Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nikt nie ogląda upadków i wzlotów

Patryk_Nikodem
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Patryk_Nikodem

Patryk_Nikodem

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

ścianę dalej. udaję że korzystam
z wszystkich darów

biorę tu deszczowy prysznic
i doceniam ten wysiłek

pooddychaj ze mną.
mam zapas powietrza na całe życie
i nie chcę o tym pisać

mówić o prawdziwym strachu
o górach na które chcę wejść.

mogłabyś zmarnować
trochę mojego czasu
i vice versa

przecież i tak
nie przejdziemy samych siebie

lubię latawce

lubię latawce

Opublikowano
Opublikowano

trochę zagmatwany ten wiersz jak dla mnie, ale motyw "pooddychaj ze mną" jest super-świetny :>
natomiast upadki i wzloty działają odpychająco ;/

no nie wiem, nie wiem, zrób z tym coś jeszcze, a wpadnę :D
tymczasowo pozdrawiamy się
angie ;o)

Nessa Isilra

Nessa Isilra

Opublikowano
Opublikowano

Nie podobał się, aż do momentu gdy dosząłm do płęty.
Przeczytałam ten fragment:

przecież i tak
nie przejdziemy samych siebie

i zaczęłam czytać od nowa.
Coś w wierszu jest frapującego. I jakby na to nie patrzeć podobaSIĘ.:)

Kaś dyga:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      Ważna sprawa

      Przez Leszczym · Opublikowano

      Ważną sprawę międzyludzką nieco nie cierpiącą zwłoki odłożyliśmy na później, czyli na następne spotkanie. Ona ach ta A już nigdy na nie nie przyszła. Przemyślała, albo coś ją powstrzymało, albo jakaś inna jeszcze okoliczność. Został tylko rodzaj cierpienia niespełnienia i trochę złości, no bo jak to tak wcale nie domykać tak pilnych spraw. Świąt ciągle ciebie prosi o cierpliwość do kobiet i czasem czyni to zupełnie nieudolnie.   Warszawa – Stegny, 08.10.2025r.    
    • huzarc
      Echo

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Migrena To bardzo mocny, współczesny poemat-proza — realistyczny, brutalny i zarazem głęboko metafizyczny. Wiersz ten dotyka traumy wojennej i jej powrotu w codzienność, w sposób, który można uznać za niemal reportażowy poemat o postpamięci — zapis doświadczenia żołnierza, który fizycznie wrócił, ale duchowo został w strefie śmierci.
    • Annna2
      Pięć sekund czasu III

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Biały Dom" nad rzeką Moskwą. Lew z Pireusu epitafium wielkiemu mocarstwu nie napisał, elegii i trenu też nie. Na wcześniejszą zamianę wiosny w zimę nikt nie dawał zgody, na Wietnam. To co groteskowe upaść musiało, łabędzi śpiew, za późno, za mało. Czy historia tylko mówi, że próby wyprostowania *pokrzywionego drzewa człowieczeństwa" skazane są na niepowodzenie?   Ta sama droga, drzewo i las, od dziesiątków lat. Historia jak bieg pociągu lot samolotem, czy błyskawicą gwiazdy. I nikt nie zna dokładnego rozkładu jazdy. Commonwealth też się rozpadł, miał trwać bez końca  od wschodu do zachodu słońca. Ta sama droga kamienie ciche dziś jak las po burzy. Dotykam, pieszczę, jak kwiaty zatrzymuję, przez chwilę, na chwilę, jak najdłużej. Co byłoby z nami gdyby Marshall możliwy był? Pośród tysięcy mu podobnych, ten biały wybieram. Odkładam, o poranek nie pytam. Nie wiem, czy będzie szczęściem.               - cdn -                        
    • Annna2
      Echo

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  Przypomniałeś mi Nangar Khel- piekło tam i piekło po powrocie. Niedoposażeni musieli sobie radzić sami. "Obraz zabitych i rannych to był szok. ylko fakt, że na skutek twojego działania giną osoby niewinne, które nie musiały i nie powinny zginąć. Jeszcze długo potem miałem w głowie potworną gonitwę myśli". A przecież żołnierz musi wykonać rozkaz. I to zostaje- trauma do końca. ale wychodził z tego wojenny raport strat. Nie umiał już myśleć bez krwi w zdaniu. Nie umiał już czuć się bez broni w dłoni. I słowa których nikt nie słyszał tylko echo.   Poruszający bardzo- tak bardzo do trzewi. Piękny. Poetycki. Bardzo. Jacku.              
    • tie-break
      Zaproszenie

      Przez tie-break · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Też mi się od początku wydawało, że jest to bardzo specyficzne alter ego peela.   On w ogóle mógłby być (i jest nim częściowo) przewodnikiem po wierszu, po jego li(ry)cznych zakamarkach.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...