chce się wyrwac z blokowiska do NIEJ.
Ale dlaczego tego nie robi? Ona go przecież zachęca.
Serdecznie pozdrawiam
- baba

Opublikowano

Komentując takie wiersze, w zasadzie trudno mieć pewność, czy czujemy to, co autor.

gdzieś na obrzeżu miasta
wśród zdeptanych trawników
szarawe blokowisko szuka
w stęsknionych oknach
zbawiennej drogi . . . . . I-sza, II-ga strofa, dla mnie ok. Stęsknione okna bardzo pasują

wciąż niedościgła
jak przeznaczenie
umyka zbyt szybko

poczekaj
zabierz ze sobą
pozwól ująć skrzydeł . . . ten wers brzmi mi jakoś niegramatycznie, nie ma być "skrzydła"..?
w odległą przestrzeń
mnie przenieś
do niej

uwierz
jestem zdecydowany


Całość robi dorbe wrażenie, jest wszystko to, o czym wspomniał wyżej Tomek.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dlaczegp? Czy chodzi o "ująć skrzydeł"?. Jeśli o to, to wyjaśnię, że użyłam tu w sensie podobnym jak "ująć czyjeś dłonie" czyli chwycić, wziąść w swoje...może jaśniej byłoby, gdybym dodała "się", pozwól ująć się skrzydeł, ale wydawało mi się i tak jasne...

Dziękuję i pozdrawiam :))
Opublikowano

Nata Kruk!
Już wątpliwości III strofki wyjaśnilam (usiłowałam) wyżej..."ująć skrzydeł" jak "ująć (wziąć w swoje) dłonie...może zabrakło "się" dla ścisłości...
Dziękuję, że zajrzałaś.
Serdecznie pozdrawiam :)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dobrze rozumujesz, choć można interpretować na różne sposoby.
Ktoś chce...Dlaczego tego nie robi? Bardzo proste...
widać są przeszkody, przynajmniej na razie, więc wyrywa się duchem,
tym bradziej, że ona zachęca :)
Dziękuję, że zajrzałaś.
Serdecznie ściskam :)))
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Mr. Żubr!
Też dobra interpretacja,
bo czy do kogoś, czy z szarości, na jedno wychodzi...
pragnienie wyrwania się i odmiany...
Dziękuję za ponowne pochylenie :)
Pozdrawiam.
Opublikowano

przeczytałam wszystkie opinie. faktycznie, wiersz jest prosty i najprawdopodobniej nie zapadnie w pamięć na zawsze, ale Tomasz powiedział coś bardzo słusznego - w Twoim pisaniu czuć doświadczenie, przez co nie da się mu zaprzeczyć (wierszowi). to atut, duuży ;)

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Karol Nawrocki Prezydentem Polski! Z tysięcy gardeł niesie się krzyk, W cieniu roznieconych wielkich emocji, Otulonych niekiedy w szczęścia łzy...   Już policzono ostatnie głosy, Padły oficjalne komunikaty, Wszystko dopięte na ostatni guzik, Pozostaje nam tylko się cieszyć!   Nieopisana radość niezmierna, Zagościła we wszystkich Polski zakątkach, W wielkich miast dzielnicach i małych wioskach, W blokowiskach, domach i na plebaniach…   I na przepełnionych szpitalnych oddziałach, Rozsypały Anioły okruchy szczęścia, W sercach milionów Polaków zagościła Nadzieja, Wielki triumf odniosła patriotów armia!   Karol Nawrocki Prezydentem Polski! Gdy padły oficjalne wyniki, Ziściły się marzenia milionów ludzi, Skryte dotąd w serc głębi.   Ziściło się i moje wielkie marzenie, Skryte me modlitwy zostały wysłuchane, Przeszczęśliwym jestem człowiekiem, A szczęściem swym chcę podzielić się z całym światem!   Wkrótce wybitny historyk, Gdy upłyną kolejne przepełnione szczęściem dni, Zasiądzie niebawem w Pałacu Prezydenckim, Biorąc w swe dłonie ster Ojczyzny,   A znając chlubne naszej historii karty, Wierny niewzruszenie przodków tradycji, Piastując przez lata ten urząd szczególny, Powiedzie nas ku wspaniałej przyszłości...   Karol Nawrocki Prezydentem Polski! Takim na jakiego wszyscy czekaliśmy, Takim o jakiego mrużąc do snu powieki Zanosiliśmy do Boga ciche modlitwy,   Królowej wszystkich nauk Historii Oddany jej latami wierny syn, O pochówki ofiar Wołynia się zatroszczy, O pomordowanych na kresach przenigdy nie zapomni!   Wielkich bohaterów Kampanii Wrześniowej Z biegiem lat kolejnych upamiętni godnie A odsłaniając tablice im poświęcone, Wygłosi niejedną chwytającą za serca przemowę…   Bohaterskich Żołnierzy Wyklętych, Odsłoni na polskiej ziemi kolejne pomniki, Za to że nigdy nie złożyli broni, Podziękuje im w słowach wyszukanych…   Karol Nawrocki Prezydentem Polski! Zaufały mu miliony ludzi, Na nic zdały się kłamstw potoki, Oszczerstwa pełne manipulacji,   Jak cała Polska długa i szeroka, Od Półwyspu Helskiego aż po szczyty Tatr, Każdy z nas w głębi swego serca, Kryjąc jej wyidealizowany obraz,   Bez wahania szedł zagłosować, Wiedziony wewnętrznym głosem sumienia, Nie zniechęciła go medialna nagonka, Uporczywe próby ciągłego zohydzania,   Bo dnia tego nad urną wyborczą, Każdy liczył się głos, Krzyżyk pewną zakreślony ręką, Symbolicznym był zadatkiem na lepsze jutro…   Karol Nawrocki Prezydentem Polski! Wiwatują wniebogłosy rozradowane tłumy, Chaotyczne relacje kolejnych dziennikarzy, Przeplatają się z płynącymi z całego świata gratulacjami.   I wszędzie ta wspaniała podniosła atmosfera, Której to mimowolnym świadkiem była Niejedna uroniona ukradkiem łza Nim w powietrzu się rozpłynęła.   I ciągłe wzajemne gratulacje, Przeszczęśliwych ludzi uśmiechy serdeczne, A wszystko to niczym przepiękny sen, Z którego nikt z nas obudzić się nie chce.   I ciągle nie możemy uwierzyć, Że ten cudny sen patriotów się ziścił, Warto było czekać tyle miesięcy, tygodni, By tak nagrodzone były nasze wysiłki!...    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Interpunkcja jest bardzo ważna, otóż to:   - Dostałem spadek   - Dostałem spadek?   - Dostałem spadek...   Nie używając jakiejkolwiek interpunkcji, wprowadzamy chaos pojęciowy i robimy wodę z mózgu czytelnikom, a tym samym: obniżamy poziom polszczyzny.   Idźmy stąd jak najdalej i idźmy, stąd jak najdalej - donikąd...   idźmy stąd jak najdalej i idźmy stąd jak najdalej donikąd    Pierwsze zdanie wyraża sens i emocje, ma również głębię, natomiast: drugie jest płytkie, bezsensowne i puste, proste i logiczne i jasne?   Oj, kochanie, chciałbym  .......................................... Jak najdłużej na tym świecie  I czy wiecie?   Tak też można, a jeśli czytelnik nie wie o co chodzi, to dwa ostatnie wersy są sugestią, rymy - tropem.   O! Polsko! Święta! Mam gdzieś w głębokim poważaniu tych I w uznaniu te zwierzęta!    I tak też jest poprawnie: tutaj należy czytać między wierszami, jeśli czytamy tak jak napisałem - treść ma negatywny wydźwięk wobec zdrajców, natomiast: jeśli przeczytany od dołu do góry - treść ma wtedy pozytywny wydźwięk wobec zdrajców.   Łukasz Jasiński 
    • @Kwiatuszek Bardzo dziękuję i cieszę się, że utwor Ci się spodobał.
    • @Wędrowiec.1984 Piękny, głęboki i lekko płynący wiersz. Pozdrawiam serdecznie!
    • Jak Roland umierający na wzgórzu Za jego państwo dumnie poległ Niczym Adolf w wojennym kurzu Dnia 3 Czerwca wygrał bohater Ronald Macdonald Wrodzony Uratował nas od muzłumańskiej hołoty @wariat.jenzor.gniezno jestem katolickim empirystą - monarchistą i analfabetycznym tsfelem - partykularnym Jan Łukasiński  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...