Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 54
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Po prosże jeszcze jeden dzien i będę pewny co do interpreetacji.
Jutro napsiz.e Teraz wypsze, co mi isę spodobąło:
wiersz płynnie się czyta, gładko, obraz jest

Wydźwięk tego framentu strasznie mi się podoba

że muszę uważać by przypadkiem
czegoś nie napisać
za takie na przykład
dwanaście tysięcy opadających
szeleszczących parasolek

pozzdr. Do jutra ;)
Opublikowano

Przyznam się, za dobrze na mnie piszecie
już nie mogę
ten wiersz widać w nim prace i pomysł
ma wydzwiek dusze..

a u mnie to tylko puste litery, jakbym nimi pluł na kaertkę ;(

jutro napisze jak widze ten wiersz
pozdr.

Opublikowano

Mam pomysł. Poczatkowo miałem zwrócić uwae żeby jednak Bog napisac z wielkiej litery -ale widze, że w ten sposób forma wspomanaga trweści. Bo oto nie Ten Wszechmocny-Bóg trzęsący galaktykami, w żłocie i piorunach, ale zwykły, ten sam, ale jak inny, Bóg-chwili odpowiadający za drobiazgi i szczęście, a jedncześnie bedący indywidualnym bogiem dla każdego (każdy ma swoje wyobrazenie Boga) I właśnie ten bóg chwili, odpowiedzialny za sekudny obudził dzień (-->impresja). Strasnzie fajny pomyłś bezwstysdnei jesienny - niby 2 śłowa, ale jak potęążny obraz jesieni.

obudził bóg małych rzeczy
dzień tak bezwstydnie jesienny

-----------------------------------------------------------------------------------------
Peel, jak dla mnie zwykły człowiek, zwolennik "Carpe diem" ale też poeta (uważać, żeby nie n apsiać) chce przedstawić to co widzi, zbudowac obraz, ale wie, że zwykły obraz świata, pozbawiony filozofi, jakiejś głebokiej mysli nie będzie się podobał poetom, oczekującym bazrdziej rozważania, niż zwykłego zdjęcia świata ze żrenicy peela.

że muszę uważać by przypadkiem
czegoś nie napisać

To jest boski. To jest właśnie obrazek jesienie. Niby banalny (peel się boi, i wie, że zostanie wdeptanty, za to sforuowanie) ale odważa się: oto szeleszczące (dobry dobór wyrazu. to szeleszczenie przy czytaniu karze skojarzyć z szelsztem liści, parasoli, deszczu, płaszcyz rpzeciw deszczpwych) pachnących cynamonem -czyli drzewami, cynamon jak dla mnie to brazowe listki drzew opadające na prasolki (z daleka, no tak gdzieś z kilkumetów wyglądające jak porszek brązowy), a skojarzneie z zapachem karze przywieść na myśl zapach drzewa (cynamon jest z korzeni)

za takie na przykład
dwanaście tysięcy opadających
szeleszczących parasolek
pachnących cynamonem
-------------------------
panowie poeci wdeptali by mnie w papier

no może nie peela, ale jego litery tak. Przy czym tu dostrzegam dowjaki wydźwiek tego wiersza. Niby wdeptać w ziemię (-->papier) ma oznaczać: poskromić, zniszczyć... ale czy marzeniem poety nie jst byc wgniecionym w kartkę papieru, czy właśnie ten bunt poetów to nie tworzenie nowej poezji...jesiennej?
-----------------------------------------------
Plato mój ulubiony filozof (ach ta jego utopia) czyżby się peel chciał zasłonić ideą wiersza, i ideą jesieni, której to cień układa się w czarne litery tego wiersza? Tj. kontrować, że i taki obrazek jesienny jest pewną ideą -- samą w sobie?

mógłbym zasłonić się Platonem
-------------------------------------------
Lekko dwuznaczna wstawka rozluźnia wiersz i wygładza puentę. Jednym śłowem pokazac siebie bezwstydnie, nie bać się - wyzwolić i nie pozostawać w okowach jakiejś formy

lub odsłonić to co poniżej pasa
to im często wystarcza
ale rogaty kogut dobosz
nie da się nabrać na ten humbug
----------------------------------------------
Puenta ciekawa. Jeszcze rozwazam, ale zdaje mi sie, że owa dziewczyna (czyz mozna by ją nazwać r z e c z y w i s t o ś c i ą) jako ta która koloruje, ale prawdziwie świat, przyjdzie i zabierze to Słońce, ktroe zvbudowało tak idylliczny malunek który się składa z jansoci (odczucie) i mgły (chwila)

wieczorem przyśle do mnie
dziewczynę od kolorów
i zabierze za karę
z jednej ręki słońce
z drugiej
mgłę

Widze w tym wierszu taką skrytą rozprawkę idea, tu wyidelizowana i w postaci obrazu chwili kontra jej cień: rzeczywistość

pozdr

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"Bóg rzeczy małych" jak tytuł słynnej przed kilku laty książki, więc raczej bez problemu, jeśli chodzi o intencje. Bezwstydna jesień, bo pozbawiona szaty liści.
"Panowie poeci" jacyś tacy z innej bajki - a co to, niby sami gorsze pierdoły piszą, żeby
akurat im trzeba było się tłumaczyć, powiedzmy z koncertu na którym tysiące ludzi
wirowało parasolkami (widziałem takie coś na warszawskich Wyścigach).
Dziewczyna od kolorów jest jak "Zegarmistrz światła purpurowy", ten sam fach tylko
tamten przychodzi zabełtać błękit w głowie, a ta zabrać kolory:


znów poeci małe dzieci
psuli nocą próżnym słowem
zwykłe i niekolorowe


W sumie wiersz nie jest jakiś skomplikowany, żeby trzeba było go zaraz rozgryzać
przez trzy stronice ;)

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dobry wiersz warto rozgryzać nawet na 1000 stron ;))

pozdr.
Niby co tu rozgryzać? Przynajmniej dla mnie nie ma tu niczego niejasnego.
Skoro dla kogoś jest problemem "bóg rzeczy małych" bo czyta tylko to co tutaj -
niech się głowi, co to może oznaczać. Ja mam to dawno (kilka lat) za sobą.
Tymczasem napiszę napiszę sobie coś w rodzaju:
"żółte tygrysy wylały się z parków" i będę kombinował, co to mogłoby znaczyć.
Może się przyda za rok, dwa? :)

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dobry wiersz warto rozgryzać nawet na 1000 stron ;))

pozdr.
Niby co tu rozgryzać? Przynajmniej dla mnie nie ma tu niczego niejasnego.
Skoro dla kogoś jest problemem "bóg rzeczy małych" bo czyta tylko to co tutaj -
niech się głowi, co to może oznaczać. Ja mam to dawno (kilka lat) za sobą.
Tymczasem napiszę napiszę sobie coś w rodzaju:
"żółte tygrysy wylały się z parków" i będę kombinował, co to mogłoby znaczyć.
Może się przyda za rok, dwa? :)

Pozdrawiam.

Wczytywać, pozatym wiersz to dwie płaszczyznym, autor i czytelnik. Nie jestem wielce oczytany tak jak ty ;) więc nie koajrże takiego sformułowania, a tymbardziej, że niestety nei mam wiele czasu na poezję, bo mam jeszcze wiele innych rzeczy. Pozatym jestem wierny
ituicyjności poezji a nie analityczności :))

pozdr
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Miałem już rzucić to całe pisanie w cholerę ale twoje komentarze, to jest jakiś powód by jeszcze coś zmajstrować. Dzięki, Adolfie. Nie ma to jak intuicja...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"Bóg rzeczy małych" jak tytuł słynnej przed kilku laty książki, więc raczej bez problemu, jeśli chodzi o intencje. Bezwstydna jesień, bo pozbawiona szaty liści.
"Panowie poeci" jacyś tacy z innej bajki - a co to, niby sami gorsze pierdoły piszą, żeby
akurat im trzeba było się tłumaczyć, powiedzmy z koncertu na którym tysiące ludzi
wirowało parasolkami (widziałem takie coś na warszawskich Wyścigach).
Dziewczyna od kolorów jest jak "Zegarmistrz światła purpurowy", ten sam fach tylko
tamten przychodzi zabełtać błękit w głowie, a ta zabrać kolory:


znów poeci małe dzieci
psuli nocą próżnym słowem
zwykłe i niekolorowe


W sumie wiersz nie jest jakiś skomplikowany, żeby trzeba było go zaraz rozgryzać
przez trzy stronice ;)

Pozdrawiam.

Bliżej temu tekstowi do Christo i sztuki krajobrazu, niż do parasolek na warszawskich wyścigach ale twoje czytanie - twój wiersz.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Bo musi się słuchać, oglądać i klikać - z tego leci kasa, Bo to co nas podnieca, to się nazywa kasa, a kiedy w kasie forsa, to sukces pierwsza klasa. Super solo na gitarze i saksofonie    
    • 1. Czy rzeka naszych dziejów gdziekolwiek zmierza? Nie kieruję nią, więc wieszczyć nie zamierzam. Ale patrzę za siebie w tył podręczników, Gdzie spisany bieg coraz wbrew do wyników: 2, Piszą tam wszędy, że Polski wewnętrzny stan Za powód jej zwycięstw i klęsk winien być bran; I z kim na geo-ringu przeciwnikiem To bez znaczenia i nic tego wynikiem. – Lecz wbrew: Na mapie Polska za Batorego, Za Władysława, za Zygmunta Trzeciego W innej proporcji jest do Rosji jak widać Niż za Króla Stasia,  – to się może przydać. – Może, bo „Historia magistra vitae est” [1] Kiedy pisze: co było i co przez to jest. Gdy odwraca uwagę od spraw istotnych Nie jest belferką dla państw spraw prozdrowotnych.   A trzeba by pilnie wyciągnąć wniosek „bokserski”, że po to ważą tych panów w rękawicach, żeby 1 zawodnik o wadze piórkowej nie walczył z 1 zawodnikiem o wadze superciężkiej, gdyż jak pouczał Izaak Newton „Siła równa się masa razy przyśpieszenie.” Więc dalej, że kiedy Rzeczypospolita mniej więcej utrzymywała swoją wielkość do r. 1772, to Rosja bardzo powiększała swoje terytorium wcale nie kosztem Rzeczypospolitej, ale tym samym zwiększając swoje możliwości i tzw. głębię strategiczną. Co by jeszcze dalej kazało wyciągnąć negatywny wniosek co do braku sojuszu Polski z sąsiadami Rosji na znanej w geopolityce zasadzie „Sąsiad mojego sąsiada jest moim przyjacielem.”, więc np. Chanatem Kazachskim (قازاق حاندىعى, istniał w latach 1465-1847 i podzielił los Rzeczypospolitej), Chanatem Dżungarskim (istniał w latach 1634-1758, który toczył wojny z Rosją w XVII i XVIII wieku), Chanatem Jarkenckim vel Kaszgarskim (istniał w latach 1514-1705.), Chanatem vel Emiratem Bucharskim (istniał w latach 1500-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chanatem Chiwskim (Xiva Xonligi , istniejącym w latach 1511-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chinami (których stosunki układały się dosyć pokojowo z wyjątkami, np. próbą powstrzymania ekspansji Rosji przez armię chińską w r. 1652 przy nieudanym oblężeniu gródka Arczeńskiego bronionego przez Jerofieja Chabarowa, który jednak po stopnieniu lodów wycofał się w górę Amuru oraz odstraszające kroki militarne w tym samym celu w latach 80-tych XVII w. cesarza Kangxi (panującego w latach panujący w latach 1661-1722.))  i Mongolią (która akurat wystrzegała się większych konfliktów z Rosją od XVI do XVIII w.). Nie wspominając o Chanacie Krymskim i Persji, z którymi Rzeczypospolita jakieś stosunki utrzymywała. Wniosku tego jednak lepiej nie wyciągać, bo takie wyciąganie prowadzi wprost do pytania o ewentualny sojusz azjatycki blokujący ewentualne agresywne poczynania Rosji, bo takiego ani nie ma, ani nawet prac koncepcyjnych.   3. Albo fraza „królewiątka ukrainne” Z sugestią: one Polski kłopotów winne, Latyfundiów oligarchów dojrzeć nie raczy, Konieczne, – tuż czyha wniosek, co wbrew znaczy!   A trzeba by pilnie wyciągnąć któryś z przeciwstawnych wniosków, że: a) Albo te latyfundia magnatów w I RP nie były takie złe, skoro i dzisiaj są latyfundia. Bo? – Np. taka jest właściwość miejsca, że sprzyja ono wielkim majątkom ziemskim. b) Albo, że dzisiaj na Ukrainie biegiem trzeba by przeprowadzić parcelację latyfundiów oligarchów.   Nasi lewicowi histerycy-historycy wniosku a) nie chcą przyjąć, bo przeszkadzałby im w lewicowaniu, (albowiem przecież nie w badaniu czy wykładaniu historii!). Wniosku b) zaś przyjąć nie chcą, bo zarówno by im utrudniał propagandę, jak i nie wydaje im się specjalnie bezpieczny (ci wszyscy pazerni a krewcy współcześni oligarchowie jeszcze by postanowili rozwiązać problem lewicowego histeryka), co zresztą może i słusznie, tyle, że wyjątkowo tchórzliwie.   PRZYPISY [1] Jest to cytat z „De Oratore” Cycerona.   Ilustracja: W żadnej książce opisującej historię wojen Rosji z Polską ani razu nie udało mi się zobaczyć porównania ich wielkości, tedy je sobie sam zrobiłem w Excelu.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @MIROSŁAW C. święte to one nie są lecz ciut prawdy w nich jest ludzie gdy skończą pracę siedzą lub leżą we dnie   zamiast skorzystać z czasu bo mogą robić co chcą tworzyć poznawać tematy czekają - chyba wiadomo co Pozdrawiam
    • a o kwiatach to możemy pomalować otoczeni igłami lasu oddychamy ciszą to tu usycha lipcowy deszcz nie ma krawężników i ulicznych bram nawet nie widać naszych zmarszczek malujesz dłońmi cień miniaturkę chwili czuły uśmiech uzależnieni od marzeń i kolorów dnia przenieśmy niebo w naszą stronę obłoki wędrujące ptaki i ten lecący w oddali samolot czas niestety wracać ponagla nas niedziela czarny pies i kończy się ostatni papieros.
    • @Alicja_Wysocka znam Dawida Garreta. I podziwiam. Ale jak dawno temu byłem w Wiedniu, tuż przed Świętami to tam stał grajek /jeden z wielu/. Skrzypce. Jak dzisiaj to jego granie wspominam to mam ciarki na plecach. Nigdy, wcześniej ani później takiej cudowności nie doświadczyłem. I ta atmosfera..,. Drzewa w lampeczkach, kawiarnie, uśmiechnięci ludzie. "O kurde blaszka" !!! To od Romy. Dzięki Roma.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...