Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pierwsze dwa wersy, choć nie zastanawiałem sie o co chodzi, to niewątpliwie poezja. dalej już gorzej. szybki zestaw przeciwności oklepany, ale prowadzi do interpretacji ja/ty też jako przeciwność. i to też poezja.

niestety dwa ostatnie wersy są złe. kolokwializm w przedostatnim mógłby być ciekawy, gdyby po nim coś nastąpiło. jakieś uzupełnienie, ciekawe zamknięcie, niebanalne, może w podobnej stylistyce. puentujące pytanie takie nie jest.

proponuję pomyśleć co Pani czuła pisząc i zaskoczyć siebie refleksją. wtedy jest szansa zaciekawić również czytelnika. najlepiej odłożyć tych kilka wersów i wrócić do nich za miesiąc albo dwa. to świetny sposób.

pierwszy raz otarła się Pani o kilka wersów z pomysłem.

Opublikowano

Dziękuje Panie Spiro - jak widać powolutku się uczę :))
A dla reszty pocieszenie - wyjeżdżamy jutro na wakacje i nie będzie mnie jakiś czas. Pan Z. nie będzie musiał już się denerwować.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a internet bezprzewodowy, a może kafejka ???

:)


pozdr.

A będzie pan tęsknił? Nie wierzę - tyle mnie pan od prowokatorów nawyzywał. A co do wakacji, jedziemy baardzo daleko (nie napisze gdzie, bo znowu nktoś napisze, że jestem bardzo nieszczęśliwa, bo spędzam wakacje na Teneryfie a nie w jakims grajdole) i jedziemy trochę odpocząć.
Ale wytrzyma pan, spokonie.

A jak wiersz?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a internet bezprzewodowy, a może kafejka ???

:)


pozdr.

A będzie pan tęsknił? Nie wierzę - tyle mnie pan od prowokatorów nawyzywał. A co do wakacji, jedziemy baardzo daleko (nie napisze gdzie, bo znowu nktoś napisze, że jestem bardzo nieszczęśliwa, bo spędzam wakacje na Teneryfie a nie w jakims grajdole) i jedziemy trochę odpocząć.
Ale wytrzyma pan, spokonie.

A jak wiersz?

:) już odpowiadam ;) w porównaniu z poprzednimi widac postep, choćby odejście od rymomania i próba oparcia cąłości naciekawym koncepcie, który by miał zaintrygowacv czytelnika a także budowanie obrazU: powiem tak prosze pisac dużo, ale w ten sposób to bedzie co raz lepiej:

mam nawet rady zebrane:

a) pisać opisowo, zamaist deszcz pisać np. "zbiorowe samobójstwo kropel wpody skaczących z wysoka"

b) oprzec cąłośc na wyszukanych metafroach, koncepcie, zaciekawić czytelnika

c) rymując dbać o rytmikę, cieakwe rymy, rownbą ilosc sylab, średniówkę,


ja pisze dopiero od pół roku..


i zobaczy pani postepy oto mój wiersz sprzed pół roku (straszny chłam) ;) a obecne może i wciąż cienkie i niezbyt dobre to jednak troche isę nauczyłem :)))

Wdałem się w walkę nierówną z tytanami,
wyszedłem z niej cało, lecz z wielkimi ranami,
niepewność mną rzucała, obkuła mój los,
gotowano już dla mnie ofiarny stos!

Walczyłem jak mąż, choć nie miałem oręża,
któż inny by walczył bez szansy zwycięstwa?
któż z was byłby gotów na poezje brać cięcia,
uderzenia straszliwe przyjmować bez mrugnięcia?

Mój pancerz spękany mnie chronił zajadle...
ma lutnia krew piłą..gorącą..wytrwale,
a sadzili, że przegram, lecz twierdzili błędzie,
bo siła moja była w tym świecie wszędzie!

A im ciężej bity, tym szybciej triumfowałem,
im bliżej końca, tym mocniej w nogach stałem,
szpetne rysy me laury przyćmiewały,
im bardziej oszpecony tym tytan był słabszy

I gdy w swej frustracji tytan w pelerynie światła,
rzucił się ku mnie całością - ma postać nie padła!
W gwiazdy celowała, przejąłem ich blask,
wziąłem nieskończoność, rzekłem mu: już czas!

Zebrawszy w sobie wieczność nad pustkę wykrzyczałem,
"Poezjo bądź przeklęta" i cios śmiertelny zadałem,
a krwi łzy mą szatę swym żalem spryskały,
opuścił świat tytan - wznieśmy zań puchary.

A światło w spazmie strasznym, krew swa upuściło,
sczerwieniło sie słońce -- bo tytana zabito!
A mój tryumf księżyc oświecał zuchwale:
zawarłem więc pakt - on mi będzie panem!

Teraz lutnia moja księżyca lśnieniem śpiewa,
ja zaś razem z wiatrem - szukam tu natchnienia,
pokonawszy tytanów los swój określiłem
Idą w stronę prawdy cielesność przekreśliłem
Opublikowano

-Nie mam zastrzeżeń do treści(zasadniczo)
ale można by budowę wiersza zmienić
by nadać mu ciekawszy charakter

Na drzewach porozwieszane wstęgi.
Jak stopnie.

Góra/dół.
Życie i śmierć
Ja i Ty.

Gardzisz mną, człowieku...

Za co?



na drzewach porozwieszane
wstęgi jak stopnie

góra dół
życie śmierć
ja ty

gardzisz mną człowieku...

za co ?


wiersz lepszy niż poprzednie ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @wierszyki dziękuję   @Alicja_Wysocka dzięki za przypomnienie Tuwima (Ptasie radio)
    • Miałam wtedy jakieś siedem lat. Chodziłam do pierwszej klasy. Mieszkaliśmy w Gdyni, w dzielnicy Obłuże. Któregoś dnia bawiliśmy się z rodzeństwem w chowanego – oczywiście na podwórku, bo na ulicę można było wychodzić tylko za pozwoleniem mamy. Nasze podwórko było całkiem spore. Był tam ogródek, jakaś szopka, w której tata trzymał różne ciekawe rzeczy – grabie, łopaty, a nawet siekierę! Był też kurnik, psia buda i oczywiście nasz pies – Lord. Wpadliśmy wtedy na genialny pomysł: schowamy się mamie! A niech ma – skoro tyle rzeczy nam zabrania, to teraz niech nas szuka! – Na pewno nas znajdzie i jeszcze skrzyczy, że ją denerwujemy – mówiłam. Ale co tam, ryzyko wpisane w zabawę! – Schowajmy się do psiej budy – zaproponował ktoś. – Ooo, to jest dobra myśl. Bardzo dobra! I tak właśnie zrealizowaliśmy nasz chytry plan. We trójkę – Grzesiek, Tomek i ja – wciskaliśmy się do budy. Pies patrzył zdziwiony, ale przecież nie mówi. Lord był duży, więc i buda była odpowiednio przestronna. Jakoś się tam upchnęliśmy. Cicho siedzimy, nie gadamy, bo wiadomo – zdrada przez śmiech to klasyk. W środku śmierdziało psem i kurzem, było duszno  i niewygodnie, ale czego się nie robi dla porządnej zabawy? Siedzimy jak trusie, aż zaczyna nam się nudzić. Nic się nie dzieje. I nagle – akcja! Słyszymy mamę, jak nas woła. Chodzi po podwórku, sprawdza furtkę, krzyczy coraz bardziej zdenerwowana: – No co jest?! Gdzie oni są?! A my dusimy się ze śmiechu – dosłownie. Zabawa życia! I wtedy pies zaczął szczekać. Najpierw nieśmiało, potem coraz głośniej. Kręcił się, jakby sam nie wiedział, co robić. W końcu zaczął piszczeć. Mama podchodzi do furtki – nikogo. Na ulicy pusto. Dzieci zniknęły jak kamfora. Wreszcie zaniepokojona podchodzi do psa. – Lord, czego ci trzeba? Co się dzieje? Co chcesz, głuptasie? I nachyla się nad budą... – CO WY TAM ROBICIE?! WYŁAZIĆ MI NATYCHMIAST Z TEJ BUDY! CO TO ZA GŁUPIE POMYSŁY?! A ja, z pełnym oburzeniem, mówię: – To nie głupie pomysły, tylko pies głupi, bo nas zdradził! – Marsz do domu! – ryknęła mama. – Wszyscy do wanny! Zdjąć te śmierdzące ciuchy! No nie wiem, w co ręce włożyć z wami... Utrapienie z tymi dziećmi!
    • ,,Prawy zamieszka  w domu Twoim, Panie,, Ps 15    jesteśmy ...super  a inni  gdyby i oni byli tacy    świat byłby wspaniały    zła nie czynię  mnie nie dotyczy  odwracam się od niego  pływam w zadowoleniu  widzę dobro po swojemu  zadowalam swoje ja    prawość to nie slogan  to droga jaką szedł Jezus  warto ją dostrzec  i …iść    prawi ujrzą Jego oblicze  prawi dostaną wieczne życie   Jezu ufam Tobie    7.2025 andrew  Niedziela, dzień Pański Pański 
    • @Annna2Albo bardziej, bo przecież można, nawet kiedy nie ma.
    • cisza po zmarłym bywa tak cicha że aż boli   jest niewidzialna a mimo to ją wyczuwamy   boimy  się jej lękamy czy nie przemówi   taka cisza jest  trudna bo  płacze
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...