Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ja już przyzwyczaiłam się do niechęci do mojej osoby, różnych żartów, czasem wyzwisk, ale jednego nie potrafię dalej zrozumieć, skąd i przez co bierze się to "prowokowanie"? Mam chyba takie same prawa jak każdy tutaj użytkownik i mam prawo wklejać swoje utwory, jak każdy. To, co się dzieje pod moim wierszem teraz to jeden wielki wstyd, zarówno dla mnie, jak i dla was. I nie traktujcie tego jako skargi, po prostu jak już nie macie lepszych pomysłów, nie wpisujcie nic.

Jak najbardziej autentyczna Hania K...a.

Przy okazji pozdrawiam nielicznych sprzyjających, którzy dzięki rozmowom wiedzą, że taki głuptas nie jestem.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



... (wordless)


Zakładam w mojej opinii, że mamy do czynienia z ludźmi cywilizowanymi znającymi granice rozsądku.

Jesteś bardzo naiwna.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Kowalska...
albo- podobnie- na K.


A może kontrowersja? Czasem mam wrażenie, że wszystko kręci się wokół Hani, albo to Hania kręci się wokół tego forum. Ehh... sam nie wiem K...(atastrof)...a czy k...(wadratow)...a k..(ul)..a ?

Pozdrawiam pszeserdecznie :P
Opublikowano

Ja proszę o kulturę, bo mąż się złości o te głupoty, które wypisuje np. taki amerrozo i może się stać, że odejdę na zawsze, a szkoda będzie. Mam taką wolną godzinkę wieczorkiem i interesuje się poezją, szkoda, że niektórzy są tacy źli i zawistni ludzie.

Opublikowano

mały dzielny toster

Dajesz jaskrawy przykład braku porozumienia, poparty wyzwiskiem, który jest zbędny. Ja uważam, że każdy ma prawo istnieć, i niekoniecznie być ofiarą waszej złości. Ja się nie poddaję, niosę dobre słowo i Poezje, niestety, nie mam zamiaru odejść, bo jestem tutaj potrzebna.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Arsis może w innej galaktyce, ale w naszej na pewno nie, bo dawno by nas ktoś odwiedził, a nawet zabrał ziemię:)
    • @violetta Utrzymywanie, że tylko Ziemia jest piastunką życia, jest równie bezsensowne jak twierdzenie, że na dużym obsianym polu mógł wyrosnąć tylko jeden jedyny kłos ...   pomimo paradoksu Fermiego - nie jesteśmy sami
    • @Migrena Po przeczytaniu przypomniał mi sie film,  który oglądałam lata temu -wielka milość/namiętność, czasy wojny i oni tak bardzo siebie spragnieni, gdzieś na ulicy w miłosnej ekstazie...  Film był niesamowity , wiersz też uruchamia wyobraźnię, świetny.
    • @iwonaroma   mam szczęście, że czytają moje wiersze tacy wspaniali ludzie jak Ty.   dziękuję Iwonko :)    
    • Jestem tu chwilę — może i chwilą, przesiadam siebie, szukam peronu, prześwietlam ludzi jak w starym kinie, w taśmie, co płonie celuloidem.   Przystań podróżnych — poziomów tyle, uśmiechy szczere, szydercze, jasne; lęk w sercach szarych drży jak motyle, głos obojętny w tłumie wygasłym.   Prawda przy prawdzie, kłamstwo tuż obok, sznurki przy ścięgnach w pół gestu drżące, prośba jak rozkaz — portret nieznany z miejscem, co czeka, choć tego nie chce.   A czas tu stoi, choć mijam ludzi, ich kroki płyną jak cienie w wodzie; każdy z nich nosi własne zasługi i własne winy — te, które zwodzą.   W spojrzeniach migot tęsknot ukrytych, w dłoniach — rozstania ledwo domknięte; nikt nie zatrzyma chwil nieodkrytych, choć chce je trzymać, jak szkło rozcięte.   A kiedy wreszcie ruszy mój pociąg, zamknę za sobą peron tej chwili; zabiorę tylko to, co wciąż płonąc przez cudze twarze — mnie ocaliło.   I wiem, że wrócę w to miejsce kiedyś, gdy noc znów zwinie świat w celuloid; bo każdy obraz, nim zgaśnie — przecież szuka człowieka, by w nim się dożyć.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...