Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niech tylko taniec

Krzysztof
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Krzysztof

Krzysztof

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Niech dziś ostatni raz nas taniec porwie,
Zanim znów przyjdzie chwila się zasmucić,
Niech naszych stóp i serc z czułością dotknie,
Gdy w zagubieniu zechcesz mnie porzucić.

Ani płakać, ani przemilczeć słów straconych w biegu
Już się nie uda, niech taniec wszystko zamknie!
Ten samy potok, ten samy prąd ku brzegu
W wir się zamieni, milczeniem gardło zatknie.

Stopa za stopą, żółta róża w ręku,
Czarna suknia z płatków na fali muśnie,
Twoje serce przy mnie i w rytm po kręgu,
Niech ten raz ostatni mnie zmoże uśpić.

W półmroku sali wśród wielu innych
Taniec nas zbliżył, rytm nas połączył,
Bez słów ten związek był tak prawdziwy,
Więc niech tylko taniec bez słów rozłączy.

Krzysztof

Krzysztof

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




a to już rozkaz :)

zdanie twierdzące,
rozkaz byłby z wykrzyknikiem
:)! pozdrawiam

przecież można rozkazać i bez krzyku,
wyobrażam jaka z ciebie byłaby szefowa :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kwiatuszek
      wróżka

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Leo Krzyszczyk-Podlaś Cudowny, płynący, delikatny wiersz:-) Pozdrawiam serdecznie!
    • any woll
      wreszcie

      Przez any woll · Opublikowano

      @Roma dzięki, to bardzo miłe!
    • Kwiatuszek
      Miodonoska

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      Kiedy pojawi się mleczyk, ten pierwszy przed milionem, usiądę przy nim cichutko  i po tym wszystkim ochłonę.   Podrapię trawę pod brzuszkiem, zalotnie spojrzę na pszczółkę, co w kwiatku baraszkuje, aż sypie się pyłek żółty.   Poszukam kropli rosy, błyszczącej w pełnym słońcu, by serce móc napoić  po długiej zimie w końcu.   Podzielę z miodonoską, spragnioną bardzo przecież. Nie piła nic tak długo, a mamy wszak już kwiecień.   Zakręcę na palcu kosmyk, rudo lśniący przy pszczółce, co w kwiatku baraszkuje, aż trzęsą się płatki żółte.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kwiatuszek
      Niebo motyli

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Corleone 11 Bardzo dziękuję za obszerny komentarz:-) Miło mi, że zajrzałeś w moje skromne progi. Pozdrawiam serdecznie!
    • Xbovski
      Z głową w drzewach/Head in the tree

      Przez Xbovski · Opublikowano

      Głowa w drzewach   W lesie odnajduję siebie, Wśród cieni drzew, pod gwiezdnym niebem. Ciężar egzystencji mnie nie omija, Lecz natura jak matka ramiona rozwija.   Myślami krążę, wciąż jesteś blisko, Choć czasem cierpienie odbiera mi wszystko. Krąg życia ból niesie w swym szepcie, Lecz w lesie to brzmi jak pieśń w zalotnej projekcie.   Drzewo, co stoi, nic mnie nie zrani, Korzenie w ziemi, gałęzie w otchłani. To cisza, co woła, to spokój mnie koi, W niej serce, co bije w harmonii    Head in the trees   In the forest, I find myself true, Amid shadows of trees, ’neath the starry hue. The weight of existence does not pass me by, Yet nature, like a mother, spreads arms to the sky.   My thoughts still wander, you’re ever near, Though sorrow at times steals all I hold dear. The circle of life bears pain in its tone, Yet in the forest, it sings like a hymn of its own.   The tree that stands will cause me no harm, Its roots in the earth, its branches a charm. It’s the silence that calls, the peace that enshrines, Where the heart beats again, in harmony’s lines.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...