Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wciąż za mało


Piast

Rekomendowane odpowiedzi

A czy nie taka właśnie jest natura mężczyzny, zdobywcy? Wciąż mało, i mało, i to w każdej dziedzinie życia. Z drugiej strony, może i dobrze, bo ciągle coś się dzieje, świat nie stoi w miejscu.
Pozdrawiam serdecznie

PS.
Jak miło widzieć Piasta ‘powróconego’ w zielony świat orga. Nam też wciąż mało i mało :)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj, co Ty za miarkę
przykładasz do siebie,
zmyślona, nie widzisz
fałszywa, jak nie wiem

A znam jeszcze głupszą 'Prawdziwy mężczyzna nie płacze'
Płacze, tylko nie jak laczek, nie jak baba od cebuli, nie od byle czego...
i jest to dla mnie niezwykle wzruszający i uroczysty widok.

Uszy do góry, Leszku, pozdrawiam miło :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:D Achachacha [url]http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=62075[/url]
No, ale tu chodzi o inną "cebulę" ;)

Wiesz, zgadzam się z poprzedniczką.
Rzeczywiście przewidywalne, jak Tali Maciej rzekł.
I wielokropki bym wywalił...
Pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

No witaj Piaście! Doceniam tę myśl, którą zawarłeś w ostatnich czterech wersach,
to nie jest byle co, zatrzymuje. Co do zarzutu o przewidywalność - mam wrażenie,
że ten tekst nie miał za zadanie nas zaskakiwać, miał być odczytywany jednoznacznie.

Piaście - zmieniłbym ten środkowy dwuwers - "wybudować dom.../ - zbudowałem",
wg zasady przyjętej wcześniej i później, jeden dom to za mało: "wybudować dom.../
- założyłem osadę" albo coś takiego. Ponadto ja również namawiam cię do rezygnacji
z wielokropków.

Pozdrawiam, cieszę się, że znów mogłem przeczytać coś twojego:)
Hej!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



siedmiokroć więcej
za którymś razem
znowu oddajesz
siebie i miejsce

rozstajem śpiesznie
na drodze marzeń
jesteś obrazem
olejnym szczęściem

by móc pokochać
słowem wzajemnym
i żyć jak bogacz

pośród tajemnic
chciej oddać wszystko
drogi artysto


pozdrówki refleksyjne :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Chciałem napisać po prostu dziękuję. Ale komentarze pod tym tekstem skłoniły mnie do zadania kilku pytań...

Tali Maciej i Rafale - co ja takiego wyliczam i co jest takie przewidywalne?

IN - jakie żale i jaki trud? A w dodatku czemu daremne i czemu próżny...?

PannoBeato - pokaż mi prawdziwą poezję na tym orgu, a ja pokażę ci poezję w tym tekście.
( przepraszam za sparafrazowanie pewnego znanego powiedzenia, ale to była pierwsza myśl po przeczytaniu twojego komentarza).

Ewa Jaworowska - wiem, ze powinienem zrozumieć, co masz na myśli, ale niestety nie rozumiem, tym bardziej, że ostatnie słowa są stwierdzeniem wypowiedzianym z całą znajomoscią "tematu". Pozwól więc, że zapytam - a TY?

dzie wuszka - dziekuję za uśmiech, zawsze miły bardzo.
Komentarz pod Ewą Jaworowską czytam na dwa sposoby: uznanie lub ironia. Ale to jest komentarz pod Ewą, a nie pode mną... :))) Mam więc problem z głowy... a może to to słońce na dzisiejszej defiladzie???

Bartoszu - tak, ten tekst miał być odczytany jednoznacznie, tak jak jednoznaczne jest znane powiedzenie o prawdziwym męzczyźnie... :) A co do osady - nie chcę kłamać, to był tylko jeden dom!

Pozdrawiam wszystkich bardzo miło Piast ( dzisiaj bardzo mocno świeciło na paradzie...)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj, co Ty za miarkę
przykładasz do siebie,
zmyślona, nie widzisz
fałszywa, jak nie wiem

A znam jeszcze głupszą 'Prawdziwy mężczyzna nie płacze'
Płacze, tylko nie jak laczek, nie jak baba od cebuli, nie od byle czego...
i jest to dla mnie niezwykle wzruszający i uroczysty widok.

Uszy do góry, Leszku, pozdrawiam miło :)

"Prawdziwy mężczyzna to taki, co posadzi drzewo, wybuduje dom, spłodzi syna".

Alu - tę jeszcze głupszą, że nie płacze, chciałem wpleść również w mój tekst, ale poprzestałem na jednej tylko głupocie.

Posadzić drzewo! - A jaki to problem wykopać dołek i wsadzić tam kawałek kija?
Wybudować dom! - Znam kilku prostaków nie wartych funta kłaków, którzy pobudowali okazałe wille. I co z tego, jak byli, tak są nie warci, by im rękę podać...
Spłodzić syna! - No, tego to już tłumaczyć nie muszę. Sprawa prosta... Jak nie za pierwszym, to za którymś razem się uda. Tylko co potem?

Kto umie prawdziwie kochać, niech się zgłosi...

Wyraziłaś całą moją myśl i za to dzięki, Alu, serdeczne,
pozdrawiam miło Piast
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



siedmiokroć więcej
za którymś razem
znowu oddajesz
siebie i miejsce

rozstajem śpiesznie
na drodze marzeń
jesteś obrazem
olejnym szczęściem

by móc pokochać
słowem wzajemnym
i żyć jak bogacz

pośród tajemnic
chciej oddać wszystko
drogi artysto


pozdrówki refleksyjne :)

O ho, ho, aż tyle tych refleksji? I to wierszowanych? No to życzę wielu natchnień i pozdrawiam :)
Piast
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Szkoda tylko, Beenie, że ta natura tak rzadko pcha nas w kierunku odwrotnym, niż drogą do miłości. Ale taka to jest ta natura mężczyzny zdobywcy.
Ale przecież trzeba próbować, bo podobno chcieć to móc, prawda? :)
Pozdrawiam i do miłego usłyszenia i... jeszcze milszego zobaczenia, papapa Piast
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Drogi Piaście! Drogi Leszku! A ja ? A ja mam wrażenie ,że za dużo , za bardzo kocham i źle na tym czasami wychodzę. A może za dużo wymagam od innych - ktoś mi kiedys powiedział: nie wymagaj od wszystkich tyle co od siebie, nie wszyscy mogą sprostać twoim wymaganiom. Czyli wina tkwi we mnie? A może jestem jakaś inna, dziwna , niedzisiejsza? A co sie tyczy "tematu" - czy było źle? Może podzielisz się refleksją niekoniecznie na forum ? Miłego dnia, pozdrówko pa :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

to o czym Bartosz wspomniał - wybudować dom - zbudowałem dwa
Bo Piaście tylko murarz buduje jeden dom i oddaje go w ręce właściciela.
Ty zbudowałeś dom z cegły i dom jako wspólnota rodzinna, współnota serc i dlatego DWA zbudowałeś :)
to po pierwsze

po wtóre - najlepsze dla mnie 4 ostatnie wersy puenty
i one dają sporo do myślenia. I to jest to o czym Beenie:
- A czy nie taka właśnie jest natura mężczyzny, zdobywcy? Wciąż mało, i mało, i to w każdej dziedzinie życia

tu nie tylko mężczyzna, bo i współczesna kobieta również tym bardziej, że to ona też często dopinguje swego partnera do uczestnictwa w wyścigu.
Niestety wszystko kosztem życia rodzinnego, i co najgorsze kosztem miłości.
Zaniedbana miłość i dalsze tego konsekwencje - oto cena nieokiełznanej gonitwy.

Ja - chyba tylko dzięki opatrzności - ani drzewa, ani domu murowanego/darowany/ - ale facetem jestem, bo 1 syn :))
a jestem szczęśliwym człowiekiem.

Dla mnie wiersz nie powiem, że nijaki, ale z jakimś chyba niedopracowaniem - z wyjątkiem ostatniej strofy.:)
Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Egzegeto - Bardzo podoba mi się twoja interpretacja o zbudowaniu dwóch domów, choć powiedzenie, które stało się inspiracją wiersza mówi wyraźnie o jednym domu i to własnie tym murowanym. Ale jak widzisz od razu zmieniłem - dodałem "dwa". I z tego drugiego domu też mogę być dumny i dlatego:
ja też jestem szczęśliwym człowiekiem!.
Pozdrawiam Piast
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witam Cię, Alter Net, miło i od razu zadam pytanie, które już wcześniej zadałem, nie dostałem jednak odpowiedzi (ale może jeszcze dostanę). Ale skoro powtarzasz temat, to i ciebie pytam - co jest takie przewidywalne i wyliczankowe? Ja nie pytam dla samego pytania, chcę się dowiedzieć na przyszłosć, by jakiegoś błędu nie powielać.
Dla mnie wyliczanka, to powtarzanie stałych fragmentów - wyrazów, zwrotów itp. - a tam nic się nie powtarza.
Coś przewidywalnego to coś, co można przewidzieć na poczatku, co będzie na końcu (np. jak w tasiemcowych serialach). Czy po przeczytaniu pierwszych wersów wiedziałaś, jaki będzie koniec?
Wielokropki - tak sobie wymyśliłem, że wyrażają one przerwane, niedokończone fragmenty ze znanego powiedzenia. Ale się przy nich nie upieram. jednak brak mi argumentu, by je wyrzucić...
Pozdrawiam miło Piast
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nooo... Ewo, Ewo, Ewo... Tak sobie myślę, że gdyby pycha mogła unosić, to byś szybowała jak ten ptak pod chmurami.
Czy nie myślałaś nigdy, ze skoro źle na tym wychodzisz, to ta twoja miłość jest niewłaściwa? Miłość zaborcza, dominująca, zawłaszczająca czyjeś "ja", a tym samym czyjąś wolność. Przeczytaj (przecież dobrze znasz ten tekst) z I listu do Koryntian - Hymn o miłości, a dowiesz się czegoś ciekawego...
Jesli ci ktoś kiedyś powiedział takie mądre zdanie, to czemu go nie słuchasz??? I jeszcze pytasz, czy wina tkwi w tobie?

Pozdrówko Piast
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pewien japonista z Tobruku zrobił sobie straszliwe kuku dokonał kastracji, bo w swej alteracji pomylił  sudoku z seppuku.
    • @violetta   Proszę więc pojechać jako przymusowy robotnik na sezonową pracę do Niemiec - tam potrzebują rąk do pracy.   Łukasz Jasiński    @violetta   Większość państw (głosowanie w Organizacji Narodów Zjednoczonych) otworzyło drogę Palestynie do członkostwa w wyżej wymienionej organizacji międzynarodowej, przeciwko głosowali: Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Niemcy i Ukraina - wstrzymali głos i tym samym maska opadła, Polska, oczywiście: głosowała za Palestyną, otóż to: Izrael gówno ma do powiedzenia, a teraz ambasador Izraela szaleje z pianą w ustach i atakuje Polskę, to nic innego jak ingerencja w wewnętrzne sprawy Polski - minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski powinien publicznie mu odpowiedzieć:   - Persona non grata!   Jest to jednocześnie dowód na to, iż w razie sporu z Przedsiębiorstwem Holokaustu, który żąda od Polski 300 miliardów dolarów, to: Polska zażąda od Niemiec 10 bilionów dolarów - większość państw zagłosuje za Polską.   Nie, proszę pani, gardzę lenistwem, a pani nie musi wiedzieć - co robię - moje życie to moja prywatna sprawa.   Łukasz Jasiński 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To bardzo typowe dla większości introwertyków. Ja teraz też rzadko korzystam, chyba tylko po to by załatwić jakąś sprawę. Zdecydowanie należę do plemienia piszących, choć nie zawsze tak było. W czasach przed internetowych potrafiłem rozmawiać przez telefon stacjonarny po kilka godzin codziennie. Niestety oznaczało to ogromne rachunki.   Potem przerzuciłem się na pisanie w sieci, bo to była wtedy jedyna forma, coś nowego i fascynującego, końcówka lat 90tych. I tak już zostało do dziś, choć przecież teraz można i audio i video i konferencje kilku osobowe. Są ogromne możliwości kontaktów bardziej sensorycznych od pisania. Może się kiedyś zainteresuje jak mnie ktoś przymusi "siłą" lub skusi wdziękiem.   Takie coś i to i mnie by się podobało. Czasem niektórzy ludzie tak robią wobec mnie, Ci bardziej wrażliwi i empatyczni. Ja też jakbym miał zadzwonić do kogoś to  bym wcześniej uzgodnił pisemnie kiedy i o czym.     Tych reguł zachowań było naprawdę sporo, bo inne obowiązywały w salonie, a inne na wycieczce do lasu (bardziej swobodne). Dzieci uczyły się i praktykowały  od najmłodszych lat. Wiadomo jednym to wychodziło bardziej gładko, naturalnie i swobodnie, a ci mniej zdolni byli jedynie dobrze ułożeni i trochę sztywni. Nie ma się co oszukiwać, iż damy preferowały tych bardziej szarmanckich przy porównywalnym statusie finansowym.   U nas w rodzinie coś z tego zostało, choć z każdym pokoleniem coraz mniej. Babcia miała poglądy lewicowe i do tego całego arystokratycznego szlifu miała stosunek krytyczny. Można powiedzieć, że była młodą zbuntowaną damą z wyższych sfer, kanapową przedwojenną socjalistką, współczującą klasie robotniczej z pozycji pięknej wilii z ogrodem na Żoliborzu wypełnionej liczną służbą. Z kolei mama była zakochana w arystokratycznym świecie swojej babci i tak starała się mnie wychowywać.   Chciał nie chciał na mnie wypadła kontestacja, zatem buntowałem się ile fabryka dała przeciw tym dziwacznym manierom panienek z pensji i to dość skutecznie. Z drugiej strony te wszystkie mamy koleżanki 80+ i 90+ z dobrych domów z fortepianem ile razy mają ze mną okoliczność, to potem przed mamą tonął w pochwałach jakiego to ma miłego, grzecznego, szarmanckiego i dobrze wychowanego syna, jakich się już dziś nie spotyka.   Zatem wychodzi na to że coś jeszcze ocalało z tamtych czasów wbrew moim buntowniczym staraniom, całkiem bezwiednie. Dla mnie dość zabawny jest ten pokoleniowy przeplataniec. Nauczony doświadczeniem rodzinnym patrzę na to z dystansem i lekkim ironicznym uśmieszkiem.
    • @Amber pamiętam całkowite zaćmienie słońca z początku XXIw. Mieliśmy spawalnicze szkiełka do obserwacji, zmienił się kolor światła; środek Warszawy, samo południe. Znam ten niepokój.  Wyobrażam sobie, że podobnie czują zwierzęta, pierzchając od sunącego balonu na niebie, który gwałtownie zakrywa im słońce. Ale latamy, a życie toczy się dalej. Pozdrawiam, bb  
    • @Sennek zmrożony zachwyt na rzęsie. Pozdrawiam :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...