Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Może problem polega na tym, że są tam dwie zakładki. Jedna czynna "Moje wiersze" i druga - nieczynna - "Inne", w której założeniu miało się znaleźć "ulubione".

Jeżeli raz klikniemy na którąś to system zapamięta wybór i w przyszłości przekieruje na nią, zamiast na "moje wiersze". Raz klikając na tą pierwszą nie będziemy mieli kłopotu z wyświetlaniem utworów w przyszłości.

Jak gorzej zagmatwałem to przepraszam ;-)

a.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Może problem polega na tym, że są tam dwie zakładki. Jedna czynna "Moje wiersze" i druga - nieczynna - "Inne", w której założeniu miało się znaleźć "ulubione".

Jeżeli raz klikniemy na którąś to system zapamięta wybór i w przyszłości przekieruje na nią, zamiast na "moje wiersze". Raz klikając na tą pierwszą nie będziemy mieli kłopotu z wyświetlaniem utworów w przyszłości.

Jak gorzej zagmatwałem to przepraszam ;-)

a.

kiedy chodzi o to że gdy chce się zobaczyć czyjeś wiersze i kliknie się w nick, to na pierwszy rzut pokazuje się zupełnie czysta strona, to znaczy - zielona, bez żadnych literek, dopiero po odświeżeniu wyskakuje podział na wiersze i inne

p.

Wszystko jasne. Mam nadzieję, że jutro znajdę chwilkę, żeby to poprawić.

a.
Opublikowano

...Ja mam to samo. Faktycznie działa ta cała kolejność, tylko pytanie? Kiedyś wchodziło się jednym naciśnieciem a teraz? W bok, do tyłu, w przód... a co z tymi "nowymi", którzy chcą np. wejść w czyjeś wiersze? Też będą się męczyć?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta Utrzymywanie, że tylko Ziemia jest piastunką życia, jest równie bezsensowne jak twierdzenie, że na dużym obsianym polu mógł wyrosnąć tylko jeden jedyny kłos ...   pomimo paradoksu Fermiego - nie jesteśmy sami
    • @Migrena Po przeczytaniu przypomniał mi sie film,  który oglądałam lata temu -wielka milość/namiętność, czasy wojny i oni tak bardzo siebie spragnieni, gdzieś na ulicy w miłosnej ekstazie...  Film był niesamowity , wiersz też uruchamia wyobraźnię, świetny.
    • @iwonaroma   mam szczęście, że czytają moje wiersze tacy wspaniali ludzie jak Ty.   dziękuję Iwonko :)    
    • Jestem tu chwilę — może i chwilą, przesiadam siebie, szukam peronu, prześwietlam ludzi jak w starym kinie, w taśmie, co płonie celuloidem.   Przystań podróżnych — poziomów tyle, uśmiechy szczere, szydercze, jasne; lęk w sercach szarych drży jak motyle, głos obojętny w tłumie wygasłym.   Prawda przy prawdzie, kłamstwo tuż obok, sznurki przy ścięgnach w pół gestu drżące, prośba jak rozkaz — portret nieznany z miejscem, co czeka, choć tego nie chce.   A czas tu stoi, choć mijam ludzi, ich kroki płyną jak cienie w wodzie; każdy z nich nosi własne zasługi i własne winy — te, które zwodzą.   W spojrzeniach migot tęsknot ukrytych, w dłoniach — rozstania ledwo domknięte; nikt nie zatrzyma chwil nieodkrytych, choć chce je trzymać, jak szkło rozcięte.   A kiedy wreszcie ruszy mój pociąg, zamknę za sobą peron tej chwili; zabiorę tylko to, co wciąż płonąc przez cudze twarze — mnie ocaliło.   I wiem, że wrócę w to miejsce kiedyś, gdy noc znów zwinie świat w celuloid; bo każdy obraz, nim zgaśnie — przecież szuka człowieka, by w nim się dożyć.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @violetta właśnie tak :) Dzięki     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...