Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

mała diablica

Michał_Bębenek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Michał_Bębenek

Michał_Bębenek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

jest twój czarny sweter zielone oczy i zagadka wiosny
całkiem mnie opętaj bo nie mam kasy żeby postawić
ci kolejnego drinka ta wisienka na dnie usycha naszą śmiercią
powoli zdrabniam się rozmieniam na drobne nie mam drobnych

pożyczam od ciebie kasę bo nie mam jak wrócić uderzam ostrzem
w nic czarne nie wyprane chustki zimne oddechy pamięć
jest bielą pomiędzy nami to kryształowe wewnątrz pali się mrocznie
w domach naszych wspólnych przyjaciół koty szukają jedzenia

byłaś moim pokarmem kawą i papierosami
codziennie ciebie piłem czytałem i paliłem
kaszlałaś będąc moim dymem chowałaś się po kuflach
zasłaniałaś piersi jadłaś przy mnie frytki i udawałaś nieśmiertelną

teraz zakładam moje czarne okulary odchodzę do swojej pamięci

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • sam_i_swoi
      dla kolejarza

      Przez sam_i_swoi · Opublikowano

      @hania kluseczka zaczynam w nie wierzyć - cuda, ale nie chcesz rady, więc tylko rozglądnij się, fajowe rzeczy w historii forum i można zagłębić się. Wpis odbieram nie tylko jak nagrodę i wdzięczność, też lubię Twoje pisanie :)
    • Annna2
      Gdzieś tam

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @huzarc  dzięki,  
    • huzarc
      Gdzieś tam

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Annna2 Twój wiersz jest odważnym eksperymentem językowym – gra literą „G” sprawia, że czyta się go jak rodzaj muzycznej improwizacji, gdzie rytm i brzmienie stają się równie ważne jak sens. Dzięki temu tekst zyskuje własną melodię i charakter, jakby mówił do ucha, a nie tylko do oczu.
    • Annna2
      Gdzieś tam

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Gdzieś tam są starzy, inni bo przeźroczyści. Gadżety, bibeloty, inne jeszcze ich nie dotyczy. Gorączka, choroba, to nic nie obchodzi, gdy cierpienie, po co, na wzrok to szkodzi. Gniewni ci młodzi, od nich całe zło pochodzi. Gdyby tak z losem często nie grali. Gloryfikowali mniej posiadaniu, gadaniu i krzyku, a potem śmiechu nie zakotwiczyli u góry. Gustowny lot im, tylko w chmury. Gdyby tak byli-  mówimy.   Gaje oliwne bez wody to pustynie. Gabaryty dobra czy zła, od nas zależy Gra z życiem nasza. Gumką myszką grafitowy kolor wymazać, gram bieli niebu dolać, gładzić słowa Grymasy i zmarszczki gryzą, kąsają bólem. Grząskość, za nią nikt inny nie jest winien. Gdy kradnie się wszystko, także zwątpienie, gwiazdozbiór nie nasz. Gula jak kula u nogi, drogą idą tylko wtedy granitowe kamienie.                                          
    • huzarc
      Brylanty snu

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Migrena Twój wiersz jest jak długi oddech tęsknoty — rozpięty między intymnością a kosmosem. Czytając go, ma się wrażenie, że to nie tylko zapis uczucia do drugiej osoby, ale też modlitwa o bliskość, o przekroczenie samotności i bariery, jaką stawia ekran.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...