Ludzie bezdomni (sonet) współczensy :) poprawiony

[adolf]

Przez Google'a bramy przeszła myśl-sierota
tracąc swe ciało, wsysana wraz z prądem
Gdy ukłoniłeś przed szklanym się domem -
Wciskając w bruki całe dzieło Boga.

I teraz pędzi tak wolna-splątana
W szeregi kajdan lub też grzywę rdzawą
(W nieskończoności wielkość trze na małość)
grywając w trumnie - - Fortepian Szatana!

* * *

Wklejamy twarze w lustro bez-swej twarzy
Biorąc garściami swoje wnętrze czarne
Nieoświetlone, bo blask zera starły.

Jak kiedyś z piasku, krzemu zdradliwego -
Inne się światy, wz-nosiło, jak z marzeń.
Dziś się wytapia z niego szare niebo.

[JacekSojan]

Tylko pomysł rejestruję, bo jego realizacja artystyczna pozostawia wiele do życzenia: metaforyzujesz homerycko, czyli z przesadą, niepotrzebnie mieszając własne pomysły z kalką lekturową i to w ciężkawym jak wojskowy eszelon stylu;
Druga część dobrze zaczęta, pomysł lustra przekonujący tylko w 2 pierwszych wersach, bo już pointa udaje tylko pointę, a jest tylko rozmazaniem tematu;
J.S

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzieki za wgląd i rady. Ztą ciezkość walcze, walcze,ale mozliwe, że jej szczątki mnazawsze pozostnaą w mojej poezji :))) Z puentą masz rację - :( niestety mam problem z formułowaniem puent i wycohdiz mi wszystko tkaie roztarte

pozdr.