Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Boję się
że zauważysz
jak zgięta w pół w białej nagości
nad ciałem tak jasnym
że aż pachnie mlekiem
w zgięciach kolan i łokci
dotknę za mocno
czubkami warg
i poczuję krew na ustach
a potem
będzie już za późno
w pościeli bez górnego C
za płytko, za mdło
więc liczę oddechy i czekam
na sen

Opublikowano

Ach! może trochę za bardzo skrót myślowy. Górne C, czyli w muzyce C podwyższone o pół dźwięku - chodziło o "uniesienie" słowo jakże już wyświechtane.
pozdrawiam

Opublikowano

co mdło, gdzie mdło? :) mnie się podoba. oczywiście widzę potknięcia i temat trochę wyświechtany, ale. no właśnie, ale. mamy mleko, górne C (brawo). nie mam pomysłu, jak wiersz stuningować, dlatego radzę do Warsztatu, tam powinno powstać coś sensownego.

pozdrawiam.

Opublikowano

[quote]Górne C, czyli w muzyce C podwyższone o pół dźwięku



Cis by to było jak wynika z mojej wiedzy ;) a górne, to po prostu że wysokie, np. to co dwoma paluszkami na flecie C-dur się wydobywa. takie tam czepienie się, nie wiem, po co.


a sam wiersz jak dla mnie opowiada trochę o strachu, może o strachu przed okazaniem prawdziwych uczuć? i potem lepiej zrobić tak:

[quote]więc liczę oddechy i czekam
na sen

a nie cokolwiek innego. na pewno prościej. nie wiem, czy dobrze kombinuję, ale u mnie właśnie jakoś tak zagrał w wyobraźni.

pozdrawiam ;)
Opublikowano

górne C odczytane poprawnie
'typowo' nietypowa kobieca poezja.
pl to kobieta kieująca przemyślenia do mężczyzny,
podejżewam że takiego w długoterminowym związku. Nakierowuje na to strach przed ' za płytko , za mdło',
które jak przypuszczam zaczęła już czuć bądź też przeżyła w innym związku.
Pierwsza część utworu opisująca ciało pl sygnalizuje że jest to młoda kobieta,
ma ciało białe jak mleko, wręcz czekające, by ktoś je odkrył, dotknął go..
Ale dotyku nie ma, albo to nie jest ten dotyk, który 'powinien być'..

Odkrywam tu dwie płaszczyzny przedstawionego obrazu.
Pierwsza to z góry jasna: podmiot liryczny mówi w myślach o
łóżkowych aspektach związku i przeżywanej samotności.
Druga przenosi ten obraz na wszystkie aspekty życia pl i podmiotu do którego mówi.

Kolejna część wiersza mówi o kryzysie, pewnej cienkiej linii która pęknie ze złości,
z samotności raczej... ze zranienia. Pl boi się że to nastąpi.
Podejrzewam że chodzi o wymeldowanie własnego serca z tego związku i pozostanie w nim jedynie formalnie..
mówi mi o tym dalszy etap wyobrażeń pl o pościeli bez górnego C.
Zakończenie to jaz zagryzienie zębów mocniej, ucieczka w sen z bezsiły,
ze zmeczenia walką o związek, z braku innych pomysłów..
pl na zewnątrz udaje ze nic strasznego się nie stało/ nie dzieje.
odczuwam jednak że wiersz ukazuje przedostatni krok.. do 'za mdło'
Zostawiam dużego plusa.. I powiem szczerze że coś takiego może poczuć,
napisać i odczytać tylko kobieta, lub wyjątkowo wrażliwy/ otwarty mężczyzna..
dlatego nie przejmuj się kiedy o wierszu mówią: za mdły.. nigdy nie byli w kobiecej skórze.
pozdr.

Opublikowano

maranatha neothenia - niesamowite, bo choć czułam i myślałam inne rzeczy pisząc to jednak twój opis wydobywa drugie dno tego co jest w nim równie prawdziwe.

Ciekawe że nikt nie zauważył, że może być w nim mowa o chęci zdrady:
Boję się że zauważysz, że pochylona nad Tobą myślę o innym, fałszywy pocałunek i krew która uprzytomnia że zadaję ból.

dziękuję i pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.                                   ***                         (Jakąż ma  o w a                       minę zawziętą...                       Nie, ja nie jestem                       owej k l i e n t k ą)            
    • @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...