Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ślubowali


Rekomendowane odpowiedzi

dla miłości oddalonej od lęku stawiającej
człowiekowi wymagania


szumi gromko
tak od serca
zasnę szybko
bo padnięta

zaślubiny były cudem
szukajcie tego co w górze
sen zmroczy nagle
rozkojarzenie jak mgiełka nad
uroczym świtem

choć deszczyk zaznaczył
się nad wierzchołkiem
ich wspólnym krzyżem
moja mama jest twoją
a twój tato moim

teraz już wszystko jest wasze

A&K


12.08.07r.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Judytko
moje widzenie ...wiersza

jeśli w tytule ślubowanie
to te zaślubiny - chyba zbyteczne
miłość oddalona od lęku
i cud, to dlaczego jeszcze wezwanie- szukajcie tego co w górze
chyba już znaleźli :)

no a moja mama będzie twoją
a twoja także jest moją

- banał niekonsekwentny
bo moja dopiero będzie
ale twoja już jest

no to wtedy brakuje tylko
a mój tato będzie twoim
a twój także jest moim

Tak mi się to czyta nijak
tyle mojego marudnego
Pozdrówka

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzięki dzięki Wikorze,
uwzględnie marudzenie,
a "szukajcie tego co w górze"
to wezwanie jest niezbędne
od młodych dane nam,
w tutule jest "ślubowali"
a zaślubiny ...zastanawiałam się
również nad tym, tak się złożyło,
iż ślubowali sobie w zaślubianch;)
heh czyżbym namaśliła?
super komentarz :),
pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W pływaniu synchronicznym np. moim zdaniem oni (one) jednak bardzo się męczą. W takim w pełni synchronicznym ;-)
    • Akurat ja nie lubię kryminałów, ale podoba mi się ewidentnie epicka swoboda przekazu.  (Chyba polubiłam mamę)
    • odziedziczyłem po mamie zamiłowanie do czytania kryminałów. bywają prawdziwie maniakalne tygodnie, gdy pochłaniam jeden dziennie. czasami bawią mnie (łamane na: żenują) grube nici, jakimi w akcję wplątywany jest główny bohater/bohaterka. jak autorzy doszywają tymi dratwami przypadkowych ludzi, żadnych tam detektywów czy policjantów, do zagadki popełnionej zbrodni, a ci, z sobie tylko znanych powodów, postanawiają ją rozwikłać, pomścić kompletnie obcą osobę, ot, tak sobie stać się zamieszanymi w kryminalną aferę. a może... zróbmy tak samo? zabiorę cię w rejony, gdzie nawet sumienie nie dociera. aby badać, czyja była ta amfa, kastet, kto pchnął nożem, zastrzelił, próbował wymusić. będziemy podsłuchiwać konferujących gangusów, śledzić agresywnych karków, nagrywać dilujących gówniarzy. przylepimy się do morderstwa jakiegoś Wasyla czy Jewgienija. aby przegrać. chcę tego. bo jeśli miałbym głupio zatracić się w czymkolwiek (a wbrew temu, co podpowiada hedonizm – każda zatrata jest równie durna) –  to jedynie z tobą. nie pragnę, oczywiście, leżeć razem w dole, zastrzelony i obsypany wapnem, wżerać się trupio głębiej i głębiej w twoje ciało. ale marzą mi się punkty kulminacyjne, te zjazdy na linie. te runięcia w bezkres.
    • Cień gaju soczystych cytrusów Ochładza marmury portyków Twój uśmiech jak miąższ pomarańczy I dłoń - kromka chleba pachnąca I oczy - szmaragdy z dna morza I uścisk w objęciach wieczności Stoimy jak drzewa czereśni Kwitnący wonnymi płatkami W kościele w świątyni w boskości Gdzie Twoje rumieńce są sacrum Tu Nas cierń zła nie ukłuje Ni burza nie strzaska Nas gradem Lecz wkrótce Nam rozstać się przyjdzie Nie tęsknij - lecz tylko pamiętaj Ten kościół w marmurze portyków Ten cień te cytrusy tę chwilę! 
    • Różne te "jesionki" bywają...

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...