Za rogiem o chwil jedną

[giaur centaur]

w bruku
niemych ulic nutą zapisanych
nasze kroki mkną
w zaprzedsie
Deszczy się
w około kropli uderzanie
o szyb twarze
bez wyrazu
na przystanku ktoś przystanął,
cieniem wsparł się o barierkę,
stanął tak, w pół drogi
w pół śnie życia, pół którego przeminęło-
- czyli czas nas zapomina,
śpiesząc się zegarów tiktikaniem
Tak pomyślał cień z przystanku,
kiedy kroplą się ostatnią
zamilkł deszcz o jego czoło.
Tak więc
z cieniem człowiek pośpiech chwyta
chce doścignąć raz stracony
czas za rogiem, o chwil jedną
za przystankiem, za cukiernią
- z niej dziewczynka bez zapałek
z ciastkiem w dłoni,
godzin temu jedną chwilę
na ulice wybiegając
swym promieniem
jej uśmiechu jednym błyskiem
słońce zawstydziła -
- tęczą się zarumieniło, deszczem
z nieba zapłakało
ze wzruszenia - przepłynęło
to co błysło i dziewczynka
i pies z bramy co zaszczekał
na człowieka, cień co zniknął -
- nie pochwycił raz stracony
Czas przeminął.