Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie wolno pisać wierszy
po bezsennej nocy
są kretyńsko nostalgiczne
gorzkie
i w garniturach pomiętych
w ciągu dnia się snują

dajcie mi tego niewyspanego poetę
potrzebuję go
do płaczu
------------------------------------

[u]II wersja (stylistycznie poprawiona - mam nadzieję - w części drugiej)[/u]

nie wolno pisać wierszy
po bezsennej nocy
są kretyńsko nostalgiczne
gorzkie
i w garniturach pomiętych
w ciągu dnia się snują

dajcie mi tego poetę
jest niezbędny
do łez

Opublikowano

Krysiu, wiersz zadedykowałam po wpisie Adama pod moim reseved. Oto i koment

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Niniejszy wiersz był napisany jakiś czas temu, ale przecież pisany jak na obstalunek, choć faktycznie to nie wiem jak Adam pisze, kiedy się nie wyśpi - mógłby dać próbkę.
Pozdrowienia ;)
Opublikowano

No i jest odpowiedź

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

to już jest sadyzm, neurony na granicy wytrzymałości, elektryka siada,
a tu takie...

a tak z ciekawości: jako inspiracja, czy chusteczka?

To by się zobaczyło na miejscu, Panie Poeto. Dziękuję za odwiedziny ;)
Opublikowano

i oczywiście zapomniałem podziękować,
ale to dlatego, że niewyspanie jest, obawiam się, progresywne.
No to teraz:
Dziękuję
i tak swoją drogą to całkiem całkiem ten wiersz, podobają się zwłaszcza garnitury. Zaczynam lubić tę garderobianą stylistykę.

Adam

Opublikowano

- Adamie, szczęściarz z Ciebie, babki o Tobie wiersze piszą...no, no.:))

Ale!

Nigdy, przenigdy
nie mów kobiecie:
-rany, jaki jestem niewyspany, zmęczony, rozlazły, senny, denny i nijaki,
potargane mam dziś kłaki,
rozmamlony wzrok.

Dla kobiety to jest szok!:)))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Żadne takie, właściwie potrzebny jest wiersz, żeby się solidnie spłakać, poeta tylko jako dostawca przedmiotu. Dziękuję za odwiedziny.


Nie mogę się domyślić :)


Adam w komencie przyznal się, że niewyspany. Pełne info wyżej. Pa, Skrzydlico ;)


Dzięki - wkleiłam drugą wersję, gdzie utrąciłam "mi go ego"


I o to chodziło.
Podziękowania Wszystkim :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję serdecznie. @Roma Również dziękuję, najserdeczniej!
    • @Marek.zak1 No wiesz... :)
    • ani kolorowa cerata ani biały obrus ba nawet bukiet polnych kwiatów   nie upiększy tak kuchennego  stołu jak najzwyklejsza kromka chleba   pachnąca polem wiatrem słońcem która nie mówiąc  do nas przemawia  
    • @Robert Witold Gorzkowski, @Jacek_Suchowicz,@Naram-sin,@Roma   Moja odpowiedź – z szacunkiem i sercem dla poezji (i poetów):   Dziękuję Wam wszystkim za ten głos w dyskusji - czytam z uwagą i sercem, bo każdy z nas przychodzi do poezji z innej strony, ale z tą samą wrażliwością. Nie piszę tego, by kogokolwiek pouczać czy oceniać. Wręcz przeciwnie - to, co mnie cieszy najbardziej, to że w ogóle rozmawiamy o warsztacie, o formie, o treści - bo poezja nie jest przecież tylko "czuciem", ale i "sztuką słowa". A jedno nie wyklucza drugiego. To, że dzielę się wiedzą o rymach, rytmie, akcentach - nie znaczy, że mówię komuś: "piszesz źle". Mówię raczej: "Zobacz - możesz pisać jeszcze lepiej, pełniej, świadomiej. Masz już serce - teraz daj mu język, który uniesie je wyżej." Rozumiem dobrze głos Roberta - czasem czytam tekst, który formalnie jest "nieskładny", a mimo to porusza - i nie chcę mu tego uroku odbierać. Ale to, że coś mnie porusza, nie zawsze oznacza, że jest poezją w sensie literackim - czasem to po prostu emocjonalna wypowiedź, poetycka impresja. I to też jest cenne, tylko... warto mieć świadomość, gdzie kończy się "słowo intuicyjne", a zaczyna "słowo świadome".   Bo świadomość to nie kaganiec. To światło.   Nie każdy musi pisać według reguł - ale warto je znać, choćby po to, by łamać je z premedytacją, a nie przez przypadek. Tak samo jak w muzyce: można zagrać ze słuchu, ale jeśli znasz nuty - grasz odważniej. Dlatego - dziękuję, że mnie słuchacie (tu kładę rękę na sercu i kłaniam się z wdzięcznością).   Ja Was słucham też. I choć jestem trochę taką „ciocią od rymów”, nie chcę być ani strażnikiem poprawności, ani recenzentem dusz. Chcę być tylko osobą, która pomoże słowom chodzić prosto - wtedy, gdy się potykają. Reszta należy do serca - i do poezji. Z serdecznością, Ala
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...