Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ojcze Święty...
Odszedłeś?
Nie!
Ty przecież byłeś, jesteś i będziesz z nami... zawsze!
Na zawsze w nas...

Ukazałeś nam drogę do dobra i ludzi
Otworzyłeś skamieniałe serca
Podałeś dłoń i... uśmiech swój serdeczny
W oczy pełne głębi... pozwoliłeś patrzeć
Czuć nieśmiertelność życia... pośród śmierci

Optymizm nam dałeś
I wiarę niezgłębioną
Pewność, że Bóg nas kocha
I swe silne serce...

To Ty jesteś pokoju Ojcem...
...życia naszego obronną tarczą
Siłą nadziei i miłości...
Energią naszych natchnionych myśli
I wskazówką w zegarze czasu

Dziękujemy, że zapewniłeś nas o Bożym miłosierdziu
Że nauczyłeś wybaczać i szanować każdą inność

Teraz wiemy, jak bardzo jesteś nam bliski
I jak bliscy jesteśmy Tobie...
...choć wcześniej może nie umieliśmy tego okazać...
Słuchaliśmy, często bez skupienia... zapominając
Przepraszamy za to i dziękujemy...
...dziękujemy Ojcze Święty, iż mimo niedoskonałości w nas wierzyłeś
I wierzysz nadal...

Teraz...
Choć nie ma Cię namacalnie
My wciąż czujemy Twoją obecność
Może nawet bardziej, mocniej...
Scaliłeś nas w jedną całość
To my – Twoje dzieci...
Prosimy...

...W każdej chwili naszego życia módl się za nami i czuwaj nad naszym losem...
U boku Chrystusa i Maryi...

Twoi na zawsze w Bogu...

...Amen...



03.IV.2005 r.

Opublikowano

I kolejny do kolekcji!! Jakoś jestem na nie- brzmi jak proza. Chęci może były szczere, ale wykonanie- niestety. Może na ogarnięcie całości wystarczyłoby tyle:

Dopiero dziś uwaga na słowa
Gdy ucichła twa ziemska mowa,
Gdy Maryja uścisnęła ci dłoń
I ukoiła twą świętą skroń.

Jest ładnie, patetyczne.. (To cytat z mojego wierszydła o Papieżu dla dewotek.)

Opublikowano

chcę być delikatny, to nie był wiersz, to była pomyłka
czym inym jest wiersz - czym innym modlitwa
czasem modlitwa może być wierszem, a wiersz modlitwą

oczywiście z tej modlitwy można zrobić jeszcze wiersz,

jednak tu pisuje się wiersze, a nie modlitwy

Pozdrawiam

Opublikowano

ta modlitwa powinna być realizowana przez Autorkę w innym miejscu.
Na pewno nie tutaj.
Mówiona przez Autorkę, jeśli ona czuje taką potrzebę - jest zrozumiała.
Ale to jest portal poetycki i jeśli to mam czytać i traktować jako wiersz, to moim zdaniem jest gniot gniotów.

Opublikowano

Przykro mi, Ivonne, ale tym razem nie mogę pochwalić wiersza za nic. Nie ma w nim żadnych poetyckich wartości. Naprawdę. W pełni zgadzam się z poprzednimi komentatorami, a szczególnie z Dotyką - gdyby nie była tu pierwsza, napisałabym to samo, co ona.

Opublikowano

Cóż, temat jak każdy inny...poeci są autorami wielu osobistych modlitw, ale - właśnie, osobistych...gdyby autor napisał wiersz o tym, co wziął z nauk tak szacownej Osoby, w czym stał się dla niego przewodnikiem, wiersz musiałby całkiem inaczej wyglądać, a tak autor wpisał się w gotową konwencję kantyczek karmelitańskich, dobrych do odczytania, ale we właściwym miejscu na wszelkie adoracje, czyli w kościele...trudno polemizować z wierszem, skoro środki artystyczne są wtórne i nie one są tym, co chce wnieść na portal literacki, artystyczny, autor...a tu na "orgu" ocenia się nie intencje, ale artyzm utworu, a to, mam wrażenie, pozostaje poza zainteresowaniem;
wyszło niefortunnie, proponuj przesłać utwór do Radia Maryja...
ponadto adersarz wiersza, Karol Wojtyła sam był poetą, ale dla Niego każda postać, nad którą się pochylał była tylko pretekstem do rozwinięcia jakiejś ważnej i inspirującej myśli: etycznej, teologicznej w ramach epistemologii, ontologii, deontologii...proponuję zajrzeć i przekonać się, że u niego żadne zdanie nie brzmi jak komunał, bo każda myśl modelowana jest na tylko Jemu właściwy, oryginalny sposób.
pozdrawiam! J.S

Opublikowano

tak jak czytelnik nie musi czytać, tak i autor nie musi pisać
tym bardziej jeśli ktoś się decyduje swój tekst upublicznić; wtedy musi się zgodzić na to, że tekst postawion został pod pręgierzem opinii
i argument "jak się nie podoba, to nie czytaj" jest po prostu durny
jak się nie podobają opinie, nie publikuj, a jeśli uważasz, że są krzywdzące, polemizuj, używaj argumentów merytorycznych
których zapewne nie masz - to jest gniot, szmira, pozostając w szacunku dla twoich uczuć wobec Jana Pawła II, wyrażam absolutny brak szacunku dla twoich umiejętności literackich
i to mi wolno

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...