Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ide przez miasto z Kacprem, krzyczą: pedały. Nie reaguję, po jednej słuchawce w uchu- słuchamy hitów z lat 80-tych. Podśpiewujemy. Piękny dzień, słońce. Lody z automatu, niech będzie- ja stawiam. "E, widzialas, to gej!"- szeptem wykrzyczane. Irytuję się. No, ale mamy lody, a w słuchawkach Eurythimics: "here comes a rain again..". Trzymamy sie mocno za ręce. Spotykamy znajomych z "branży"- tak mowimy o osobach nieheteroseksualnych, jak to dobrze spotkac swojego!
Popijając pepsi snujemy plany na wieczor. Znow ktos sie roześmial: Kur** patrz pedal!
Nastroje podnosi mysl o imprezie. Potańczymy, podrinkujemy, jak ja lubię sobotę.
Wyszykowani wyruszamy, wybieramy najjaśniejsze drogi. Trzymamy sie za ręce. Idzie grupka podpitych chlopaków, 'wyprostuj sie, nic nie mów' syczę przez zęby, ściskam mocniej jego dloń. Mineli nas, tym razem nam sie nie dostało...
Nigdy nie zapomnę, jak w centrum miasta zaatakowalo nas kilku wyrostków. Niewybredne wyzwiska, agresja, puste, wściekłe oczy- za dużo amfetaminy i sterydów. Pierwszy cios, w twarz, pięścią. Sekundy dłużyły sie jak nigdy. Drugi odciągał go, uratowało nas to, że miał 'zawiasy'- nie chciał ryzykowac.
Są jeszcze getta.
Przynajmniej raz na dwa miesiące jedziemy na tzw. branżową imprezę. Tam nikt nie ma problemu z tym, ze ubieramy sie kolorowo, a nasze fryzury nie są jak wszystkie inne. Zaczepia mnie chłopak i ze słodkim głosem mówi: uwielbiam kobiety w irokezie! Naprawde wyglądasz szałowo! Uśmiecham sie i idę dalej. Kacper jest w swoim żywiole, tańczy na scenie. Ja też bawie się dobrze, ludzie sa tacy otwarci. Sącze swojego drinka, dwoje zakochanych panow kolo 40tki tanczy wtulonych w siebie. Nie ma w tym nic obrzydliwego Rozczulam sie. Młode studentki wpartruja sie w siebie, poruszaja biodrami. Procenty zaczynają działać, dołączam do tańczących. Nie znam nikogo. Brunetka z tajemniczym uśmiechem chwyta mnie za ręke, tańczymy. Zamykam oczy. Tak mi dobrze. Kacper odciąga mnie: musimy wychodzic, bo nie zdążymy na pociąg!
Wracamy do naszego miasta... W drodze do domu znów napytykamy napastliwe spojrzenia.

Opublikowano

nie lubię eurythmics...
owszem, nietolerancja jest problemem i to dość sporym, ale mam wrażenie, że na ten temat dużo just zostało napisane, powiedziane. nawet za dużo. ja nie chodzę na manifestacje, żeby podkreślić, że jestem hetero... nie obchodzą mnie cudze preferencje. chociaż myślę, że mogłoby się to zmienić, gdyby jakiś pan zaczął mnie podrywać=).
temat na czasie jakby, dla mnie aż nazbyt. samo opko w sumie chyba sprawne, nie zanudziłem się. choć może po prostu nie zdążyłem, strasznie krótkie;). nie rzuciło mnie na kolana...
pozdrawiam.

Opublikowano

Dla mnie nie ma problemu. Nietoleracja to puste hasło. Jak już się tacy ludzie odmiennym orientacji urodzili, to niech sobie będą, ale niech przynajmniej dzieci nie adoptują itp. Wczoraj jak się schlałem jak świnia ze znajomymi i poprawność polityczna poszła w kąt, doszliśmy do wniosku, iż pewnych kwestii (eutanazja, aborcja itp) nie da się rozstrzygnąć. Jest wiele znoszących się argumentów. Dyskusja jest zawsze potrzebna, ale niewiele wnosi.
Mnie jednak wkurwia to całe zamieszanie z gejami i lesbijkami i tą "nietolerancją". Jeżeli ktoś powie, że tego nie akceptuje (choć nie używa dosadnych epitetów) to od razu jest nazywany homofobem i przykleja mu się jakąś łatkę (wszechpolak czy jakieś inne dziwactwa).
A ta otwartość to tak naprawdę jedna wielka ściema, jest taki trend aby być nowoczesnym, mieć szeroką perspektywę, pojawiać się na imprezach gejowskich itd (vide: warszafka). Gdy jednak się ludzi spyta co sądzą o mniejszościach, to z reguły mówią iż im nie przeszkadzają dopóki nie wchodzą im w paradę albo też uważają że jest to choroba. Natomiast w sytuacjach oficjalnych ogłaszają, że jest to w porządku i nie mają nic przeciwko, jednak nieoficjalnie mówią o odchyleniu od normy itd (i te słowa usłyszałem od wielu osób, nie są to moje wymyślone dyrdymały). Oczywiście są ludzie traktujący homoseksualizm jako zwykłą rzecz.
Nie szydzę i nie atakuję mniejszości, każdemu należy się szacunek. Tolerancja jednak moim zdaniem nie istnieje.
Poruszyłaś w tekście rzecz dość typową. Ludzie z dużych miast są zaznajomieni z tymi klimatami, spotyka się gejów i lesbijki na ulicach, istnieją różne organizacje. W małych miasteczkach jest to jednak traktowane jako coś niesłychanie dziwnego, a jeśli pojawia się ktoś kto odstaje, to trzeba go wbić w ziemię, ujebać itp (takie ludzkie podejście małomiasteczkowe). Ludzie czują wtedy rodzaj zagrożenia. I nieważne czy to gej czy ekstrawertyk, atakują bo obawiają się, że jak tego nie zrobią to sami zostaną w jakiś sposób zaatakowani. Ludzie są różni, poglądy się zmienia.
No cóż, kolejny temat rzeka.

Opublikowano

"Mnie jednak wkurwia to całe zamieszanie z gejami i lesbijkami i tą "nietolerancją"."
nawet nie skomentuje, bo durne to co mowisz, ja do niczego nie namawiam, nikomu niczego nie narzucam, napisalam kilka slow z innej strony, bo nie ma tu zadnych hasel tylko kawalek prozy,nie wzniosle idee czy transparenty...
ale pokrzyczcie :) prosze, tylko czy,aby tak wulgarnie i byle jak, jest COOL i FAJNIE?- nie wydaje mi sie.
pozdrawiam,
C.

Opublikowano

A ja sie zgadzam z Sanestisem w większości. Poza tym pamiętaj, że ten "kawałek prozy" zobowiązuje i wywołuje, nazwijmy to refleksje i wyrażanie swojego zdania, więc nie uważaj wypowiedzi kolegi za atak. Napisał, co myśli. Co do Twojego tekstu, to język jest w porządku. Tematyka, cóż...doczytałam do końca i to Ci sie chwali, ale mnie to nie bierze. Przeczytałabym coś w innym klimacie, więc jak napiszesz to zarzuć na forum.Pozdrawiam ciepło

Opublikowano

Wybacz, nie zamierzałem (i nie zamierzam) na Ciebie krzyczeć. Ten tekst oceniam tak sobie, powiedzmy średnio. technicznie poprawny.
Natomiast sama zdajesz sobie sprawę, że poruszając taki temat należy spodziewać się różnych opinii i poglądów. Nie jestem homofobem. Natomiast mój pogląd, który wyraziłem nieco ostrzej niż pozostałe słowa(to mój błąd, użyłem zbyt dosadnego słowa), opiera się na obserwacji życia publicznego w Polsce. Bardzo dużo się dzieje wokół tematu mniejszczości seksualnych (rózne pochody, parady,ludzie znani zaczynają ujawniać swoją prawdziwą orientację, kursy dla policjantów jak obchodzić się z gejami i lesbijkami, dochodzenie praw jak to do posiadania dzieci czy wstępwowania w związki małżeńskie). Ta kwestia stała się ostatnio szalenie medialna, popularna i dla mnie nużąca. Oczywiście równie nużąca jest erotyzm w reklamach (czy to proszek czy ciasteczka, wszystko musi być sexy z fajną modelką). I jest tylko moje osobiste spostrzeżenie
Dlatego myślę, że po tym wyjaśnieniu nie będziesz uważać że durne jest to co mówię.
Zresztą - Twoje demokratyczne prawo, będziesz sądzić to, co uważasz za słuszne.
A tak na koniec - szanujmy się :) ja Ciebie szanuję. pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




ja napisze coś takiego...ostatnio gdzie nie pójdę, do teatru, lub kina, na scenie bądź ekranie, pojawiają się niewiadomo skąd geje, lesbijki, albo żołnierze wracający z Iraku, i to już jest tak nudne, że nie da sie tego czytać ani oglądać, poruszasz fajny temat, niestety mam wrazenie ze juz wyczerpamny, mało świeży i mało attrakcyjny.

obiektywny, kawałek prozy, owszem, tylko dlaczego taki słaby?

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Oddycham  przez rurkę,  dopinając kurtkę. Kiedyś miałem do szkoły pod górkę. Demony, ifryty - oddział znakomity. Obecnie wyciągam ze schedy profity.   Rzemieślnicze lody, w środku parku schody- nie dla mnie stachanowców zawody-nagrody. Pojutrze niedziela, pięknie jak cholera, się znowu spokojnie odmóżdżę teraz…        Szary świt wprowadzi nowy dzień -      Tabula rasa, carpe diem.      Co chcesz mów, lecz szansę swoją bierz.      Nie bój się, nie usuwaj w cień.   Kraftowe browary, pobite zegary. Podarte levisy nosił już twój stary. Zagryzam ketchupem, całujcie mnie w dupę,  wyrzygując pociski hejtem zatrute.   Amfiteatr, kolego, bez Paderewskiego.  Kto wyszedł z deprechy ten nie jest lebiegą. Wszędzie kacze dzioby,  z plastiku wyroby… Do takiego blichtru to ja nie mam głowy.        Szary świt wprowadzi nowy dzień.      Tabula rasa, carpe diem.      Cokolwiek nawet rób, byle nie rzucać słów.      Nie daj się usunąć w cień.
    • Zaczęło się zaraz po jedenastej wieczorem. Na TVP śpiewał akurat Zenek Martyniuk kiedy Teresa zwróciła mi uwagę, że chociaż dzisiaj mógłbym się okazać dżentelmenem. Obruszylem się nieco i zapytałem o co jej konkretnie chodzi. O taniec debilu, odpowiedziała zaczepnie, patrząc się na mnie ponętnie. O taniec ? dopytalem. Tak, o taniec w sylwestrowy wieczór, odpowiedziała już nieco łagodniej. Wstałem więc z fotela ale delektowałem się dalej w duszy głosem Zenka Martyniuka. Zatańczysz, zapytałem. Tak, odpowiedziała. Więc wziąłem tę kobietę od prawie dwóch lat bez nogi w ramiona i zacząłem kręcić się po pokoju. Akurat śpiewała Cleo znana bardziej jako twarz MediaExpert. Muzyka głośniej i kręć się żwawiej, zarządziła Teresa. Dałem telewizor na full, nogą kopnąłem stolik aby zrobić więcej miejsca i szczerze mówiąc porwał mnie ten anormalny taniec. Chwileczkę, krzyknęła Teresa. Zanieś mnie pod szafę. Więc tam ja zaniosłem a sam poszedłem się odlać do kibla. Po minucie wróciłem i zobaczyłem Teresę siedząca okrakiem na wózku inwalidzkim, ozdobną zaskakująco pięknie. Miała na sobie kupioną lata temu na ciuchach suknię strojną z czasów chyba jeszcze wiktoriańskich. Jedwabna, przeszywania złotą nicią z akcentami dzikich zwierząt futerkowych. Wziąłem ją w ramiona. Ten taniec..... Dość powiedzieć, że z tańcem przenieśliśmy się na korytarz . Telewizor huczał jakąś muzyką latynoską. Wtedy ich zobaczyłem. A więc sąsiadów z dziesiątego piętra co produkują buty na Warszawskiej, sąsiada z szóstego piętra co ma sklep z alkoholami w Galerii, jakieś dwie kobiety pachnące Diorem, cudną dziewczynę o przepysznych oczach, kilku sąsiadów z żonami i jednego młodzieńca w butach typu szpilki ale takie od Blachnika. Około pierwszej w nocy było może już trzydzieści osób. Na schodach stały cztery stoliki okolicznościowe zastawione sałatkami, baleronami , grzybkami, ciastami i alkoholami rozmaitymi. Czego tam nie było. I szampany francuskie i słodkie wina z Bordoux i to znamienite roczniki 1967 i 1972.  I likiery włoskie . Widziałem też baniak z bimbrem. Nie wiem czy to dla smakoszy czy może do innych celów. W ostatnim momencie kiedy jeszcze rozumiałem rzeczywistość dostrzegłem  na półpiętrze ósmego piętra leżąca Teresę. Poznałem ją po nodze. To znaczy po braku nogi. Nie wiem czemu trzymała w ręku sandał chociaż na żywej nodze miała fioletową szpilę. Po co ? Ale byłem już zajebiście naprany i musiałem przycupnąć na balkonie nieznanych mi  ludzi z siódmego piętra. Obudziłem się po czwartej. W całym bloku huczała jedna i ta sama muzyka z Polsatu. Wszystkie telewizory ryczały aż poszły szyby w oknach na czwartym i szóstym piętrze. Tańczyłem aż oprzytomniałem  na tyle, że przypomniałem sobie o Teresie. Zataczając się poszedłem do domu. Drzwi otwarte na oścież. W kuchni zerwane szafki kuchenne, drzwi od lodówki całkiem urwane. To co rzuciło mi się w oczy gdy wszedłem do łazienki to muszla sedesowa stojąca w zupełnie inny miejscu niż to stać miała w zwyczaju dotychczas. W dużym pokoju zerwana prawie częściowo podłoga. Teresy nie było. Gdy zszedłem dwa piętra niżej  ten co ma fabryczkę butów zaczął mnie całować. Chciał w usta ale go odepchnąłem.  Mieciu, gdzie Teresa ?  Ona jest super, krzyknął zataczając się na kawałku balustrady walającej się na korytarzu. Jest chyba na dachu, dodał spuszczając oczy. Więc zacząłem się piąć po schodach w górę. Teraz dopiero zobaczyłem co tu, w Sylwestrową noc się stało. Stalowe balustrady na schodach powyrywane i pogięte leżały niczym pajęcze nitki. Na korytarzach wanny, kabiny prysznicowe, taborety, kozetki, pierzyny, obrazy, sterty żarcia i  dwie kompletne choinki. Pijane sąsiadki leżały w pozach świadczących o tym że było im dobrze. Ta co ma oczy powabne jak cholera spała z deską sedesową na głowie. A jak ona chrapała ? Mój Boże. Kiedy wypuszczała powietrze klapa deski unosiła się zawadiacko. Dotarłem na dach. Właz wyrwany z kawałkiem dachu, papa zdarta do gołego betonu. Rozejrzałem się bo już świtało. Właz z płachtami papy, piorunochronem i dwoma kominami leżał pod laskiem kawim. Na dachu leżały pijane kobiety i mężczyźni. Trzech policjantów patrolowych których wezwał ktoś z ulicy Kilińskiego żalący się na hałas z naszej ulicy. Jak powiedział mi sąsiad co ma sklep z alkoholami, który wlazł na dach za mną szukając swojej matki i babci w jednym powiedział, że jak ci policjanci przyszli na interwencję to wypili chyba ze trzy litry niebieskiego Johnny Walkera. A pili tak jakby nigdy nic więcej w życiu nie robili. Złapałem Teresę pod pachy. Ona w pijackim amoku kopnęła mnie jedyną jaką ma nogą w krocze. Zawlokłem pijackie truchło do chałupy i rzuciłem na kanapę. Wtedy usłyszałem syreny. I pogotowia i straży pożarnej i policji. Kopniakiem zatrzasnął drzwi. Spojrzałem w lustro w łazience. Podbite oko, wianek ze sztucznych kwiatów na głowie i włosy łonowe pomalowane farbą olejną na ryży kolor. Ale nic mnie tak nie dziwi jak to skąd wzięło mi się w dupie pawie pióro. Naprawdę tego nie rozumiem. To przecież dziwne. Chyba dziwne.
    • Tutaj umów się nie negocjuje, o czym mówi prawdziwa zasada swobody umów (umowy latają sobie wolne i dowolnie napisane i albo taką podpisujesz, albo idź sobie). Rzecz jasna o powyższym fakcie miałem nigdy nie wspominać (choć wszyscy to wiedzą i widzą i tak robią), co wymogli na mnie w kontrakcie, ale ów kontrakt nie był pisemny i nie przy świadkach, więc go sobie zgrabnie ominąłem. Ot tak, nie przestrzegłem. Efektem tego naszego solidarnego nieposłuszeństwa (a może to posłuszeństwo jest właśnie?) jest między innymi niniejszy fragment prozy, którą nazwać by można było śmiałą prozą życia w dzisiejszych czasach. Nic, zupełnie nic już nikomu, nigdy i nigdzie nie podpiszę, a już z całą pewnością nie czegoś, co tak pięknie i skrupulatnie i wielostronnie najdrobniejszym maczkiem jest napisane (wiadomo, że nawet nie do odczytania, nie wspominając o rozumieniu całości).    Warszawa – Stegny, 14.03.2025r.
    • ubię się bawić słowem, gdy piszę moje wiersze, coś zabarwić, gdzieś zgubić i wrzucić pierwsze słowo, nowego wersu, na początku kolejnego a w następnej strofie wrócić do słowa pierwszego   lubię się posłużyć wymyślnym epitetem, jak okrutny zbój, posłuży się kastetem, lubię coś powtórzyć, gdzieś dodać metaforę bo ona czyni wiersz niemal magicznym tworem   nierzadko słowo trzeba zmienić na potrzeby wiersza, kot kotkiem się staje, o kocura mniejsza najgorzej się dzieje, jak zabraknie przesłania wtedy, pomiń wierszyk, no już, bez wahania
    • @MIROSŁAW C. Dziękuję i pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Alicja_Wysocka Tak. Dziękuję za odwiedziny
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...