Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zaciska się pętla czasu
szybkie oderwanie
zaczepów nie jest rozłąką

spojrzenie w głąb
lustra aż opadnie wzrok
nie sprzyja późnej porze

przylegasz łapczywie do szyby
zlizując po tamtej stronie

Opublikowano

Marlett witaj, akurat o tym zlizywaniu z drugiej strony szyby to
duuużo bym mogła opowiadać, ale to może kiedyś...Przetłumaczyłam sobie
z Twojego na moje i jest ok+! :)) Pozdrawiam serdecznie:))) EK

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku,to akurat dobrze odczytujesz.Nazbierało się pL-ce.

Droga Marlett, oj zbiera się nie tylko pelce... tak to już jest, ale uwierz w to, że nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być jeszcze gorzej..;)
Pozdrowię z ... :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Michał,dzięki za akceptację.
Serdecznie pozdrawiaM.

No to podzielę się myślami - jak już poszło...
Miałem na myśli pętla czasu - jednak w kontekście "zaciska się" - jest w porządku. Pomysł z zaczepami jest świeży i fakt - oderwanie "zaczepów" rozłąką nie jest.
- problem większy jest z tym "opadnięciem wzroku" - w końcu jest to zmysł. A jednak funkcjonuje w jęz. pol. jako synonim "wejrzenia, spojrzenia, spoglądania" - i można "wytężac wzrok", zmierzyc kogoś zwrokiem". Zatem "wzrok opada" - jest wytłumaczalny.
Tyle.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Michał,dzięki za akceptację.
Serdecznie pozdrawiaM.

No to podzielę się myślami - jak już poszło...
Miałem na myśli pętla czasu - jednak w kontekście "zaciska się" - jest w porządku. Pomysł z zaczepami jest świeży i fakt - oderwanie "zaczepów" rozłąką nie jest.
- problem większy jest z tym "opadnięciem wzroku" - w końcu jest to zmysł. A jednak funkcjonuje w jęz. pol. jako synonim "wejrzenia, spojrzenia, spoglądania" - i można "wytężac wzrok", zmierzyc kogoś zwrokiem". Zatem "wzrok opada" - jest wytłumaczalny.
Tyle.
Michał, ''rzucam okiem'' na Twój koment i ''rozpływam się''.
A poważnie -dziekuję serdecznie:)
PozdrawiaM.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku,to akurat dobrze odczytujesz.Nazbierało się pL-ce.

Droga Marlett, oj zbiera się nie tylko pelce... tak to już jest, ale uwierz w to, że nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być jeszcze gorzej..;)
Pozdrowię z ... :)
Natko ,dzięki za zajrzenie do mnie.
PozdrawiaM.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - cieszy mnie owa 6 - dzięki -                                                                     Pzdr. @huzarc - dzięki -
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @lena2_ Zgadza się, lecz takiej kontrolowanej złości, gdyż nie warto burzyć swój wewnętrzny spokój.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @viola arvensis Egzystujemy w świecie złamanych serc. Przydałby się warsztat naprawczy, gdzie plastry miodowej miłości zabliźniałyby takie rany. Viola, każdy człowiek to osobny świat i aby takie dwa światy - kobieta i mężczyzna- mogły razem funkcjonować w trwałym i długim związku, potrzeba jest nie tylko miłość, lecz obopólne zrozumienie, które powinno się razem wypracowywać.  Pozdrawiam Cie serdecznie. 
    • Kiedy miałam kilka lat, ogłoszono stan wojenny. Wysłuchaliśmy komunikatu przez radio, które zwykle było puszczane nad ranem. Choć jeszcze było ciemno, mogliśmy wykorzystać nagle dany nam czas na koziołki i inne radosne wygłupy. Cieszyłam się, że zostanę w domu, ale nagłą sielankę przerwała mama, wyjaśniając, że to znaczy, iż mogą nadjechać czołgi. Odtąd, od tego dnia i tej godziny, czołgi mogły wynurzyć się w każdej chwili, zwłaszcza że nie tak daleko od nas znajdowała się jednostka wojskowa. Mijaliśmy się czasem z nimi w drodze do lasu, gdy wyjeżdżały na poligony, zza mijanych murów, wracając z zakupów. W święta odwiedzaliśmy je, nieruchome, ustawione jeden obok drugiego, niosąc w sercach kolorowe chryzantemy. Tym razem tylko opuściły swoje pudełka i jak nakręcane zabawki wyjechały w strajkujących, przeciw bliżej nieznanemu wrogowi, który czai się tuż, tuż.    Gdy zniknęła koleżanka z klasy, uciekała przed czołgami. To właśnie one z bliżej niezrozumiałych mi powodów nakazały opuścić dom małej dziewczynce o dwóch warkoczykach zawiązanych na kokardki, zupełnie takiej samej jak ja. Dopiero co bawiłyśmy się u mnie w domu i na umówiony sygnał udawałyśmy przerażenie, zaglądając przez przedpokój w puste oczodoły straszliwej maski Króla Olch. Eksponat już rangi historycznej, zaprojektowany przez pana Zitzmana. Skądinąd ręce, które ją wykonały, były przedłużeniem nierealności wszelkich alternatywnych zakończeń, jakie niesie z sobą teatr. Na domiar złego, zamieszkałam przy drodze oznaczonej w planach jako droga ewakuacyjna dla czołgów. Przeciw możliwemu niebezpieczeństwu posadzono szpaler drzew. Okna wybudowano wyłącznie w ścianach sąsiednich od tych, których usytuowanie mogłoby zdradzić, iż ktoś chciałby usłyszeć lub potajemnie zobaczyć wyjeżdżający na misję czołg.   Schowaliśmy się tam, drzewa wybujały do góry, szansa na niezauważenie nas, wysoce wzrosła. Życie jednego człowieka, cóż znaczy w żarcie historii.      
    • Zapachniało Asnykiem... Kiedyś mi się zdarzyło takie nawiązanie do jego wiersza "Między nami nic nie było": A tu mam jeszcze "wersję dla leniwych" :)   A Twój wiers bardzo ładny. Trochę w nim Asnyka, ale bardzo dużo Violi :)   Pozdrawiam serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...