Mały Książę Opublikowano 6 Kwietnia 2007 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 6 Kwietnia 2007 deszczu wody latem, niczym wartki strumień pędza brzegiem krawężnika, a przy nim dzieci zauroczone żywiołem (puszczają patyki) zając, w bezruchu nastawia uszu jakby chciał zrozumieć dlaczego nadjeżdżający pociąg robi tak wiele hałasu Maciukowa przymierza nową bluzkę po czym zaraz odkłada ją do szafy « Szkoda jej, taka nowa, i taka biała lepiej jak zatrzymam ja na święta « dookoła ziemi krąży stacja orbitalna ziemia krąży dookoła słońca sąsiadka nie może już dlużej znieść biegania syna dookoła trzepaka w tapczanie Lobody jest melina w pokoju stoi kredens, krzesła stół, a na nim dwie talie kart i szklanki w bezruchu « polej, twoja kolej » pod nieuważnym okiem Boga cel podróży wymyka się nieustannie aż do kolejnego spotkania kiedy widzialne staje się niewidzialne tak, nie pomyliłeś się widzialne staje się niewidzialne Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
kryshia666 Opublikowano 6 Kwietnia 2007 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 6 Kwietnia 2007 bardzo życiowy ten wiersz. i taki prawdziwy. choć przyczępię się do końcówki tego wiersza. nie podoba mi się to powtórzenie. na plus, króliczka :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Mały Książę Opublikowano 6 Kwietnia 2007 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 6 Kwietnia 2007 koncowka zostanie przemyslana na nowo:) dziekuje MK Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Tomasz Obłuda Opublikowano 7 Kwietnia 2007 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 7 Kwietnia 2007 tylko końcówka mi się podoba. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Messalin_Nagietka Opublikowano 8 Kwietnia 2007 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 8 Kwietnia 2007 no i mamy przypowieść tylko, że zając ma słuchy z ukłonikiem i pozdrówką MN Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Piotr_Płoszaj Opublikowano 11 Kwietnia 2007 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 11 Kwietnia 2007 Na pierwszy rzut oka wiersz ten wydaje się być taki normalny, codzienny - chyba dlatego, że zawarte są w nim obrazy z życia. Jednak gdy porzucałem okiem kilka razy jakieś "coś" kazało mi rzucić nim jeszcze raz. Czuję się jakbym grał w reality show. Dzięki za to "coś"... Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się