Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pamiętacie państwo, jak pewien użytkownik o nazwie "marianna ja" postulował o nie minusowanie pod starymi utworami? Pamiętacie (a przynajmniej powinniście, bo temat pisany przez tego użytkownika znikł). Przypominam, że głównie temu użytkownikowi chodziło o to, że wciskanie minusów pod starymi wierszami jest nieeleganckie i nie powinno się tego robić.
A tutaj proszę - ten sam użytkownik minusuje wiersze z datami:

Dnia: 2008-06-24 13:43:52, napisał(a): amerrozzo
Dnia: 2008-07-13 15:30:47, napisał(a): pchła szachrajka

Mam zatem pytanie - czy jest jakaś możliwość antydatowania (np. po dwóch tygodniach punkty znikają i wiersz zostaje, gdzie był), żeby takie rzeczy nie miały miejsca?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A ja myślałem, że mściwość nie przystoi ludziom kulturalnym. Zresztą brak kultury u innych nie zwalnie człowieka kulturlanego od przestrzegania jej zasad w swoim postępowaniu. W przeciwnym razie sam pozbawia się kultury. Myślałem, że tak wytrawna poetka jak Waćpani rozumie takie podstawowe rzeczy.


Zatem gratuluję dystansu i obiektywizmu w stosunku do własnych dzieł. Ja bym się na takowe zdobyć nie potrafił, więc ocenianie moich wierszy pozostawiam jednak innym. Koniec końców... po to je publikuję ;-]

Pozdrawiam,
Drax
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kłamiesz, jak zwykle, a oto dowody:
1 - to był TWÓJ postulat, nie Admina
2 - i od razu po TWOIM postulacie napisałem, że to głupie i nie powinno się tego robić (jakbyś nie wycinała postów, to gdzieś by to było)
3 - a ja napisałem u ciebie "kupa" i co?
4 - nie ma na tym portalu wierszy gorszych od twoich. A z ciekawości - jak się nie da czytać, to jak przeczytałaś?

Reasumując - stronę moralną pominąłem, bo wg mnie to jawna hipokryzja (szkoda, że nie znalazłem postu, jak marianna z Hanią i Goją umawiały się na minusowanie), za to nie pomijam strony technicznej - bo jeżeli zaczniemy stawiać minusy z zemsty, to wtedy zaczną się prawdziwe igrzyska.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




1. Wg mnie ma znaczenie, to świadczy o człowieku.
2. A jak się teraz z tym czujesz?
3. Że "kupa"?
4. Półka w toalecie chyba

A może to ty jesteś Hanią? To by pasowało, piszecie podobnie.
Opublikowano

1. no pewnie, że się mijamy.
2. napisz, jaki sens ma wywlekanie i minusowanie wierszy starych tylko dlatego, że ktoś ci dał słusznego minusa? Na twoją tfurczośc "etam" jest w sam raz.
3. jest, masz ją pod każdym swoim utworem
4. a co na nim napisałaś?

Autorka, o której wspomniałem ma podobny warsztat (a raczej "bezwarsztat") i broni się dokładnie tak, jak ty. Jakieś podobieństwa są.

Opublikowano

widzisz, Michał, bo to jest moralność Kalego: jak Kalemu ukraść krowę, to źle, a jak Kali ukraść krowę, to dobrze

poza tym ślepy zobaczy, że ta moralność jest na wskroś filisterska, a zatem pozbawiona wszelkich podstaw intelektualnych (z tego wnioski na temat poezji również) i bazująca na prostych skojarzeniach niemoralne=ruja, poróbstwo, a w tym wypadku również skatologia, czyli te wszystkie brzydkie rzeczy, które należy zasłonić kurtyną obłudy

takiej definicji moralności opartej na takich skojarzeniach można nauczyć średnio inteligentnego goryla

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


kolejna złota myśl

jakże odkrywcza

a przy tym błędna; bo ja na przykład nie mam zdania na temat właściwości metali szlachetnych w warunkach temperatury bliskiej zeru bezwzględnemu, a zatem nie mam zdania na każdy temat, a skoro ja nie mam zdania na każdy temat, to znaczy, że nie każdy ma zdanie na każdy temat

i po co takie pierdy wypisywać, droga pani?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ja bym na twoim miejscu nie zapuszczał się w rejony semantyki, bo to zbytnio obnaża już i tak wyeksponowaną nagość

nie wydaje mi się, bym był tematem; wiesz, zbytnie zanurzenie w oparach absurdu przestaje być śmieszne
Opublikowano

Ja bym coś jeszcze dodała, ale nie za bardzo mogę. Za to mogę napisać, że kto zaufa "mariannie" (jak ja) ten się strasznie rozczaruje. Dla promocji swoich wierszy sprzeda wszystko i wszystkich.

  • 5 tygodni później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Gwiazdy, astrologia i przeznaczenie - coś w tym jest! :))))))
    • Gdy pierwsza skrząca gwiazda, Jakby zagubiona, maleńka, samotna, Zamigoce na tle wieczornego nieba, Oznajmiając wigilijnej wieczerzy czas… A we wszystkich Polski zakątkach, W przystrojonych odświętnie domach, Trwająca od rana krzątanina, Z wolna dobiegnie już końca…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Zatańczą nasze świąteczne emocje, Niewidzialnymi nićmi z sobą splecione, Niczym złote włosy anielskie.   Strojna w bombki i łańcuchy choinka, W blasku wielokolorowych lampek skąpana, Ucieszy oczy każdego dziecka, Błyszczącą betlejemską gwiazdą zwieńczona… A pod choinką stareńka szopka, Z pieczołowitością misternie wyrzeźbiona, Opowie malcom bez jednego słowa, Tę ponadczasową historię sprzed tysięcy lat...   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Biorąc ułożony na sianku opłatek, Zbliżając się z wolna ku sobie, Wszyscy wkrótce obejmiemy się czule,   Wnet z głębi serc, Popłyną życzenia szczere, W najczulsze słowa przyobleczone, By drżącym od emocji głosem wybrzmieć… Wszelakich sukcesów w życiu codziennym, W szkole, w domu i w pracy, Szczęścia, bogactwa, pieniędzy, Lat długich w zdrowiu i pomyślności…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Jedno pozostawione puste nakrycie Echo dawnych zapomnianych już wierzeń, Przypomni tamte stare tradycje,   Gdy pełna czerwonego barszczu chochla, Dotknie ze stukiem każdego talerza, A po przystrojonych odświętnie wnętrzach, Rozniesie się już jego aromat, Wybijający kolejną godzinę stary zegar, Przypomni o upływających latach życia, Gdy w kącie stara pozytywka,  Zagra kolędę znaną z dzieciństwa…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Gdy za oknem prószy wciąż śnieg, Tlą się w pamięci wspomnienia odległe, Czasem mgłą niepamięci zasnute.   Przy wigilijnych potrawach, Zajmie nas niejedna długa dyskusja, O tym jak z biegiem kolejnych lat, Zmieniała się nasza Ojczyzna… A na przyszłe lata pewnie snute plany, Przecinane przez głośne krzyki W sąsiednich pokojach bawiących się dzieci, Wzbudzą często serdeczne uśmiechy…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Dadzą się czasem słyszeć szepty anielskie, Tak melodyjne choć cichuteńkie, W myślach naszych niekiedy odzwierciedlone.   Długie refleksyjne rozmowy, W gronie rodziny i najbliższych, Pozostaną w wdzięcznej pamięci, Powracając na starość przyobleczone w sny… A gdy czas włosy siwizną przyprószy, Wspomnienie tamtych z dzieciństwa Wigilii, Z oczu niekiedy wyciśnie łzy, Otarte ruchem pomarszczonej dłoni…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • nie szukałem cię bo zawsze myślałem że takie rzeczy trafiają się innym albo w książkach które kłamią lepiej niż ludzie a potem przyszłaś bez fanfar bez obietnic po prostu usiadłaś obok jakbyś znała to miejsce od zawsze i nagle świat ten stary sku*wiel przestał mnie bić codziennie zostawił tylko lekkie siniaki żebym pamiętał jak było wcześniej kocham cię w ten brudny, ludzki sposób kiedy myślę o tobie przy pustym kubku o trzeciej nad ranem i wiem że nawet cisza z tobą ma sens tęsknota? jest jak niedopałek w kieszeni ciągle o sobie przypomina ale nie boli bo wiem że istniejesz że gdzieś oddychasz śmiejesz się może właśnie patrzysz w sufit tak jak ja i to wystarczy żeby jutro znów wstać nie wierzę w bajki ale wierzę w ciebie a to więcej niż kiedykolwiek odważyłem się mieć bo po raz pierwszy nie boję się stracić tylko cieszę się że w końcu znalazłem dom w drugim człowieku
    • Błądząc po pustynnych piaskach, w miejscach, w których dosięgniemy przykrytego mgłą nieba, każdy pozostawiony na ziemi ślad zamienimy w oazy. Tym tropem będą mogły podążać karawany spragnionych. Kropla po kropli zaczną spływać strumienie wody, wypłukując piach z zaschniętych ust. Już wiesz, wiesz więcej, więcej na pewno, na pewno, gdzie trzeba, gdzie trzeba wież. Wiesz, gdzie mgła spłynie z nieba.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...