Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

szpitalizacja

Włodzimierz_Janusiewicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Włodzimierz_Janusiewicz

Włodzimierz_Janusiewicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

schody najpierw są schody hen na piętra
uczę się na nich woni wchodzę w rękach
trzymam dwie reklamówki nos zasysa
tych przede mną upoty

wejście na oddział rany! syf ze ściany
kapie kropi w ukropie nieudany
lekarz na klacie włosy prezentuje
cóż to pierwsze są płoty

z korytarza zaduchu drzwi bez klamki
umywalka pojemnik na strzykawki
drzwi znów też bez zeskrzypłe w nosie kłuje
aż wstyd wstyd powiedzieć co mnie kłuje

uwolniwszy swe ręce klapę w górę
wznoszę krew! tam są ślady... mam kulturę
robię wychodzę myję opisałem
kibel na porodówce jak widziałem

Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

Podoba mi się. Świetnie oddana obskurność i brud szpitala.
Szczególnie mi przypadł neologizm: "zeskrzypłe" - bardzo adekwatny do całej treści.
Subtelny, nienachalny humor.
Nieregularna forma, ni to rymowana, ni to nie, a jednak widać, że nieprzypadkowa.
Coraz bardziej mi się podobają Twoje wiersze. :-)

Poszlaka

Poszlaka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Szkoda że na tym koniec. Warto ten przekaz jeszcze bardziej wzmocnić jakąś ripostą na nasz narodowy charakter:

minęły lata a żona się głowi
gdzie byłem wtedy gdy syna mi parła?
- i Orzeł musi czasem z chorągwi
zejść za potrzebą, nieprawdaż?

W każdym razie wiersz podoba się. Plusisko.

=-=
Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oj, byłaby szkoda. Ale ja jestem szczera do bólu i mówię wszystko, co pomyśli głowa, więc w końcu na pewno do czegoś się przyczepię. :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      6. Kałuża nieczystości

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Czy ja dobrze zrozumiałem, że Autor stawia znak równości między zdradą małżeńską, a miłością "przeciw naturze", tj. np. homoseksualną? Chciałbym w tym wypadku nie mieć racji.
    • Starzec
      Pies szczęśliwy

      Przez Starzec · Opublikowano

      @Marek.zak1 Pies szczęśliwy, pan szczęśliwy. Pozdrawiam:)
    • Marcin Tarnowski
      „Skok na główkę” [...]

      Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano

      „Prince. Thou sayest well, and it holds well too; for the fortune of us that are the moon’s men doth ebb and flow like the sea, being governed, as the sea is, by the moon. As, for proof, now: a purse of gold most resolutely snatched on Monday night and most dissolutely spent on Tuesday morning; got with swearing “Lay by’ and spent with crying ‘Bring in;’ now in as low an ebb as the foot of the ladder, and by and by in as high a flow as the ridge of the gallows.” („Ks. Henryk. Masz zupełną racyę; nic prawdziwszego, jak co powiedziałeś, bo nasza fortuna, nas, ludzi księżyca, ma odpływ i przypływ, jak morze, gdy jak morze po księżycu się kieruje. A oto dowody: sakiewka pełna złota w poniedziałek w nocy najszlachetniej skradziona, a najbutniej przehulana we wtorek rano; zyskana krzykiem: stój! przehulana z krzykiem: lej! to ma odpływ nizki jak stopień drabiny, to znowu przypływ wysoki jak szczyt szubienicy.”)  [1] „King Henry IV.” („Król Henryk IV.”) William Shakespeare (1564-1616), część I, scena II, wersy oryginału 36-46, w tłumaczeniu Leona Ulricha (1811-1885).   Przegrałbyś drogi Monmouth [2] naszą na głowę państwa kampanię, Przez wymuszanie abdykacji [3] i skarżeń o zdradę znamię. [4] Nikt by się nie przejął czyś wykształcenie odebrał staranne, – Że ci władcy średniowiecza prawo i teologia znane. Prócz ojczystego francuski i łacina z ust twych płyną; – To nic, i choćbyś ze skłonności i ręki do harfy słynął. A z tym szanse na Azincourt [5] i namiestnictwo by przeszły. [6] – Moi Drodzy!                      Bardzo ostrożnie szacujcie kto lepszy! PRZYPISY [1] Tak, późniejszy Henryk V uchodził za młodu za utracjusza. [2] Henry V (Henryk V) zwany był w młodości oczywiście: Prince Henry (Książę Henryk), ale także Henry of Monmouth (Henryk z Monmouth), od miejsca urodzenia, było to podkreślenie związku syna Henryka IV przez walijskie Monmouth z Walią, po części z przyczyn politycznych. [3] W tracie choroby Henryka IV na przełomie 1408 i 1409 r., miało to wpływ na usunięcie księcia Henryka z Rady w listopadzie r. 1411. [4] W związku z odmową udziału w kolejnym etapie „Wojny Stuletniej” – wyprawie na Francję w r. 1412 pod wodzą swego młodszego brata Tomasza, zresztą zakończoną porażką, Henryk oskarżono o zdradę. [5] Bitwa pod Azincourt miała miejsce 25 października 1415, i było to sławne zwycięstwo Anglików. [6] W Traktacie z Troyes z 21 maja 1420 r. królowa Izabela uznała swego syna – Karola VII za bękarta i w imieniu męża króla francuskiego Karola VI Szalonego wyznaczyła następcą tronu Henryka V (Angielskiego), którego też na regenta Francji w imieniu szalonego monarchy, która to regencja trwała od 21 maja 1420 do śmierci Henryka V w dniu 31 sierpnia 1422. Doszło też do ożenku Henryka V z siostrą Karola VII a córką Izabeli, Katarzyną, z którą Henryk V miał syna – Henryka VI, który zresztą oszalał jak i dziad Karol VI Szalony.   Ilustracja: Takiego „Henryka V” z kilku bardzo dawny portretów wymodził mi program „Imagine”, bo mu kazałem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Naram-sin
      Nasz jaśmin

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Promienny, kwitnący. Ma tylko jedną wadę - za szybko się kończy ;)
    • Sylwester_Lasota
      6. Kałuża nieczystości

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Twoje oczy są takie błękitne,  niczym wody najczystsze pod niebem.  Twoje usta czerwienią wciąż kwitną, przyciągają spojrzenie do siebie.   Jego oczy są czarne jak noce, rozgwieżdżone i pełne tajemnic, lecz gdy wasze spojrzenia los plącze, to marzeniom już blisko do pełni.   Zapragnęłaś tych ramion i dłoni, ich szorstkiego dotyku na ciele, twoje piersi oddechem już gonią, za uściskiem, spełnionym marzeniem.   On ma żonę i dzieci dorosłe, ale nie jest do końca szczęśliwy. Tobie ufa, to przecież jest proste, choć jest tutaj, to ciągle jest z nimi.   Swoje oczy z rozkoszy już mrużysz, nie pomyślisz, że których nie lubisz,  którzy burzą się przeciw naturze, taplają się w tej samej kałuży.     

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...