Szarość

[Mateusz Cywka]

Gdy dzień spotyka się z nocą
sen zdejmując zmęczenie z mych powiek
zapala płomyk nadziei swą mocą,
nadziei na to, że ja uwięziony człowiek
uśpiony amokiem, bezradnością
oślepiony świata szarością,
pogrążony w rozmowie z samotnością
i spoglądający na świat zmieniający sie,
dla mnie taki sam przez lata,
nadziei na to, że w końcu przejrzę oczami
owładniętymi szarą ślepotą.
Tymczasem szary czas przemija w nieskonczoność
wsłuchując się w szarą ciszę
patrzę na szarych ludzi pogrążonych
w monochromatycznym świecie nicości,
płaczących szarymi łzami.

[Emilia Zone]

pomysł troszkę "szary"
ale jeszcze bym jakoś przełknęła gdyby wiersz był dobry
niestety
niepotrzebne powtórzenia
a "bezradnością, szarością, samotnością" to przesada..

nie podoba mi się
a ładnie się zapowiadał

pozdrawiam
Emilka

[Mateusz Cywka]

powtórzenia są konieczne gdyż to ma na celu stworzyć monotonię jaką stwarza ten szary świat, wszystko stało się szare nawet łzy metafora uczuć.

[teraa]

nie wywarł we mnie żadnych uczuc, a to chyba najgorsze... totalna obojętność...

pozdr.
tera

[Emilia Zone]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

monotonny to ten wiersz jest na 100% - nawet bez powtórzeń
jeśli zależało Panu na uśpieniu czytelnika, to się Panu udało..
a ja myślałam, że wiersz mówi o tym, jakie nasze życie jest przyziemne

ah.. jak to się człowiek może pomylić..

pozdrawiam
Emilka