bezdomni

[Dorota Gradowska]

widziałem jak nadchodzą
szarzy jak własne cienie
szarością przygarbieni

nikt nie wie skąd przybyli
z nikim nie rozmawiali
bez słowa poszli dalej

w pył drogi zapatrzeni
oczami bez wyrazu
na spopielałych twarzach

widziałem jak odchodzą
bez wspomnień, bez bagażu
ludzie odarci z marzeń

[teraa]

mogło by być bardziej ostre, ale rozumiem że takie miało być

śliczne małe cudeńko :))

zabieram do ulubionych

[Marek Ciućka]

Pani Doroto - wiersz jest wzruszający i jak na Pani pierwszą poezję w serwisie - przyznam że nieźle Pani wystartowała...

Nie zamykajmy jednak bezdomnych do jednego kufra. Chciałbym, by każdy umiał sobie tak docenić takie wartości jak ciepło rodzinne, czy własny kąt - bezdomni są czuli i mają proste i piękne marzenia, o tym należało by napisać. Owszem niektórzy - zwątpieni topią soje myśli w denaturacie, ale to dlatego, by nie myśleć i nie marzyć - ci ludzie chcą zapomnieć swoje wspomnienia, lecz nie potrafią.

Z szczerym szacunkiem dla Pani i dla bezdomnych - MC.

[Luthien_Alcarin]

podoba mi się..szczególnie początek dobry:) Pozdrawiam-Agata

[Malena Lebrun]

Tworzy pani niesamowity obraz, który kojarzy mi się ze "Slepcami" Bruegel'a. Poruszający utwór!

[Swietłana Mikołajewna]

Bez wspomnień, bez bagażu, bez marzeń...? Myślę, że częściej jest dokładnie na odwrót. Żyją wspomnieniami. Albo marzeniami. Bagaż życiowych doświadczeń często za ciężki. Nie jest tak? Trochę takie tanie wzruszenie... Proszę wybaczyć, ale mam dziś zły dzień.

[teraa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"widziałem jak odchodzą
bez wspomnień, bez bagażu
ludzie odarci z marzeń"

nie mogę sie z Panią zgodzić... jak dla mnei jest to rezygnacja...z tych wspomnień, bagażu i marzeń

[Dorota Gradowska]

Witam i bardzo dziękuję wszystkim za komentarze, zawsze cenne.
Pozdrawiam

[Krzysiek Kubica]

Prosty, dobitny, wzruszający...

Pozdrawiam
xysiu

[Agata Pawlus]

widziałem jak odchodzą
bez wspomnień, bez bagażu
ludzie odarci z marzeń


to ujelo mnie najbardziej...
prawie wzruszylo, gratuluje, bo malo co mnie wzrusza :)
pozdrowienia,
Agata.