Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiem co czuje ,wzbiera to we mnie.
Nie o to chodzi,ze tego nie kontroluje,ale wiecie co,
popelnilem blad.Zasluzylem sobie na to?Co?
popelnilem kilka bledow.
Zaplacilem za bledy.Wszystko przesrane.Moge duzo gadac,ale nie pisza o tym w ksiazkach.
I ci co pisali te ksiazki i dawno leza w piachu martwi ,Gowno o mnie wiedzieli!.
Wiec ja bede pisal o prawdzie,ktora znam wiecie.Nie znam innej prawdy.
Nikt juz nie wie,co to za prawda! kupa bzdur i dobrze o tym wiedza.

chodzi mi o to ze dla mnie poezja to jest prawda kazdego z nas indywidualna sprawa przemyslenia doznania i wszystko to co nas otacza przyroda jak i ludzie. Wiec nie szufladkujmy pozji , bo nie ma na nia regulki

Opublikowano

"Wiem co czuje ,wzbiera to we mnie.
Nie o to chodzi,ze tego nie kontroluje,ale wiecie co,
popelnilem blad.Zasluzylem sobie na to?Co?
popelnilem kilka bledow.
Zaplacilem za bledy.Wszystko przesrane.Moge duzo gadac,ale nie pisza o tym w ksiazkach.
I ci co pisali te ksiazki i dawno leza w piachu martwi ,Gowno o mnie wiedzieli!.
Wiec ja bede pisal o prawdzie,ktora znam wiecie.Nie znam innej prawdy.
Nikt juz nie wie,co to za prawda! kupa bzdur i dobrze o tym wiedza."

fajnie ze sobie coś wymyśliłeś, jednak powzyszy fragment jest dlamnie proroctwem zakalców

Opublikowano

nie zliczę ile takich odezw już czytałem, w tych książkach którymi gardzisz.
nawet nie wiesz jak w poezji trudno być sobą się nie powtórzyć.
staram się ciebie nie oceniać bo nie znam w ogóle, ale jak twe wiersze będą jak ten apel, to zlituj się panie, kicz kiczem frazesy będzie poganiał. miałeś ochotę chęć to napisałeś, ale co do poezji to fakt, jest ona tym co napisałeś, przeżycia wewnętrzne, cuda natury, ale trzeba jeszcze umieć o tym napisać. W każdym kamieniu jest pomnik, ale wydobyć potrafią go nieliczni. Powodzenia, ale jak myślisz tak jak myślisz, to może wierszyczek jakiś stworzysz, ale chyba do poezji daleko, ale czekam, czekam.

Opublikowano

Kaleka czy zwykly prosty czlowiek? Ale posluchajcie bo bede sie streszczal.
Horoskop mi sie skiepscil jakos wyladowalem tutaj,jestem na granicy,zycie to bujda
kiepski tekst ze starych kawalkow,dalej tylko za zaproszeniem. Kim dla was jestem?
Ostrzezeniem,moralem,kolega?
Zeby wydobyc sie z bagna,trzeba zucic kamieniem.Sluchajcie
-Czeka nas wybuch.Takie zycie to nie droga,to pole minowe
czasem warto na nim poledz,zapasc sie,zanim zrozumiecie
swiatlo widzicie w moim swiecie.
Szaleni fizycy wymslaja bomby,rozumieja co laczy zwykla krede.
Nie jestem inny.Jestem taki jak miliony innych ktorych znam
-Prawda istnieje w przestrzeni.
Ukradniecie mi jezyk dam sobie rade,choc jestem Polakiem nie bede gadal w moim jezyku
ale czujecie jak mowie teraz,myslicie,ze sie przymkne,przestane myslec
na obczyznie?Moje slowa mnie wyzwola
Bede sie prol do was az zapomnicie oddychac!
To ja jestem prawda na podworkowych imprezach,istnieje na kazdej czestotliwosci.
pierwszy raz w zyciu nie mowie o sobie.Budujecie wiezienia ze strachu,ale nadal mnie sluchacie.
Tak to jest,gdy ktos podejmie decyzje,wasze wlasne zwoje sa waszym wiezieniem.
raz,dwa,raz,dwa,trzy,sprawdzam was a teraz spadam z tad

Opublikowano

Aha. No i co z tego. Skoro g.. Cię obchodzi, co kto myśli o tym co robisz, po co to komus pokazujesz? Wiesz, ja myślę, że to z Twojej strony zwykła asekuracja.
Jesli poezja to to, co nas otacza i to, co jest w nas, a więc ogólnie rzecz biorąc świat wewnętrzny i zewnętrzny, to po co to kopiować?... Jeśli ma to być świat PRZETWORZONY (Uwaga na etymologię słowa "przetworzony" - pochodzi od "tworzyć"), to należy go niejako stworzyć na nowo. A więc: nadać mu jakąś nową formę. I o to chodzi: poezja to nie tylko ten świat, ale również forma, w jakiej go zamkniesz. A więc proszę zadbać o formę tego, co tworzysz, nie tylko o treść. I o to, by czytelnik czytając Twoje wyjątkowe wynurzenia, nie ziewał z nudów, bo wbrew pozorom każdy z nas na pewnym etapie swego życia przechodzi przez to samo, bez względu na to, jak bardzo sam sobie wydaje się wyjątkowy.
Pozdrawiam, j.

Opublikowano

kieruje to do nie licznych ktorzy uwazaja ze tez "na penych etapach swojego zycia przezyli to samo co ja"
wiec wam cos streszcze
tak naprawde to jestem kolezka ktory ukrywa sie juz 6 lat za granica bo nie moze wrocic do swojego kraju bo jest za nim list gonczy robilem wczesniej ludziom duzo zlego i wyzadzilem wiele krzywd poprostu zmienilem sie zycie dalo mi kolejna szanse, tak uwazam
teraz normalnie pracuje i zarabiam ciezka praca i daje mi to satysfakcje
a pisac zaczolem wlasnie na wskutek tych zmian
wiec prosze nie mowcie mi ze przezyliscie to co ja teraz przezywam bo nic o mnie nie wiecie
a pisze o mojej prawdzie ta ktora ja znam i ja osobiscie doswiadczylem a ci co "ziewaja" przykro mi
ale nie potrafie wyrazic siebie inaczej.tak wiec pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiersze pisze się o emocjach, jakie się przeżywa. Ile emocji jest w ludziach? Ból, strach, gniew, miłość, szczęście, nienawiść? Nie chodzi o przeżywane historie, bo ich jest bez liku, tylko o emocje, a tych jest zaledwie kilka, może kilkanaście. Twoją zapewne da się streścić słowami strach, cierpienie, żal, poczucie winy. Podobne odczucia ma każdy, kto zszedł na złą drogę, a potem się zmienił. Chcesz pisać o tym, że Cię ścigają bandyci? Napisz kryminał. Wiersze nie opowiadają historii wydarzeń, tylko historię emocji. A te są wspólne niemal wszystkim ludziom.
Co do ziewania: źle mnie zrozumiałeś. Chodziło o istotę formy i oryginalności przekazu. Skoro wszyscy przeżywamy podobne emocje, próbujmy pisać o nich tak, jak jeszcze nikt tego nie robił. I sprawmy, by przekaz był interesujący, zwięzły, środki stylistyczne i język niech będzie dobrany do przekazu.
To forum jest po to, by się uczyć. Więc nie unoś się tylko spróbuj się czegoś nauczyć, słuchając, a nie tylko krzycząc: "patrzcie, jaki jestem biedny*, wspaniały*, zły*" . Każdy przezywa swoje dramaty i tragedie. Zapewne jest wiellu takich, którzy przeżyli mniej, niż Ty, ale też wielu takich, którzy przeżyli więcej, choć nie wrzeszczą o tym całemu światu na forum, tylko przemycają swoje przeżycia między linijkami tekstów.
* niepotrzebne skreślić
Pozdrawiam, j.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Piękne ciało  Morze wspomnień    Ostatni pocałunek  Chłód jesieni    Jej nagie piersi  Prezent od Boga     
    • @Kwiatuszek ostatnio sypiam na podłodze i tak mi dobrze, kołderka nie to, co koc.
    • Pamiętasz to moje nocne misterium? Wtedy, kiedy płonące świece wzniecały poblask jaskrawy. Skrzydlate momenty na suficie, na płaszczyznach porzuconych rzeczy. Teraz już wiem, że ta moja próba przejścia przez ścianę miała na celu dosięgnąć gwiazdy, kiedy stałem w kącie pokoju, przywierając ustami do zimnego tynku.   Szeptałem. Recytowałem słowa tajemne.   Wtedy. I wtedy…   Za oknami szeleściły liście oschłej topoli, kasztanu… Za oknami otwartymi na przestrzał. W ogromnym przeciągu, co się wspinał z krzykiem po ornamentach tapet..   I byłem blisko zrozumienia. I byłem blisko… Blask olśniewał mnie coraz większy. Ten migoczący blask nieznanej natury.   Wiesz... Nie. Nic nie wiesz.   Bo i co masz wiedzieć? Wtedy, kiedy czekałaś długo na nic. Na dworcu, tuż po odjeździe ostatniego pociągu. Czekałaś na mnie. Wiatr zakręcał i gwizdał. I tak jak teraz tarmosił poluzowanymi blachami parapetów. Zacinały ostre krople deszczu…   Z megafonów płynęły enigmatyczne dźwięki jakiejś nadawanej nie wiadomo skąd transmisji.   To nadaje wciąż sygnał. To wysyła w eter zaszyfrowaną wiadomość, której sensu nie sposób zrozumieć. Wtedy i teraz. Tylko, że wtedy nie przyszło nam to do głowy. Nam? Przecież nie ma nas. I chyba nigdy nie było…   A jeśli byliśmy, to tylko we śnie. Razem, gdzieś trzymając się za ręce. Raz. Jeden, jedyny. Albo i niezliczoną ilość razy.   Wiatr szeleści liśćmi topoli. Teraz, kiedy jest bardzo zimno. Skrzypią konary. A więc to już tak późno? Nocne obrazy jak dym z łęciny płyną…   Nie. To już przecież było poprzednim razem. W innym życiu, w innym wierszu… Bądź w innym...   A teraz?   Co z nami będzie? Jeśli w ogóle cokolwiek było.   Światłość wiekuista przemierza otchłań czasu. Wieczność całą. I wywija się z gałęzi topoli księżycowym sierpem.   I ten szelest skrzydlaty wznieca kurz, ten śpiew słowiczy. Aż wzrusza czarną sadzę w kominie, przysiadając na krawędziach pustych krzeseł jak jakiś zbłąkany kaznodzieja. Jak ten blask na dębowych klepkach podłogi. Na fornirze szafy. Na lakierze...   Na jawie? We śnie? Coś pomiędzy…   Coś jak kształt jakiś spętany cieniem mojej własnej ręki, kiedy się przebudzam, otwierając zlepione maligną oczy, próbując to pochwycić w jakimś nagłym przypływie zadziwienia.   Nie. Nie przebudzam się wcale. Przecież ja nie śpię. Spójrz! Mam otwarte oczy!   I nigdy nie spałem. Podczas gdy ty, śpisz snem twardym jak przydrożny kamień. Omszony...   Jeśli w ogóle tu jesteś. Jeśli w ogóle tu kiedykolwiek byłaś.   Co z nami będzie?   Albowiem pęd ten rozwiewa włosy. Czyni bruzdy w skibach mokrej ziemi.   Widzisz?   Jaskółki wznoszą się do nieba. Wychodzą naprzeciw tej łunie coraz większej.   Jeśli uderzy w nas świetlista rozpacz zapomnienia, czy będziemy jeszcze?   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-08-27)        
    • @poezje_krzyczane Dziękuję za pamięć. Tylko tutaj niczego nie ma. Po prawej stronie Twojego postu masz trzy kropki - kliknij tam - następnie w 'usuń' Ja tego nie mogę zrobić, bo to Twój post.
    • Leśmian - Oczy w niebiosach" width="200" data-embed-src="https://www.youtube-nocookie.com/embed/lRCa7uo021U?feature=oembed"> https: //youtu.be/lRCa7uo021U
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...