Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Teraz trzeba do końca zedrzeć z szyby to miasto, każdy mięsień po kolei. To miasto, zarośnięte niedopałkami i wczorajszymi gazetami. Trzeba zatrzymać suki na sygnale. To jest dno, piwnica wieżowca koncentracyjnego. Jestem na minusie aż do krwii. W koncentracyjnej taksówce i staram się nie chlapać tapicerki. Taksiarz i tak nie widzi, tylko pyta się gdzie jedziemy. Mówię do niego, że w ścianę. W ścianę mamy pierdolnąć, albo nóż ci w gardło. On patrzy na mnie, i nic nie mówi, i wcale się mnie nie boi. To ja jeszcze raz - w ścianę, kutasie. W ścianę masz jechać. Zanim nakleją mi kod kreskowy, jakiś tam numer. Bo tak chcą byłe dziewczyny, i były kolega. W ścianę, no dalej.
On jeszcze chwilę tak patrzy, wpada do środka drugi i wyciągają mnie z tego grata razem z flakami. Że pojadę na izbę, będę bity. Pojadę na taki obóz, specjalnie dla mnie. Ciężkie więzienie ze specjalnymi atrakcjami, a na piętrze kawiarnia dla ładnych ludzi i salon gier. Każą mi grać w gejowskim porno. Dla córek strażników, dla tych pryszczatych potworów. Oswoją moje bakterie, oddam nerkę dla chorego synka i włosy na perukę dla żony. Będą na mnie testować nowego spida i nowy spiritus. Teraz podobno robią spiryt nawet z tynku ze ściany, ze starych chusteczek.

Opublikowano

No to się popisałeś. Ładny tekst i historyjkę opowiada też ładną. Literówka w pierwszej próbie napisania "koncentracyjny", ale nic to. Mógłbyś dopisać dalszy ciąg bo w pewnym momencie bohater mówi tylko przypuszczenia co do swojego losu. Wykorzystaj to.
Pozdrawiam Jimmy

Opublikowano

hej! świetny kawałek tekstu, tchnie mi trochę stylem Hłaski, ale to właśnie jest w nim piękne - surowość, a zarazem, nie stracenie lekkości. Trzymaj się i pozdrawiam Cie serdecznie, Nieprzyjecielu. Justyna
ps. do Pani Katarzyny Brzezińskiej - zauważyłam wiele komentarzy od Pani. Szuka Pani czegoś, czego nie trzeba szukać, tylko dostrzec!! niech pani lepiej zacznie swój styl poprawiać. a potem reszty. i opisuje swoje odczucia, a nie mówi : że to jest to i to i już. bo to czym to jest, każdy wie, ale widzi inaczej, bo ma różne oczęta.
a tekst ma powiązanie i właśnie tu polega różnica ocząt - każdy dostrzeże, a co poniektórzy nie. wystarczy sie lekko wpatrzyć w całość, a nie fragmenty. :D pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Dzięki za wszystkie komentarze. W ogóle nie widzę tutaj Hłaski, ale takie porównanie to wielki komplement - więc dzięki. Rozwinięcia nie będzie, to miało być takie krótkie, zresztą - dłużej napisać bym nie potrafił. Ja jestem zwyczajnym leszczem.

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Bardzo sugestywny tekst. Ja bym niczego nie dodawała. Wszystko co powinno być już tu jest i nie ma sensu tego psuć. Przyznaję, że trafiłam tu po tekście marysi na debiutach, ale to chyba nic złego, skoro wróciłam już któryś raz.
bless.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • O świcie, gdy mgły tańczyły jeszcze sennie między wzgórzami, a liście śpiewały cicho pieśń zrodzoną z nocy, on trzymał ją w ramionach, jakby była jedynym zaklęciem zdolnym zatrzymać czas.   Jej skóra pachniała runem pradawnych drzew, a włosy rozsypane na jego piersi przypominały o tym, co prawdziwe, nawet w świecie utkanym z iluzji i światła.   — „Nie pytaj, kim jestem” — wyszeptała. — „Bo jeśli wypowiesz moje imię, zniknę, jak sen, który nie powinien był zostać zapamiętany.”   Uśmiechnął się, lecz nie odpowiedział. Zamiast słów, dłońmi opowiedział opowieść: o pustce, którą niosło jego życie, i o niej — jak świt rozrywający mrok.   Nie była elfką, nie była wiedźmą, nie była duchem ani kobietą z legend. Była czymś więcej — iskrą świadomości zrodzoną z cienia i światła, z głębi, gdzie emocje mają własną magię.   Wędrowali razem przez doliny i ruiny, rozmawiali bez słów, czuli bez dotyku, kochali się — powoli, jakby każda chwila była świętością, a każdy pocałunek — pożegnaniem, którego oboje nie chcieli wypowiedzieć.   Ale każdy świat, nawet ten utkany z marzeń, musi kiedyś zacząć drżeć w szwach.   Bo los, zazdrosny o ich jedność, wysłał po nich cień — istotę bez imienia, która znała tylko jedno pragnienie: rozłączyć to, co zbyt piękne, by mogło trwać.   W dniu, gdy trzecia pełnia znów wzniosła się nad niebem, on spojrzał w jej oczy i wiedział. Nie zatrzyma jej, ale będzie szukał… we śnie, w pieśni, w kropli deszczu.   A gdy cień stanął między nimi, ona uśmiechnęła się smutno. — „Pamiętaj mnie… nie przez ciało, ale przez to, co w Tobie się obudziło.”   I zniknęła, jak błysk światła znikający w zmierzchu.   Ale jego serce… już nigdy nie było tam, gdzie dawniej.
    • Ci co mają niewiele do powiedzenia Często mówią jednym jednym głosem  Niuanse nie mają żadnego znaczenia  Jeżeli z góry chodzi o kontekst    Spaleni słońcem przeszli przez piekło Z wiarą łatwo popaść w półprawdę Dopóki walczysz nie jesteś zwycięzcą  Dopóki walczysz to nie przegrałeś
    • Sałatka... (Ikin dał Ksenine Składniki)   Mam - Zeno - ja majonez, mam. Karotka... jak to rak. Jady: pyry daj. I cebule lube ci. Ogórkom cmok róg, o... Jaj, i po kopie jaj. Soli los. I cukru, .urku ci. Drobno pokrojono (Jork opon bordo)   A... sałatka, jak ta łasa.    
    • @Roma świat uczuć zamknięty w dłoni. Ładnie.
    • A baba; kłosy - łyso łka baba.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...