Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nowe zasady w Z


Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 93
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


1)Nie bierze Pan pod uwagę tego, że istnieją coś takiego, jak "niepisane zasady". Kiedy trafiłam na forum i poznawałam, co i jak się tu dzieje, dowiedziałam się, że dział "Z" jest dla wprawnych poetów, czyli właściwie takich, którzy mają na swoim koncie jakieś wydania, publikacje. Ja stosowałam się do tej zasady i nie wpychałam się tam gdzie nie moje miejsce. To, że inni nie przestrzegali tej zasady i po trzech, dwóch tekstach albo też od razu publikowali w Z, to ich sprawa. Może trudno w to panu będzie uwierzyć w dobie wszelkiego relatywizmu ale przestrzeganie zasad wynika niekiedy z czystej przyzwoitości, a nie z "buntu".
2) nigdy "nie usłyszałam", żebym przeniosła się do "Z". Nie wylewam tu żali, bo nigdy nie miałam takiego poczucia, żebym była 'wprawnym poetą". Ci "niektórzy", to chyba odnosiło się do jednej, może dwóch osób.
Opublikowano

kopia:

Moja głupia głowa, bez chwili zastanowienia wskazuje trzy dziury systemu:

Pierwsza: jeśli dobrze pamiętam w regulaminie nie ma mowy o rejestracji - z jednego numeru IP - tylko jednego nicka. Tym sposobem na przykład Wojtek Bezdomny może się sklonować do kopii 12-tu - o różnych nickach. Jeżeli będzie miał trochę szczęścia za 12 tygodni posiądzie flotę, która zapanuje nad światem. Dobra - trochę mało prawdopodobne - bo musiałby wystawić 120 wierszy (z drugiej strony - nie do końca nie realne, bo w szufladzie ma pięć razy tyle). Okey - powiedzmy, że jednak jest zbyt leniwy i go palce bolą od przepisywania słów z kartek. Ale gdyby 12 podzielić przez trzech zmówionych ze sobą wieszczy albo przez czterech - to liczba "marności" do wystawienia przyjmuje liczbę 40/30 na głowę. Na mój gust, wcale nie problem tyle spłodzić - tym bardziej, że można skorzystać z szuflady. Poza tym cztery wiersze na tydzień, to nie aż tak dużo.

Druga: przepis mówiący o prawie decydowania - czy wiersz jest dobry czy zły - tylko przez osoby mające 10 utworów w dziale Z wyraźnie dyskryminuje i w rezultacie zniechęca do odwiedzin Orga ludzi, którzy jedynie czytają poezję lub jej tu nie publikują z różnych powodów. To, że się Ktoś nie wysila we wklejaniu marności na tymże forum wcale nie umniejsza jego wiedzy na temat poezji. Żeby nie być gołosłownym przywołam tu personę Pana Bogdana Zdanowicza, który się z całą pewnością zna na rzeczy. Jego uwagi są zazwyczaj konstruktywne i dające do myślenia - szkoda, by Ktoś taki miał się z nami pożegnać.

Trzecia: aktualny system budzi ambitnych głupców z letargu działu P. Nasuwa mi się analogia z czasów starożytnych. W demokratycznej Grecji obywatelem (nazywany równocześnie wolnym człowiekiem) był tylko ten, który posiadał prawo głosu. Kobiety i niewolnicy mogły jedynie o takim zaszczycie pomarzyć. Przenosząc to na nasz grunt: płcią piękną i niewolnikami są wszyscy działu P, zaś obywatelami/ludźmi wolnym "poeci" z Z. Naturalnym jest, że każdy chce zaistnieć - tym bardziej, że na zewnątrz każdemu z nich powtarza się hasła spod flagi trójkolorowych. Koniec jest oczywisty: Horda aspirujących nieobywateli topi dziedziniec szlachty. Dział P świeci pustkami, dział Z tonie w syfie, na którym unosi się złota korona.

Śmierdzące sery zazwyczaj mają znacznie więcej dziur, niż trzy.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pierwsza poważna, rzeczowa, logiczna i konstruktywna wypowiedź;

pozdrawiam
kasia.
rozwinęłam w innym miejscu. w skrócie: nie widzę tu zwłaszcza logiki, raczej - czarnowidzenie.

dlaczego nie możemy dać szansy nowemu pomysłowi? nie mówię, ze jest idealny, ale może poczekajmy z oceną przez czas jakiś?
Opublikowano

- daj Bóg: niech system chodzi jak tralala
- gdyby nie było prognozy pogody i ja bym nie wróżył

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Brawo, Panie Wojtku! W końcu demokrację po to wymyślili idioci, żeby móc równać się z jednostkami wybitnymi a przecież sam Pan Bóg w jakimś celu nie stworzył ludzi
choćby właśnie jednakowo rozumnych.
Kiedyś ludzie szanowali taki podział i dlatego o wszystkim decydowała Starszyzna,
już samo zabranie głosu w ich obecnosci przez młokosa uważane było za nietakt.

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


chyba, to nie tak
prawo głosu, zdobywa osoba z 10 wierszami w Z
jeśli to będą słabe wiersze i inny będą głosować na "minus", prawdopodobnie wiersze będą spadać o poziom niżej
w tej sytuacji zdobycie prawa głosu jest mało realne


to niech publikują
10 wierszy, które utrzymają się w dziale Z, jest swojego rodzaju wizytówką

natomiast istnieje też coś takiego jak status V.I.P
można wystąpić o taki status do admina, który prawdopodobnie może przyznać określonym osobom ( znanym i szanowanym) prawo głosowania bez wymaganej ilości wierszy
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


chyba, to nie tak
prawo głosu, zdobywa osoba z 10 wierszami w Z
jeśli to będą słabe wiersze i inny będą głosować na "minus", prawdopodobnie wiersze będą spadać o poziom niżej
w tej sytuacji zdobycie prawa głosu jest mało realne


to niech publikują
10 wierszy, które utrzymają się w dziale Z, jest swojego rodzaju wizytówką

natomiast istnieje też coś takiego jak status V.I.P
można wystąpić o taki status do admina, który prawdopodobnie może przyznać określonym osobom ( znanym i szanowanym) prawo głosowania bez wymaganej ilości wierszy
pani Karolino - szacunek (że się pani znowu chce mu to samo tłumaczyć)
gratuluję:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




znowu? pierwszy raz wypowiadam się w tym temacie :)

mój pomysł to możliwość wprowadzenia statusu VIP, to rozwiąże problemy wielu niezadowolonych ( bez 10 wierszy w Z)
znowu w sensie - już wielu próbowało. nieprzespana noc nie sprzyja precyzji.

co do VIPów - chce pani rozpętać kolejną kłótnię? bo do tego to się sprowadza ("ja też chcę być VIPem! - i ja! i ja! - status VIPa najbardziej mnie się należy!")

tacy jesteśmy;) wszyscy
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie, ale


na wielu forach, istnieje status Very Important Person. Jest to osoba o specjalnym statusie związanym z wykonywaną funkcją lub posiadaną wiedzą, zazwyczaj ogólnie znana i szanowana. Taki status nadaje właściciel forum i nikt nie śmie tego podważać. Użytkownicy mogą jednie występować do właściciela forum o nadanie innej osobie uprzywilejowanych uprawnień.
Uważacie, że to miejsce różni się od innych i ktoś nagle zacznie „podskakiwać” z powodu nie nadania Jemu lub nadania Komuś statusu V.I.P?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie, ale


na wielu forach, istnieje status Very Important Person. Jest to osoba o specjalnym statusie związanym z wykonywaną funkcją lub posiadaną wiedzą, zazwyczaj ogólnie znana i szanowana. Taki status nadaje właściciel forum i nikt nie śmie tego podważać. Użytkownicy mogą jednie występować do właściciela forum o nadanie innej osobie uprzywilejowanych uprawnień.
Uważacie, że to miejsce różni się od innych i ktoś nagle zacznie „podskakiwać” z powodu nie nadania Jemu lub nadania Komuś statusu V.I.P?
uważam, że osoba, która założyła sobie nowe konto specjalnie po to, by napisać o VIPie, musi mieć w tym jakiś cel;)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Oni. Nie było nikogo więcej. Tylko oni — jakby wszechświat skurczył się do ich ciał, do języków rozpalonych do białości, na których topi się stal. On — eksplozja w kościach, żyły jak lonty dynamitu, śmiech, co kruszy skały, rozsypując wieczność w pył rozkoszy. Melodia starej kołysanki zdycha w nim w ułamku sekundy. Ona — pożoga bez kresu, ziemia spopielona tak głęboko, że każdy krok to rana w skorupie świata, pamięć piekieł wyryta w skórze. I na ułamek sekundy, między jednym oddechem a drugim, przemknął cień dawnego uśmiechu, zapomnianego dotyku, kruchej obietnicy z przeszłości. Zgasł, zanim zdążył zaboleć, rozsypany w żarze. Oni — bestie w przeżywaniu siebie, studenci chaosu, co w jednym spojrzeniu rozpalają gwiazdozbiory. Usta — napalm, gotowy spalić niebo. Języki — iskry w kuźni bogów, wykuwające pieśń końca i początku. W żyłach pulsuje sól pradawnych mórz, czarna i lepka, pamiętająca krzyk stworzenia. A nad nimi, gdzieś wysoko, gwiazdy migotały spokojnie, obojętne na szept letniej nocy. Powietrze niosło zapach skoszonej trawy i odległej burzy. Świerszcze grały swoją dawną melodię, jakby świat miał trwać wiecznie w tym milczącym rytuale. Głód miłości? Tak, to głód pierwotny. Stare auto ryczy jak wilk, który pożera własne serce. Ośmiocylindrowy silnik — hymn porzuconych marzeń, pędzi na oślep, bez świateł, z hamulcami stopionymi w żarze. Litość? Wyrzucona w otchłań. Paznokcie ryją skórę jak sztylety, krew splata się z potem — rytuał bez świętości, bez przebaczenia. Każda rana tka gobelin zapomnianego piękna. Ciała wbijają się w siebie, jak ostrza w miękką glinę bytu. Każdy dotyk — trzęsienie ziemi w czasie. Na ustach smak krwi, słony, metaliczny — pieczęć paktu z wiecznym ogniem. Tu nie ma wakacyjnych uśmiechów. Są bestie, zerwane z łańcuchów genesis. Nikt nie czeka na odkupienie. Biorą wszystko — sami. Ogień nie grzeje — rozdziera, topi rozum, wstyd, imiona, godność, istnienie. Muzyka oddechów, ślina, zęby — taniec bez melodii, ciała splecione w spiralę chaosu. Język zapomina słów, dłoń znajduje krawędź ciała i przekracza ją w uniesieniu. Paznokcie na karku — inskrypcja życia na granicy jawy. Nie kochali się zwyczajnie. Szarpali się jak rekiny w gorączce krwi, jakby wszechświat miał się rozpaść w ich biodrach, teraz, już,. natychmiast. Noc ich pożerała. Oni — dawali się pożreć. Serce wali jak młot w kuźni chaosu, ciało zna jedno prawo: więcej. Więcej tarcia, więcej krwi, jęków, westchnień, szeptów bez imienia. Asfalt drży jak skóra, jęczy pod nagimi ciałami, lepki od potu, pachnący benzyną i grzechem. Gwiazdy? Spłonęły w ich spojrzeniach. Niebo — zasłona dymna nad rzezią namiętności, gdzie miłość rodzi miłość, a ból kwitnie w ekstazie. Miłość? Tak i nie. Ślad, co nie krwawi, lecz pali. Ciało pamięta ciało w dreszczu oczu i mięśni. Chcieli wszystkiego: przyjemności, bólu, wieczności. Ognia, co nie zostawia popiołu, tylko blizny. Kochali się jak złodzieje nieba — gwałtownie, bez obietnic. Na końcu — tylko oni, rozpaleni, rozdarci, pachnący grzechem i świętością. Źrenice — czarne dziury, pożerające światło. Serca — bębny w dżungli chaosu. Tlen — narkotyk, dotyk — błyskawica pod skórą, usta — ślina zmieszana z popiołem gwiazd, i ich własnym ciałem. W zimnym świetle usłyszeli krzyk — gwiazdy spadały w otchłań. Cisza. Brutalna, bezlitosna, jak ostrze gilotyny. Ciała stęknęły pod ciężarem pustki. Czas rozdarł się na strzępy. To lato nie znało przebaczenia. Zostawiło żar, popiół, co nie gaśnie, wolność dusz w płomieniach nocy. Wspomnienie — nóż w serce, gorzkie jak krew wilka, który biegł przez ogień, nie oglądając się wstecz. Świat przestał istnieć. Został puls płomienia, trawiący wszystko, bez powrotu. Nie mieli nic. Ale nawet nic nie pozwoliło im odejść. Więźniowie namiętności — płomienia bez końca, który pochłonął ich ciała i dusze w jeden, bezlitosny żar. Żar serc.      
    • @Waldemar_Talar_Talar anafora bardzo bardzo dobra
    • @Naram-sin  zmieniłam. Po powtórnym czytaniu- druga strofa coś mi nie tak, czasem nie widzi się po sobie. Dziękuję
    • @Maciek.J Nasza Polska jest piękna= cała. dzięki @Robert Witold Gorzkowski dziękuję @Naram-sin  dziękuję.   @Alicja_Wysocka dziękuję @Jacek_Suchowicz piękny Twój wiersz @Roma, @Rafael Marius, @Andrzej P. Zajączkowski dziękuję bardzo
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...