Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
dla miłości oddalonej od lęku stawiającej
człowiekowi wymagania


szumi gromko
tak od serca
zasnę szybko
bo padnięta

zaślubiny były cudem
szukajcie tego co w górze
sen zmroczy nagle
rozkojarzenie jak mgiełka nad
uroczym świtem

choć deszczyk zaznaczył
się nad wierzchołkiem
ich wspólnym krzyżem
moja mama jest twoją
a twój tato moim

teraz już wszystko jest wasze

A&K


12.08.07r.
Opublikowano

Judytko
moje widzenie ...wiersza

jeśli w tytule ślubowanie
to te zaślubiny - chyba zbyteczne
miłość oddalona od lęku
i cud, to dlaczego jeszcze wezwanie- szukajcie tego co w górze
chyba już znaleźli :)

no a moja mama będzie twoją
a twoja także jest moją

- banał niekonsekwentny
bo moja dopiero będzie
ale twoja już jest

no to wtedy brakuje tylko
a mój tato będzie twoim
a twój także jest moim

Tak mi się to czyta nijak
tyle mojego marudnego
Pozdrówka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzięki dzięki Wikorze,
uwzględnie marudzenie,
a "szukajcie tego co w górze"
to wezwanie jest niezbędne
od młodych dane nam,
w tutule jest "ślubowali"
a zaślubiny ...zastanawiałam się
również nad tym, tak się złożyło,
iż ślubowali sobie w zaślubianch;)
heh czyżbym namaśliła?
super komentarz :),
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Każdy toczy własną walkę, często niewidoczną.   Piękny wiersz.   Pozdrawiam 
    • Ciche groby – zapomniane. I na krzyżu przysiadł ptak kraczący. Wspomnienie o zmarłych. Ta jedna bezinteresowna , czysta myśl. Zatrzymaj się człowiecze. Zdejmij czapkę , módl się i o końcu swoim pomyśl. Pomyśl o tym , który czuwa. I patrzy na wskaźnik Twoich dni. Ostatki liczący.   Już czas. Jesteś w kolejce. Masz numer. Chwytaj dzień bo przyjemność to Twój jedyny poplecznik. Lub umieraj ze strachu. On zwinie Twą duszę i żywot w rulonik. A na duszy pojawi się ostatniego rozgrzeszenia grawer.   Pani odziana w szatę nocy piekielnej nie zostanie na herbatę. Nie zostawi czasu do namysłu Nie pomoże wstawiennictwo Boga , papieża czy biskupa. Poczeka aż odejdziesz. I weźmie w swe zimne objęcia trupa. Zabierze do podziemi, gdzie z innymi przeklętymi siędziesz do stołu.   Nie widzisz swego końca. Tego wybranego już modelu. Po życiu jest śmierć. To jest kolej i ład. Omeny śmierci, spadają na ziemię jak grad. Niech Cię rozszarpią ognistymi zębami. Wyjedzą ciepłe wnętrzności. Człowiecze mój - nieprzyjacielu.  
    • @Marek.zak1 Bo w nich pisze się głównie o czynach, taka reminiscencja romantycznocentryzmu w opisywaniu historii, połączenia moralnego i pedagogicznego w ich przesłania, a nie o procesach, „technologii codzienności” - tak to był to ujął.
    • Czy pisać wiersze? Na łąkę wszechświata wybiegać? Zrywać śpiące gruszki i wiśnie? Wierzchem chmur jechać jak na wschodzącym słońcu? Duszę rozświetlać nadzieją?   Czy pisać? Na tęczy zawisnąć znienacka? Uszczypnąć los w nos? Potargać szczęście za włosy?   Czy wbiec schodami do nieba skacząc z mostu tonącego w kwiatach?  
    • @wierszyki Fakt , myślę ,że do Pani  Pawlikowskiej -Jasnorzewskiej mi daleko

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , ale dziękuje i wzajemnie wesołych świąt <:
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...